Lamia?! *voltooid*

32. Is het uit?!

Pov. Lamia
Hier sta ik dan. als de eerste dag waar mijn verhaal begon. op het station van Amsterdam. Met tranen loop ik door. Ik zag mensen me medelevend aankijken maar aan hen had ik even schijt. ik liep door. wat moet ik doen. moet ik weer vluchten maar dit keer zou het me meer pijn kosten. Hoe kon hij me dat aandoen. ik vertrouwde hem. ik geloofde hem en wat deed hij me in mijn rug steken. Ik liep verder. Was hij wel echt mijn mektab? Huilend liep ik door. Mijn hart brak in 1000 stukken. het deed me nu nog meer pijn dan eerst. als ik niet gevlucht was dan was dat allemaal niet gebeurd. Waarom deed hij dat? En waarom liet hij me van hem houden? Allemaal waarom vragen maar een antwoord kreeg ik niet. Net dat ik dacht dat alles goed gaat gebeurd er dit. Ik ging op een bankje zitten. Ik keek dood voor me uit. ik wist totaal niet wat ik moest doen. Word geluk mij niet gegund? vroeg ik mezelf af. Luäy, de liefde van mijn leven heeft me in mijn rug gestoken. het deed pijn toen ik die foto's zag. Hij was aan het kussen met een of ander hoer. En het probleem. Het was niet 1vrouw het waren meerdere. Als dat voor het huwelijk gebeurd. wat kan ik er na verwachten? Moet ik weer weg. moet ik mijn leven weer van 0 starten? Alles opnieuw?? De duivel zei tegen me dat ik weg moest. maar de engel in mij zei dat ik voor mijn liefde moet vechten. daar zat ik weer met zou ik dat doen of dat...
Ik keek naar de deur van het station. Luäy kwam zelfs me niet opzoeken. Dat wilt zeggen dat die me echt vergeten was. Ik stond op en liep naar de balie. Toevalig zat die man van de vorige keer daar. ik glimlachte naar hem. Hij vroeg naar waar ik wil gaan. voor een ticket zei die daar achter. ik keek weg en zei dat hij zelf mocht kiezen. Hij keek me aan van is deze mens 100. Wanneer hij het besefte dat ik het meende knikte hij en nam een ticket voor me hij keek me pasport ook na en gaf ze dan terug. Ik betaalde hem en liep verder. Ik keek in mijn ticket wat mijn volgende land zou zijn. Turkije. Leuk dacht ik in mezelf. Nog een uur dan zou het vliegtuig stijgen. Ik liep naar de meiden wc en waste mijn gezicht. ik keek in de spiegel en besloot om niet meer te huilen en mijn leven gewoon opnieuw te beginnen en het woord liefde wou ik vergeten. voor nu en voor altijd. Ik deed mijn haar goed en klaar is kees. Ik liep naar buiten en inneens zag ik Luäy staan. ik was blij. ik dacht dat hij kwam zeggen dat het niet klopte. ik dacht dat hij een reden had op dat moment dacht ik heel veel. ik deed een stap naar voor en ineens zag ik hem niet meer staan. was sws niemand. ik dacht gewoon veel aan hem dat ik hem in plekken zie waar die niet is. maakte ik mezelf wijs. ik liep naar de mC toe om wat te bestelen. Het was 13uur in de middag en ik had niets gegeten. ik bestelde iets en ging aan een tafel zitten. ik nam een hap en tegelijk nam ik mijn telefoon. Ik belde mijn familie op. In een groep in whattsap. Ik, Nasser, Roum, papa, mama en ook redouan is soort van familie lid geworden zaten in die groep. Na een tijdje namen ze allemaal op. ik moest lachen om de reactie van Nasser. Ik heb hem waker gebeld. Mama was aan het koken, papa tv aan het kijken en Roum en redouan waren zoals altijd aan het vechten🤦‍♂️. Toen