Still My Fault

Chapter 16

Anja's POV

    Wilson is dead. Nagbago na ang lahat ng pangyayari. Nagmoving-up kami ng walang Wilson. Nagmoving-up kami ng kulang kami. Why does the world was so unfair?

    I mean bakit kinuha pa siya.  Magtatapos na siya. Dixon, sinira mo ang moving-up namin. Sinira mo din ang pangarap ni Wilson at ng pamilya niya. Wala ka nang ginawang mabuti. You're ruining lives.

   Nalulungkot ako para kay Vernique. Ngayon pa na  nagsisi na siya sa mga ginawa niya dati tsaka pa nawala si Wilson. Perfect relationship sana ang mayroon sa kanila ngayon. Sana masaya silang maghahawakan ng medalya.

   Si Ethan, he can't stop crying right now. Alam ko kung gaano niya kamahal si Wilson. Alam ko rin na napakasakit ng nangyari para sa kaniya. Ilang taon silang nagsama tapos nawala pa. Tatlo na nga lang sila sa pamilya tapos may mawawala pa. 

    Tita Wilma is also in pain right now. Dalawa na nga lang ang anak niya tapos wala pa siyang asawa, mawawala pa ang isa. I can feel their sadness right now. I don't know why Wilson's death affected our lives.

    "Lorraine Anja Castillo." Tawag sa akin ng host sa unahan. 

      Tumaas naman ako sa palapag ng stage at tinanggap ang sertipiko nang naka-ngiti. Isinabit din ng aking ina ang medalya. I'm so proud of myself. With ten months of studying, now I have these. You  deserve it, self.

   Hindi pa pwede lumabas nang hindi natatapos 'yung program kaya apat na oras pa kaming naghintay dito. Puro wattpad lang ang ginawa ko dahil sobrang boring kung pakikinggan ko ang bawat estudyante na tinatawag.

   "Our leadership award goes to, Vernique Macabasco."

    Puno ng galak at tuwa ang palakpak ng buong Velasquez. We're so proud of her. Being the Yes-O club president, marami siyang nagawa. She's also a survivor behind those odds.  We're so proud of her.

    Taas noo siyang tumaas sa stage. Lumapit sa mikropono habang may hawak-hawak na folder. It's her speech!

    We are all leaders... We can all be leaders. It's because we face challenges in our everyday lives. But in every challenge, there are people who are there to help you. As a student, I have my classmates to supported me throughout they years.

    An example is Wilson Velasquez, our classmate. He fought for depression and he survived. We, his classmates helped him to remember all of his memories. And that is his story.

    I say thay we can all fight, we can all face challenges. We are what we are today. Teens and students, we are the future of our country...

    Her speech was really great. Mentioning our departed classmate, makes us all emotional. Maraming ala-ala ang tumatak sa aming isipan tungkol kay Wilson. Hindi lang kami, maging ang ibang Grade Ten Students ay may mga ala-ala din sa kaniya.  

     Nagpalakpakan at hiyawan kami nang makababa si Vernique. Lahat kami ay binati siya. She's a survivor.

     Pagkatapos ng mga awarding. Inilabas na namin ang mga permanent marker namin at nagsimulang magsulat sa aming mga uniform. This would be our last take for the year. I will write a lot of memories about them. I will surely miss them. I will surely miss my Velasquez. The best section I've ever had.

    Nang natapos ang program, nagsama-sama kaming magkakaklase. Pupunta daw kami sa puntod ni Wilson. It would be our last moment so yeah. Sumama ako. It would be also a chance to forgive my man, Ethan Velasquez.

     Dahil mga gutom, dumaan muna kami sa fastfood restaurant. May pagkain namang inihanda si Tita Wilma kaya mostly burger or fries lang ang binili. Ang iba nga ay sundae pa. Masarap kaya luto ni Tita Wilma kaya doon ako kakain.