OD | Texting

0.3

Yorucu bir günün sonunda yatağımda yatarken bir türlü uyuyamamaktan sinirlenmiştim, çok uykum vardı hatta o kadar yorgundum ki gözlerim kendiliğinden kapanıyordu ama uyuyamıyordum. Gözümü kapattığım her an o geliyordu gözümün önüne Akın bunlardan eğlenmiş olabilirdi ama benim kalbim paramparça olup bir enkaza dönmüştü. Kafamı zorla da olsa yastığa koyup uyumaya çalıştım ama bu seferde Deniz'in söyledikleri kafamın içinde yankılanmaya başladı. "Her şey bir iddiaydı Işık! Akın seninle sadece herkese seni elde ettiğini ispatlamak için birlikte, seni sevmiyor!"

Uyuyamayacağımdan emin olduktan sonra elime telefonumu aldım, bir mesaj gelmişti sessizde olduğu için gelen mesaj sesini duymamıştım. Akın'dan olduğunu görünce gözlerimi devirip gelen mesaja tıkladım.

Akın: Işığ

Akın: Seni görwem lasım

Akın: Kapının önündeyöm

Yok artık! Ne saçmalıyordu bu? Gerilmiş bir vaziyette ayağa kalkıp camdan dışarı baktım gerçekten de Akın arabasının önünde duruyordu. Hemen kimseyi uyandırmadan yavaş adımlarla kapıya doğru yöneldim, ne hakla buraya gelebilirdi?

Havanın soğukluğundan kapıyı açtığım anda ürperdim üstümde sadece kısa kollu bir tişört vardı. Akın beni görünce yüzünde masum bir gülümseme oluştu. "Işık seni çok özledim." Uzaklaşmama izin vermeden kollarını boynuma sardı onu itmeye çalıştım ama beni bırakmadı. "Akın bırak beni!" Yüzünü göremiyordum ama gözlerinin kapalı olduğunu anlamıştım sanki çok yorulmuşta dinleniyor gibi. "Lütfen biraz daha sarılayım."

Burnuma gelen kokuyla yüzümü buruşturdum. "Sen sarhoşsun." Akın bir şey fark etmiş gibi hızla geri çekildi. "Hava buz gibi niye üstüne bir şey almadın?" Ceketini çıkartmaya çalışırken ona elimle engel oldum. "İstemiyorum, hem sen nasıl buraya gelebiliyorsun ya?" Elimle yavaşça onu ittirdim. "Sen benimle oynadın tamam iddianı kazandın işte hala ne istiyorsun benden? Yetmedi mi canımı yaktığın?"

"Özür dilerim sana bunları yaşattığım için ama seni bu kadar çok sevmemin hiç mi önemi yok?"

Yüzündeki ifadeye bakıp güldüm onun kötü biri olduğuna kendimi o kadar inandırmıştım ki ne söylese yalan gibi geliyordu. "Beni sevdiğine inanmıyorum ama seviyor olsan bile benim için hiçbir önemi yok artık. Şimdi git buradan bir daha da sakın gelme çünkü senin yüzünü bile görmek istemiyorum çünkü senden nefret ediyorum!"

Arkamı döndüm eve girmek üzereyken son defa ona baktım gerçekten acı çekiyordu ama benim kadar değil. Fark etmeden akan gözyaşımı elimle sildim bir daha onun yüzünden ağlamayacaktım ve beni ağlatmasına izin vermeyecektim.

✨

Akın'a üzüldüm ya bu bölüm:(

Sizce yeni bölüm nasıldı?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!