Still My Fault

Chapter 27

    "Anja?" Patanong na bati sa akin ni Mama. Nakangiti ako ngayon na nakatingin sa kaniya. Sa wakas nakauwi na akong muli. Niyakap ko siya kaagad at humalik sa pisngi.

  "Hindi ka man lang magpasabi na uuwi ka. Sana nakapagluto ako ng masarap na ulam." Nag-aalala na sabi ni Mama. "Wala ang Daddy mo ngayon at nasa trabaho. Kamusta ka naman kila Wilma?" Tanong nito.

  Hindi planado ang pag-uwi ko ngayon. Ngayong sabado lang talaga ako nagkaroon ng oras para umuwi. Hindi ko nakasama si Ethan dahil may pasok siya tuwing huling sabado ng buwan. May iniuutos din si Tita Wilma na bilhin para sa reunion namin bukas. 

    Naupo muna ako sa upuan bago sumagot. "Hindi ko po kasi alam na wala pong assignment o projects na kailangan gawin ngayon. Busog pa naman po ako Mama. Ayos naman po ako kila Tita Wilma. Lagi pong masarap ang pagkain at mabait naman po siya sa akin." Lumunok ako. Hindi ko inaasahan na puro tanong ang ibabato sa akin ni Mama.

  

   "Mabuti naman. Mukhang magiging mabuting biyenan iyan si Wilma. Kayo ni Ethan kamusta? Bakit hindi mo siya kasama ngayon? Oy, Anja huwag mong sabihin na kaya pumunta dito ay buntis ka na. Malilintikan ka sa akin." Pambabanta ni Mama. 

    Hindi ako magpapabuntis hangga't hindi ko pa natutupad ang pangarap ko. Pareho kami ni Ethan na may pangarap bago unahin ang pag-aasawa. We both know our parents sacrifices. Alam namin kung paano tumanaw ng utang na loob.

   "Hindi naman po ako buntis, Mama." Natatawa kong sabi. "Ayos na ayos naman po kami ni Ethan. He's really a good man po. Noong nagkasakit po ako noong isang araw, siya po ang nag-alaga sa akin. He's also kind and caring. Alam niya po ang rumespeto sa kababaihan. Hindi ko po siya kasama ngayon dahil may pasok po siya. Kaya rin po ako napunta dito ay dahil may ibibigay po ako." Sumenyas ako bago ipakita ang mga paper bags na dala ko.

  Ito ang mga ipinabili ko kay Ethan kahapon. Kakagaling ko lang kahapon kaya hindi siya pumayag na pumasok ako. These are my gifts for my family. I really miss them that much. Pagpapasalamat na din dahil sa tiwala at suporta na nakukuha ko mula sa kanila. Ethan was really good in following my directions. Lahat ng ibinili niya ay tamang-tama lang sa sinabi ko. That's one of the reason why I love him that much.

"Nag-abala ka pa, Anja. May pera ka pa naman ba? Baka sa mga susunod na linggo wala pa na palang baon tapos ibinili mo pa kami ng mga 'to." Napangiyi ako sa pag-aalala ni Mama. Ofcourse, I still have money. Hindi nila alam na si Tita Wilma ang nagbayad ng tuition fee ko noong isang buwan.

"Huwag na po kayong mag-aalala. I'm good." I said smiling. 

   Inilabas ko ang curtain sheets at  iba't ibang sets ng bed sheets at inabot iyon kay Mama. It's not too personal but those things can made her happy. I also handle her the new lense for my dad. Dad loves photography that's why I bought him a new and high quality lense. Sana mapasaya ko sila kahit sa maliit na paraan man lang.

"Ang mamahal ng mga ito pero salamat. We were really lucky to have you. " aniya at niyakap ako. I can feel her happiness because of my simple gifts. I'm lucky to have a family like this.

Why am I really lucky? Is it because I have a pure heart and clean intentions? 

"Uhm, si Mia po nasaan?" Tanong ko.

"Nasa kuwarto niya. Kilala mo naman iyon parang ikaw, palaging nagkukulong sa kwarto."

I nod before replying. "Sige po. Puntahan ko lang po sa taas." 

   It's been years and Mia was in her tenth grade right now. Naalala ko noong nasa tenth grade ako, she's still young to encounter highschool things. Gusto ko siyang kamustahin ngayon. Gusto kong malaman ang buhay niya ngayon. Kung kamusta na siya at kamusta ang pagiging dalaga niya.

   Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan sa kwarto ni Mia. Nanonood siya ngayon sa kaniyang phone. Base sa narinig ko, it was an american series. Naalala ko pa noon na Barbie ang pinapanood niya. Nagmature na talaga siya.

   Tinititigan ko siya dahil hindi niya ako pinansin. Nang inangat niya ang ulo niya ay bakas sa kaniyang mukha ang gulat.

   "Ate!" She said at dali-daling yumakap sa akin. She's really excited to see me based on her eyes. "Mabuti na lang at umuwi ka. I really want to tell you something." Sabi nito at pinaupo ako sa kaniyang higaan.

  "Bago mo sabihin 'yung sasabihin mo. I want to give you something." 

    Inabot ko sa kaniya ang iba't ibang art materials na ipinabili ko kay Ethan. They are high-quality ones. Alam kong mahilig ang nakakabata kong kapatid doon. Anim na taon pa lang siya at nakitaan ko siya ng galing sa painting. I'm more on sketching and drawing that's why I can't relate.

    Bakas sa mukha niya ang saya at pagkagulat sa ibinigay ko. I hope her happiness is genuine. Siya ang nag-iisa kong kapatid kaya gusto kong pasayahin siya. I'm her older sister and I have the responsibilty to her her out of the blues. Matagal na din noong huli kaming nakapag-usap.

   "Ate salamat sa mga ito. I really love these things." 

    I feel satisfied on what I am seeing right now. Her genuine smile is really satisfying. Pakiramdam ko nagtagumpay na ako sa mga pangarap ko na gusto kong maabot. This what I really want them to feel about me. I want them to feel happy and proud of me. 

   Bigla kong naalala 'yung sasabihin ni Mia sa akin. Gaano kaya kaseryoso 'yung sasabihin niya.

   "Ano nga pala ang sasabihin mo?" I asked curiously. Namula siya. Mukhang alam ko na ang sasabihin niya.

   "Ate, please don't tell this to Mama. Mayayari ako sa kaniya kapag nalaman niya ito."

   "Naging ate mo pa ako kung hindi mo ako sasabihan. Ofcourse you can trust me." I assure her with a genuine smile.

   "Eh, kasi, Ate. Ano kasi?"

   "What?"

   

    "There's a boy courting me. Sinabi niya sa akin na gusto niya ako simula grade eight pa lang. Kaklase ko siya noon pero ngayon nagkikita pa rin kami. Pinsan kasi siya ng kaibigan ko." Aniya at napakamot sa ulo.

   Natawa ako sa sinabi niya. Pareho lang naman kami kumire noong grade ten. Marami rin ang nanligaw sa akin noon pero si Ethan ang pinili ko. I want to give her the best advices.

   "Ano bang hitsura? Kamusta ang ugali? Is he studying that hard? What do you feel about him?" Sunud-sunod na tanong ko. 

Napahawak siya sa kaniyang baba. "He's good looking. Mabait naman siya noong naging kaklase ko. Hindi rin naman siya flirty. Mayaman din siya. Nag-aaral din siya ng mabuti dahil rank one siya noong kaklase ko siya. I like him slightly and he's my type but I don't know if I should commit to him."

My sister is finally a woman. Nagkakaroon na siya ng manliligaw. Hindu ko siya masisisi dahil nasa dugo na ata talaga namin ang pagkakaroon ng maraming manlilligaw.

"Hmm. I'm not the one to decide if you should commiy or not. Pag-isipan mong mabuti ang gagawin mong desisyon. If you think na kaya mo na ang mga responsibilities na haharapin mo, edi go. If you think you're not ready, ipaliwanag mo sa kaniya. Ikaw ang magdedesisyon at ikaw din ang haharap sa kalalabasan ng desisyon mo."

   I don't think it's a good advice for her. Hindi ko rin naman siya pipigilan. Grade ten din naman ako noong naging kami ni Ethan and I can say I have a good decision dahil mabait siya at maalaga sa akin. He earned my respect, trust and love that's why kami pa rin hanggang ngayon.

"Salamat, ate. Heto nga pala 'yung picture niya." She said at ipinakita ang litrato ng lalaki.

   The guy is good. Hindi mukhang inosente 'yung hitsura niya unlike Ethan. Hindi din naman siya cute kagaya ni Lucas. I can compare him to Kairo dahil mukha siyang badboy dahil sa kilay at porma niya. 

"He's good pero tandaan mo ang sinabi ko sa iyo, ha."

"Oo, ate." Aniya at niyakap ako.

They are my family and I'm really lucky to have them in my life.