BİR PSİKOPATLA AYNI SINIFTAYIM.

3.

annemle ve babamla yemek yiyorduk. masa da küçük bir çocukta vardı. kim olduğunu bilmiyordum neden buradaydı.

"sen kimsin?"

"çok komiksin abi...ben senin kardeşinim ama beni görmek için fırsatın olmadı. annem bana düşük yaptı."

birden annem ağlamaya başladı. babamla annemin ağlamasını durdurmaya çalışıyorduk.

"seni doğurduktan sonra rahim duvarı çok ince ve güçsüzleşti. hatırlıyorum. karanlıktı ve tutunmaya çalışıyordum ama tuttuğum gibi parçalarına ayrıldı ve düştüm. annem sanki tek kullanımlık diş macunu gibi."

sinirden gözüm döndü bu çocuk neler diyordu. tam üzerine atılmıştım ki annem beni kolumdan tuttu.

"yapma oğlum kardeşin haklı ben işe yaramazım. sana bile bakamadım. seni terk ettim."

birden göz yaşları yerine kan akmaya başladı. panikle kanları silmeye başladım.

"hayır hayır anne. ağlama."

birden bütün her yer su doldu. koskocaman bir boşluk her yer su doluydu. yüzeye çıkmak istiyordum kulaç atıyordum birden ayak ve kollarımdan bir şeyler beni tutup dibe çekmeye başladı. aşağı baktığımda annem babam ve kardeşim olduğunu söyleyen çocuk vardı. gözleri bembeyazdı ruhtan yoksun... çıkmaya çalışıyordum ama olmuyordu daha da dibe çektiler. biri...yardım etsin. biri beni...KURTARSIN!

ter içinde zıplayarak uyandım. vücuduma ani gelen acıyla inledim. her şey rüya mıydı? saçımı okşayan annem bile mi? olamaz.... etrafa baktığımda kendi evimde olduğumu gördüm. yataktan çıktım vücudum gerçekten ağrıyordu çok acıkmış ve susamıştım. mutfağa gittim ve ışığı açtım ışık ilk başta gözümü alsa da alışarak duvarda asılı olan saate baktım. saat 3.30'du. ardından masa duran tabak ve not dikkatimi çekti. notu aldım ve okudum.

-sevgili aidan. seni sınıfta o halde bulduğumda ne yapacağımı bilemedim. çok kötü görünüyordun. taksi çağırıp evine getirdim ayrıca bulduğum şeyler ile yemek de hazırladım umarım tadı güzel olmuştur. dudağın için masanın üzerine maske bıraktım. afiyet olsun.

clara-

clara mı? o annem yani...annem sandığım kişi clara mıydı? kendimi oyalamak istemiyordum bir kaşık aldım ve yaptığı pilav ile karışık fasulyeyi yemeğe başladım. lezzetliydi gerçekten. yemeği yedikten sonra banyoya gittim kıyafetlerimi çıkardım ve aynada kendime baktım. dudağım ve yanaklarım gerçekten kötü görünüyordu. ama dudağım dikilmişti. karnımda birkaç kötü morarık ve çürük. göğüs kısmımda kötüydü. bu daniel beni gerçekten fena benzetmişti. suyun altına girdim ve saçımı şampuanladım. işimin bitmesine rağmen suyun altında biraz daha kaldım yüzümü yukarı kaldırdım ve suyun yüzüme vurmasına izin verdim. kabus aklıma geliyordu. acaba gerçekten annem düşük mü yapmıştı? bilmiyorum sadece bir rüya ama doğru gibi hissediyorum. kafamı eğdim.

"bunu araştırmam gerek."

banyodan çıktım ve belime havluyu sardım. başka bir havluyla saçımı karıştırıp kuruladım. zil çaldı. bu saatte kim olabilir. gidip kapıyı açtım. gördüğüm suratla donakaldım.

"merhaba köpekçik. iyi görünüyorsun."