YENİ TAKIM (Düzenlenecek)

1. BÖLÜM Veda

NİSA'NIN ANLATIMIYLA
MALATYA

sabah erkenden kalkmış, valizimi hazırlamış ailemle  kahvaltımı yapıyordum. Belkide bu ailemle yapacağım son kahvaltı olacak çünkü Ankaradaki bir yatılı liseye özel  olarak çağrıldığım için oraya gidecektim. Bende gitmeyi istiyordum aslında bunun için hem heyecanlı hemde ailemden uzak kalacağım için üzgündüm.
Annem' de bana üzüntülü bir şekilde portakal suyu sıkıyordu, babamsa eksik birşeyim varmı diye valizlerimi kontrol ediyordu.

-babacım tamam artık eksik birşey yok kaç oldu bakman hadi gelde kahvaltımızı yapalım.

-tamam kızım tamam böyle şeylere dikkat etmemiz lazım yoksa perişan olursun taaa dünya' nın öbür ucunda.

Babam biraz abartıyordu çok uzak biryer değildi aslında.

-baba dünyanın öbür ucu dediğin yer sadece Ankarada bir lise. Hem nitelikli bir okulmuş geleceğim için önemli.

-tabii kızım senin geleceğin önemli ama baba yüreği işte kıznın başka biryerde olmasına dayanmıyor.

Dedi ve masaya oturup kahvaltısını yapmaya başladı. Annemse benden ayrı kalacağı için üzgündü bana da sürekli 'dikkatli ol, bizi sürekli ara, bir ihtiyacın olursa hemen haber ver.' Gibi öğütler veriyordu.

Artık ayrılma vakti gelmişti. Sonkez daha valizlerimi kontrol edip evden çıkmaya hazırlanıyorduk. Bu evden uzağa bir okula gidecek ve bütün güzel anılarımızın olduğu bu evi uzun zaman boyunca göremeyecektim.

-anne siz valizlerimi arabaya yerleştirirmisiniz ben odama bir sonkez daha çıkacağım.

-tamam kızım sen çık eksiklerin varmı diye kontrol et. Biz babanla arabaya taşırız valizleri.

Yukarı odama çıkıp, odamı bir gözden geçirdim. Aslında eşyalarımı kontrol etmeye değil odama sonkez bakmaya gelmiştim.
Yatağıma doğru baktım, kedili çarşafım vardı. Burada çok güzel günler geçirmiştim mesela arkadaşlarımla pijama partisi yapmıştık.
Daha sonra gözlerimi yatağımdan ayırdım yoksa birazdan kendimi tutamayıp ağlayacaktım. Yatağımın yanında duran çalışma masama baktım neler geçirmiştim burda neler...
Sınavlara hazırlanırken geçirdiğim uykusuz geceler, masamı toplamadığım için annemden işittiğim azarlar... gibi

Ben çok duygusal birisiyimdir. Bundan dolayı olsa gerekki istemsizce bir kaç damla yaş yanaklarımdan aşağı süzülmeye başladı.
Gözlerim duvara kaydı en güzel anılarımızda çektiğim fotoğrafları asmıştım. Hepsini teker teker inceleyip daha çok hüzünlendim.
Daha sonra aşağıdan duyduğum korna sesiyle göz yaşlarımı silip, odama sonkez daha bakıp aşağıya indim. Evin kapısı kapatıp arabaya bindim.

-evet, yola çıkabiliriz artık.
Deyip arabayı çalıştırdı babam ve yol boyunca hiç konuşmadan yolculuğumuza devam ettik.
Bende sıkılınca kulaklığımı taktım ve müzik açıp camdan dışarı bakarak okulumun nasıl olacağı hakkında düşünmeye başladım.

Havalimanına geldiğimizde ise kendimi bir an çok tuhaf hissettim. Hem heyecanlı, hemde üzgün.
Arabadan indiğimde karşımda canım arkadaşlarımı gördüm Şeyma, Eda ve mislinayı beni göndermeye gelmişlerdi.

-aaa siz... siz beni göndermeyemi geldiniz?
Dedim çok şaşırmıştım ve sevinmiştim.

-tabi o yüzden geldik seni bırakırmıyız sandın.
Dedi mislina çok tatlı bir arkadaşımdır.

-off ama ben çok üzülüyorum şimdi Nisa'sız mı kalacağız?
Dedi edacığımda diyerleride benim için üzülüyorlardı ama içlerinde en çok üzülen oydu galiba.

-ama siz böyle yaparsanız ben ağlayacağım şimdi burada.
Diye cevap verdim

-ayy ağlama sen ağlama, sana mutlu olmak yakışıyor sen hiç üzülme. Biz seni sık sık arayacağız hem, orada kendini yalnız hissetme.
Dedi şeyma bana sarılırken bende ona sarıldım ve daha sonra mislina ve eda' da bizde istiyoruz diye bana sımsıkı sarıldılar. Sarılmamızı bitirdikten sonra anneme ve babama baktım.

-beni sürekli arayacaksınız değilmi? Diye sordum.

-aramaz olurmuyuz kızım sen bizim kalbimizsin seni nasıl unuturuz?
Dedi annem ve bana doğru gelip sımsıkı sarıldı. Bende onun kokusunu içime çekerek sımsıkı sarıldım. Annemin gözyaşları benim saçıma benim gözyaşlarımda onun omzuna damlıyordu.

-aaa bende sarılayım biraz ayrılında.
Diyerek güzel anımızı bölen babama doğru döndüm ve boynuna atlayıp sımsıkı sarıldım.

-sana sarılmazmıyım canım babamm.
Dedim sonunda babamıda ağlatıp ondan ayrıldım.

Uçağın kalkmasına dakikalar vardı. Babam ve annem bana sürekli dikkatli olmamı söylüyorlardı. Arkadaşlarımsa beni eğlendirmeye çalışıyorlardı.
Yapılan anonsla uçağın kalkacağını anlayıp ayağa kalktım.
Annem, babam ve arkadaşlarımla sonkez sarılıp, veda edip uçağa bindim.

Uçak kalkmıştı ama benim kalbim hâla oradaydı. İlk defa bu kadar üzgün, ilk defa bukadar yalnız ama bir yandanda çok heyecanlanmıştım.

Arkadaşlar okuduğunuz için teşekkür ederim diğer bölümüde en kısa zamanda atarım beklemede kalın...