Unwritten Destiny (Completed)

Epilogue

Epilogue

Naramdaman kong may humahaplos sa buhok ko nang magising ako.

"Mom?" I asked.

She smiled at me and hug dad.

"Where's Alistair? I need to see him." Nagmamadali akong tumayo nang pigilan nila ako.

"No, mom! I want to see Alistair!" Muli uli akong sumubok pero agad lang akong hinuli ni dad at pilit na iniupo sa kama.

"No, Hurt." Mom said.

"Mom, I want to see my husband!" I shouted.

"No! I said no, Hurt! Kahit ngayon lang sarili mo naman ang unahin mo!" Pabalik nitong sigaw na siyang nagpatahimik sa akin.

"Sa tingin mo hindi namin malalaman ang tungkol sa sakit mo?! Hurt we're your parents! Why you didn't tell us?!" Mom shouted again.

Doon pumatak ang luha ko.

Why, why would i tell you about my sickness? When I'm going to die, anyway.

I'm going to die. .

"Hurt, answer me!" Muli nitong sigaw.

Lumapit naman si dad dito at pinahinahon ito.

"I-i'm s-sorry, I-i want to tell but, but. ." Hindi ko matuloy tuloy ang sinasabi ko dahil sa tuloy tuloy na pagbuhos ng luha ko.

"But what, Hurt? What?! You're keeping it for what?!" Mom shouted again.

"Because I'm going to die, mom! Why would I tell about my illness when I'm going to die sooner?!" Sigaw ko.

"Die? Malulunasan pa natin iyon! Hindi ka mamamatay Hurt!" Sambit nito.

"Mom. ." Pag pigil ko.

"Malalampasan mo 'to, madami akong kilalang doctor, gagaling ka—" Napatigil ito sa pagsasalita ng yakapin ko ito.

"Mom. . I-i tried, I really tried to cure it. . Pero, wala na talagang pag-asa mom." Sambit ko.

Ramdam ko naman ang paghagulgol nito sa balikat ko.

"No. ." Impit na sambit nito.

"Mom, I'm sorry." Sambit ko.

Pare-parehas kaming nakatulala sa kawalan pagkatapos ng iyakan na iyon.

Pagdating ng hapon ay hinatiran lang ako nila mom ng pagkain, bumisita rin doon sila Shaine at doon na akong nagpumilit makita si Alistair.

Nakatayo lang ako sa labas ng kwarto ni Alistair, nakasilip sa isang salamin doon.

Hindi pa daw pwedeng magpapasok.

Maya-maya lang ay nakita ko na sila mom at tita zein na papunta sa direksyon ko.

Nang makarating sila sa tabi ko ay agad nila akong niyakap.

Saktong pagdating nila ay ang pag labas ng doctor.

"Mrs. Ildefonzo, i'm sad to say that we can't do the operation right now your son have a weak heart." Sambit ng doctor sa amin.

"W-what? but you need to operate him, right?" Naluluhang sambit ni Tita Zein.

"Yes, but just like i said your son have a weak heart we need to find a donor to operate him as soon as posi—" Naputol ang sasabihin nito ng bigla akong tumayo.

"I-i. ." Diretso akong tumingin sa mga mata ng doctor.

"I-i'll give m-my h-heart to him." Sambit ko.