nam ik een belangerijke beslissing. ik ga niet meer vluchten. maar wel op vakantie. een reis naar turkije ga ik niet missen hoor. Dus zei ik tegen hen:"Mensen ik ga op vakantie." Nasser sprong uit zijn bed en belande op de grond wat echt grappig was🤣. Mama stopte met koken en papa deed de tv ook uit. Ineens begonnen ze met al hun vragen:"Naar waar ga je, Ga je weer vluchten, Heeft Luäy iets fouts gedaan, ik breek zijn boten, Ga je zonder mij" en alles wat ik niet echt begreep aangezien Nasser en papa in het spaans begonnen te roepen. Ik maakte hen gerust dat ik alleen een beetje tijd nodig had dit dat. Mohim gewoon smoesjes. Maar tenslote vonden ze het goed. Ik hangde op en at snel verder want besef ik belde ze om 13 uur stipt nu is het al 13u30. En om 14uur moet ik in het vliegtuig zitten. dus ja. Ik besloot om 2weken in turkije door te brengen en Luäy te vergeten. Wat niet gaat lukken aangezien ik nu zelfs aan hem denk. Ik stapte het vliegtuig in en zocht naar mijn zitplaats. nummer 54 was mijn plaats. ik ging zitten en inneens hoorde ik iemand mama roepen. Ik kan zweren dat het de stem van Waïl was. Maar ik zag hem nergens. ik heb last van Hallucinaties probeerde ik me wijs te maken. Na een paar seconde waren we de lucht in. "Dag Luäy" zei ik fluisterend. "Dacht het niet" hoorde ik iemand achter me zeggen. Oke nu is het echt erg. Ik draaide me om en zag Luäy en Waïl zitten. "Wat doen julie hier" riep ik zowat door heel het vliegtuig. iedereen keek me aan maar zoals altijd had ik schijt. Hij keek me serieus aan en zei:"We moeten praten". "Ik heb niets te zeggen en alzeker tegen jou" zei ik vast besloten. Hij keek me met dezelfde blik aan en zei:"Maar ik heb veel te zeggen..."
Ik gaf hem een dodelijke blik en nam Waïl zodat die naast me zou zitten aangezien er niemand naast me zit. Ik en Waïl haden het zo naar ons zin. Of ik deed alsof ik het naar me zin had zodat hij het niet zou door hebben maar diep van binnen ging mijn hart stuk...
Na een paar uren gingen we eindelijk landen. Ik dacht dat er geen einde aankwam. Met Luäy heb ik niet gesproken. Het deed veel pijn doen ik die foto's kreeg. En 10X raden van wie ik ze kreeg Monir de zoon van Samira(gemene tante van Luäy). Hij zei ook nog wat onzin zovan kom met mij mee. Ik maak je gelukkig dit dat. Mohim gewoon onzin
Nadat we eindelijk geland zijn liep ik uit het vliegtuig. Ik moest geen koffer ofzo halen aangezien ik geen tijd had om ze mee te nemen. De warme zon van Turkije scheen op het mooie land. Het leek wel of de zon voor even alle problemen met zich mee haden genomen. Heerlijk. Ik wou een taxi nemen naar een hotel maar voor ik dat deed zag ik een grote gebouw en er stond hotel op dus het is een hotel *dehhh* ik liep naar het hotel toe en die scheve mens bleef me volgen. Eerlijk ik was aan de ene kant wel blij. idk van waar dat komt. miss omdat ik weet dat hij voor ons liefde is aan het vechten ookal hij het heeft verpest...

Pov. Luäy
wow, wacht voor dat je me vervloekt wil ik even meedelen dat ik niets heb gedaan. Die foto zijn niet echt en dat moet ik dus aan mijn schat Lamia bewijzen. In Nederland heb ik een paar mannen een onderzoek laten doen. En wie dat heeft gedaan weet ik nog niet. maar wat wel duidelijk is dat hij ons niet samen wilt...