Gjithmone do te jem mbrojtesi yt!(Perfunduar)

-29-

Kapitulli i fundit

"Jo ...", pëshpëriti ajo. - jo ... jo Oliver Jo! -Bertet ajo ne menyre te pakontrolluar. Ai bëri sikur nuk i degjoi fjalët e saj. Edhe pse thelle brenda vetes... ato fjale e lenduan më shumë se gjithçka në botë. - Te lutem ... më thuaj që nuk do të më lesh....

- Tashmë e permbusha misionin tim ... - tha ai teksa iu afrua fytyrës së saj. Lotët i dolen vetevetiu.- Te jesh ti e sigurt ... tashme je dhe kjo është e vetmja gjë që ka rëndësi princeshë ... - i tha dhe nderkohe i perkedheli faqen. - Të kam mbrojtur. Ashtu sic te kam premtuar.

- Jo! Bërtiti ajo e irrituar. Tashme me lot në sytë e saj. - Më premtove gjithashtu që nuk do të më lije kurrë ... - i kujtoi ajo. "Ti je një gënjeshtar i ndyre...dreqin...i pershperiti- ti më the se do të ishim bashkë! - bërtiti
Oliveri i la lotët të rridhni si nje shi ne fytyren e tij. Zemra e saj po fillonte të mbytej, ashtu si e tija - Te urrej! I tha ajo dhe e goditi ne shpulla e grushta ne gjoks.- Budalla! - e goditi përsëri me te njejten force -idiot,debil... - tha kete here pa forcë, për t'i rifilluar ato përsëri, duke e goditur serish me forcë ne gjoksin e tij. - Unë... te urreje... - Oliveri ia kapi duart me force.Duke u ngjitur me te dhe duke e përqafuar me forcë. Tina nuk bëri asgjë tjetër përveçse te dorezohej në krahet e tij, nuk mundej me të.Dhe ne ato momente zemra e tij filloi të rrihte me shpejt

- Më fal... - pëshpëriti ai. Dhe Tina u zbeh me zë të lartë, duke e mbajtur më fort. - Te kujtohet?Me the qe isha një bastard... -dhe qeshi pasi tha kete gje. Tërhoqi Tinen në krahët e tij, në mënyrë që ajo të mund të reagonte. - Unë jam...

"Mos më lër ...", pëshpëriti ajo mes lotësh Këmbët e saj humbën forcën ashtu siç bëri dhe trupi i saj. Oliveri ia vuri duart siper me te tijat, së bashku,dhe ja mori per ti puthur.

- Do të jetë dikush më i mirë se unë, bukuroshe... -ajo mohoi duke tundur kokën. - Dikush që mund te japë gjithçka ... - tha ai dhe i buzëqeshi me butësi. - Unë thjesht dua qe kur ai idioti qe do te kete vajzën time në krah ... ajo te mos më kete harruar ... - e përqafoi. E kapi nga beli dhe i goditi vithet.Do ti mungonin shumë ti prekte vithet e saj serish.Ta kishte lekure mbi lekure. Nën çarçafë. Lakuriq.Duke bere dashuri. Do ti mungonin puthjet e saj, përqafimet e saj, secila përkëdhelje. Cdo moment. - qe e kishte bere ate qe kurrë te mos e harronte mbrojtësin e saj. - Ai arriti në buzët e saj, duke i zoteruar dhe Tina iu pergjigj puthjes ne menyre te brishte.Fytyra e saj e lagur bëri kontaktin e fundit me atë të Oliverit. Ai hapi gojën, duke ngrënë buzet e Tines ... Dreqin! Bërtiti ai nga brenda. E trishte.Në të vërtetë ishte si i vdekur. Duke shijuar frymën e saj per herë të fundit.I goditi vithet e saj, duke ia tërhequr triko pak me lart. Duke i prekur lekuren. - Po iki ... - pëshpëriti ai.Tina filloi të qajë përsëri... jo... jo...

"Jo Oliver ..." - murmuriti ajo. Filloi të ikte larg, i lenduar. Po qante. Si asnjëherë në jetën e tij. Gabimi i tij. Fakti qe e la veten te dashurohej me te. Me Tinen e tij. Sepse ishte e tija, sot, nesër dhe përgjithmonë.

- Unë të dua. - tha ai. Fortë dhe qartë. Dhe mori frymë thellë, duke u mbushur me ajër dhe forcë. Jashtë, një luftë e priste. - Unë të dua Tina. - Ajo mohoi me kokë ... - çfarëdo që të ndodhë ... Unë do të jem gjithmonë me ty

- Jo ... të lutem ... mos shko ... - tha ajo dhe ne e deshperuar vrapoi drejt tij. Kur befas vuri re që dy duar po e mbanin nga krahët.Duke e lidhur.Duke e ndaluar - OLIVER!

Por ai tashmë ishte zhdukur.

FUND!

Hi!
Historia eshte e shkurter,kjo ishte pjesa e fundit.Ka edhe epilogun qe do ta postoj neser,ku do te merrni vesh dhe si shkuan ngjarjet.Shpresoj tju kete pelqyer per kaq sa ishte.