Lamia?! *voltooid*

#34 bedrogen

             *Wat vooraf gebeurde...*
ik trok Luäy mee en we volgde alle borden waar nood uitgang op stond. af en toen zagen we een man staan maar we verstopte ons achter een doodkist.
Inneens zagen we ******. Wat doet hij hier? En wat wilt hij????
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Pov. Lamia
Inneens zagen we monir *zoon van samira* staan. wat doet hij hier?? en wat wilt hij van ons? Ik keek naar Luäy en zag een blik die ik nooit bij hem zag. het leek of zijn mooie groene ogen zwart werden. Ik legde men hand op zijn schouder en keek hem aan. Hij keek me ook aan. "Baas ze zijn er niet meer." hoorde ik iemand schreeuwen. Ik keek Luäy bang aan en hij zei niets want ze kunnen ons horen. Het enige wat hij deed om me gerust te stellen was naar de lucht wijzen zovan Allah is bij ons. "Wat doen jullie hier nog idioten, sukkels, Ga die nu zoeken en snel anders gaan jullie allemaal lijden!" hoorde we een ander roepen. "Is monir dan niet de baas?" hoorde ik Luäy tegen zichzelf zeggen. Ik keek hem bang aan. Hij nam mijn hand vast en fluisterde dat het goed komt. Ken je dat gevoel wanneer iemand zegt dat het goed komt maar je hebt toch een slecht gevoel? Dat had ik nu...
Alle mannen liepen als idioten rond op zoek naar ons. Maar we waren goed verstopt. We besloten om verder te gaan. we moeten hier weg. We liepen verder. Omdat ik zo bang was dat we een geluid maken en dat ze ons horen liet ik mijn hart een paar hartslagen overslaan. We liepen naar buiten overal had je een man staan. we verstopte ons achter een grote struik en bedachten een plan. niet dat we er een haden🤣🤣. Ik ben echt gek. ik ben aan het lachen terwijl ik ieder moment onthoofd zou zijn net als de onthoofde henk in harry potter. 🤦‍♂️🤦‍♂️. We bleven daar en ons plan was hier blijven zitten tot het nacht is. want het is echt gevaarlijk. een strakke en super plan I know. Not. We bleven daar zitten en hoopte dat ze ons  niet zouden vinden. Zonder dat we het door haden was het al laat en begon het donker te worden. Eerlijk we haden het wel door. het was zelfs langer dan een zomerdag besef. Nu kan ons plan beginnen. Ik stond rustig op en kruipde als een baby door de struiken en die idioot van Luäy ging recht op lopen alsof hij tegen hen zegt:"Hey kijk ik ben hier. kom me maar pakken" ik knijpde hem bij zijn been en hij bukte automatisch. "Auw ik was net blij dat mama hier niet is maar neen mijn vrouwtje neemt de rol van haar over!!" riep hij op fluistertoon als dat kan tenminste. We gingen rustig verder. Ieder stap was het dood of leven. Ons leven was een game. speel je goed dan win je. speel je slecht dan in een woord dood begrijp je. Het komt als een leuk verhaal over maar mijn vijand zou ik hem niet dat wensen. Is TÉ erg. We liepen verder en kwamen uit in een maqbara *begraafplaats*. Ben daar nooit geweest en nu sta ik hier en het is zo donker. Zo gezellig toch!! We lopen langs die maqbara's en ik lees de namen die erop staan. Inneens zag ik iets staan. Er was een maqbara open. het was heel groot en daar naast stonden er twee borden. Ik trok Luäy terug. Hij keek me aan en zei:"ben je moe ni3?" Ik keek hem niet aan. dat wou ik maar ik bleef naar die borden kijken. "Lamia el**** en Luäy Ben Salah" las ik luid. Luäy keek ook naar die borden en zijn glimlach verdween in 3 sec. "Kom laat ons snel weg wezen" zei hij terwijl hij in men hand knijpt. Hij heeft de hele dag mijn hand vast. "Blijf staan of zijn jullie allebij deraan" hoorde we een vrij bekend stem. Monir. We draaide ons om en gelijk haden we ook. We keek hem beide aan. Luäy trok me achter hem ter bescherming zegmaar. "Monir" zei hij en het antwoord van Monir was:"Luäy". "Wie had dat nou verwacht" zei Luäy tegen hem. "Hahahahah, de bekende advocaat Luäy Ben Saleh en zijn verloofde Lamia el**** zijn naar hun eigen dood toe gelopen. Luäy had geen keus maar Lamia had die. Wilt ze met de knapste man *ik dus* trouwen en vervolgens lang en gelukkig leven? En weten jullie wat haar keuze was??" zei Monir alsof het een krantenkop was ofzo. Ik keek hem aan. ik met hem Hé dan ga ik liever dood. Ze keken me allebij aan. Monir met een vieze glimlach en Luäy met een verdrietige blik. ze wachten allebij op wat ik zou zeggen. Ik keek hen beide aan en zei:"Ik, Lamia el***** had de keuze met mijn eigen voeten naar de dood toe te lopen of met de gekste, gestoorde, lelijkste, en noem maar alles wat negatief is, om met hem te trouwen. maar ze besloot om maar met de liefde van haar leven te sterven. Of we blijven beide leven" maakte ik zijn artikel af. "eigen keuze." zei Monir maar je kon een tikje woede in zijn stem.  "Oooh onze Luäy heeft geen keuze nou laten we hem ook maar eens een keuze geven. Jij eerst of je heillige Lamia" zei hij tegen Luäy. Terwijl hij zijn pistool van hem naar mij richt. Vuile hond of nee is een schande voor honden. Een vuile duivel. ik keek om me heen of ik iets kon doen. Niets. "We waren broers" zei Luäy tegen Monir. Monir keek hem boos aan en zei:"Ja dat waren we. Maar toch had je mij bedrogen" riep hij zowat door heel Turkije. Ik keek hen niet begrijpend aan maar besloot me niet te bemoeien maar eerlijk ik deed een schiet gebedje dat het goed komt tussen hen.

~gesprek tussen Luäy en Monir~

Luäy: We waren broers
Monir: Ja dat waren we maar toch heb je mij bedrogen.
Luäy: Hoezo, jij hebt mij bedrogen met Sihame weet je dat nog, of is meneer het vergeten?!
Monir: Ja, dat weet ik nog maar ik deed dat toen ik wist wat jij deed.
Luäy: Wat deed ik dan dat volgens jou erger is dan vreemd gaan met DE vrouw van je broer en DE moeder van Waïl hé??

Wat deed Luäy dat volgens Monir zo erg is? En zal hun liefde voor elkaar winnen?