♪Baby you are♪ (Editing&Completed)

Chapter 62: Bestfriends Forever

———

            Happy 10K reads and 1.3K votes^___^ SilentReaders ko magsilabasan na kayo please?;( Gusto ko kayong marecognize:3

Sorry natagalan. Nag-edit po kase ako ng previous chapters way back chapter 1 and so on:) I hope na naimprove ko sila^___^

———

Rhina

                     "Ayos kana ba Rhina?" concern na tanong saakin ni Mommy.

                     "Opo. Ayos napo ako:)" nakangiting sagot ko habang inilalabas ang mga bagahe ko sa kotse.

                    "Wag mong kakalimutang mag-email sa amin ng Mommy mo ha." bilin naman ni Daddy habang bitbit yung isa kong maleta.

                     "Sir yes sir!" sagot ko sabay saludo pa na ikinatawa nilang dalawa ni Mommy.

                     "Sabe ko sayo Dad e. Tingnan mo ang saya ng prinsesa naten. Haha!" pang-aasar saakin ni Mommy. May nakakalokong ngiti pa talaga ha. Hihi.

                    "Nandyan naba lahat ng kailangan mo? Wala ng naiwan? Sigurado ka Rhina? Ikaw Mommy kumpleto ba mga nilagay mo sa mga bagahe niya?" sunod sunod na tanong ni Daddy.

                    Nagtawanan naman kame ni Mommy. Ganiyan talaga sila. Laging sinisigurado ang lahat.

                    "Oo. Nandiyan na lahat. Wag kakalimutan ang gamot ha? Ingat ka anak." Mom said teary-eyed.

                     "Yes M-mom." at halos gumaralgal narin ang boses ko. Ang galing kase makahawa ng pag-eemote ni Mommy e.

                     "Osha! Sige napo. Una napo ako." sabe ko sakanila habang pinupunasan ang luha ko.

                    "Sige Anak! Call us! Email! Okay?" sabe ni Mommy habang pabalik na sila sa loob ng sasakyan.

                      Pero bago yun ay nag group hug muna kame. Nyaaah! I will surely miss my parents... Then my binigay saakin si Mommy.

                     "Here. Take this." then i just stared at my hands holding a necklace and a piece of paper.

                      At ayun. Nakasakay na sila uli sa kotse.

                     I sighed. And waved goodbye to them. Haaay. Pinanuod ko lang habang palayo na ng palayo ang kotse ni Dad. Then i looked around. Wala ng atrasan to. Fighting!:3

                     I hurriedly walked towards the entrance of the airport. Yup. You heard it right. Sa airport. Because i will be having a vacation sa Pilipinas. Almost two years narin kaya ayun. Naisipan nila na pagbakasyunin ako... Ng mag-isa! Odiba bongga?! Haha!

                    Well kinakabahan talaga ako at di mapakali habang nasa waiting area ako at naghihintay ng flight ko. Paano kung wala na pala akong babalikan? Paano kung tinakwil na nila ako bilang kaibigan dahil di ako nakapagpaalam? Paano kung... Argh! Wag nega Rhina!

                    While at the airplane...

                    Nakatanaw lang ako sa mga ulap sa may bintana sa tabi ko. Napangiti naman ako sa ganda ng view. Nakakatuwa:) Miss na miss ko na yung mga naiwan ko sa Pilipinas. Yung mga kulitan namin at tawanang magbabarkada. Sa loob ng halos dalawang taon, Kamusta na kaya sila? Hm. Sana okay lang sila.