OD | Texting

1.3

Herkesin unutamadığı ve hiç unutamayacağı kötü bir anısı vardır.

Kötü anlar iyi anlardan bile daha fazladır. Gerçek bu kadar açıkken bile hala iyi şeylerin olacağına inanan insanlar da vardır. Böyle düşünen insanlar hala hayatın gerçek yüzüyle karşılaşmamıştır, bir insan ömrünün sonuna kadar bir kez bile intihar etmeyi düşünmediyse iyi bir hayatı var demektir. Çünkü hayatı kötü olan insanlar için ölüm tek kurtuluştur.

Yarım saattir oturduğum yerde camdan bakarken sonunda ayağa kalkmıştım. "Kanka iyi misin?" kafamı kaldırıp baktığımda Yaren'in sıcak gülümsemesi ile karşılaştım, cevap vermek yerine başımı salladım. "İyi olmaya çalışıyorum."

Akın'ın sadece benimle bir iddiayı kazanmak için birlikte olduğunu öğreneli daha sadece bir hafta olmuştu, ona ve kendime o kadar öfkeliydim ki anlatamam bu da beni olduğumdan daha mutsuz ve sinirli biri yapıyordu. Açelya geldiğinden beri artık herkesin konuştuğu tek şey Akın ve ben değildik ama hala insanların bana acıyarak attıkları bakışlar altında eziliyordum. "Deniz ortalarda görünmüyor. İki gündür okula da gelmiyor bir şey mi oldu acaba?"

"Bilmiyorum, bende konuşamadım." Yaren telefonuyla oynarken etrafa bakındım tanıdık yüzler var mı diye. Gerçekten de Deniz'de bu sıra bir gariplik vardı, eskiden olsa beni sürekli arar ya da mesaj atardı ama şimdi ben onu aramasam konuşamıyorduk bile. "Arkadaşlar bir saniye buraya bakar mısınız?" Kafamı sesin geldiği yere kantinin ucuna çevirdim Akın'la doğrudan göz göze gelmiştik. Yine ne yapmaya çalışıyordu bu?

"Işık noluyor? Sen bir şey biliyor musun?" Yaren'in sorusunu görmezden gelerek ayağa kalktım. "Onunla ilgili hiçbir şey duymak istemiyorum." Oradan gitmek için arkamı döndüm ama Akın'ın sesi durmamı sağladı. "Çok sevdiğim biri bana hatalarımdan ders çıkarmam gerektiğini söyledi.. Haklıydı da ben çok yanlış şeyler yaptım, evet belki hiçbirini telafi etmek için bir emek harcamadım ama şimdi artık bir adım atmamın gerektiğini düşünüyorum." Onu izlerken kafam karışmıştı Açelya'nın olduğu masaya doğru yürürken yüzünde samimi bir gülümseme oluştu. "Açelya kalbini çok kırdığımın farkındayım sana sanki duyguların yokmuş gibi davrandım, seni yok saydım. Bana en ihtiyacın olduğu anda seni terk ettim oysaki senin tek suçun beni sevmekti. Yaptığım her şey için özür dilerim ama inan bana ben çok pişmanım, burada herkesin önünde beni affeder misin?" Açelya sanki dünyanın en mutlu insanı gibi mutluluktan dört köşe olmuştu Akın'ın boynuna sarılırken yüzünde ki gülümseme genişledi. "Tabi ki seni affediyorum, ben sana hiçbir zaman kızgın kalamam ki."

İşte bu beklemediğim bir hamleydi. İlk defa Akın birinden özür dilemişti hem de ben istedim diye. Akın'ın gözleri şimdi bana dönmüştü sertçe yutkundum. "Işık'la ben sadece iddia yüzünden birlikte değildim.." gözlerimin dolduğunu hissettim ama yine de duruşumu bozmadım. "Ona aşık olduğum için onunlaydım." Kısa bir sessizlik oluştu herkes bana ve Akın'a kaçamak bakışlar atıyordu sanki benden bir cevap bekliyor gibilerdi bende cevabımı arkamı dönüp oradan uzaklaşırken vermiş oldum yani görmezden gelerek.

✨

Akın bu bölüm>

Sizce yeni bölüm nasıldı?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!