Unwritten Destiny (Completed)

Chapter 23: Meeting the past

Chapter 23: Meeting the past

Nagliligpit na kami ng mga gamit namin para ihanda sa pagbalik namin sa Manila.

Hindi naman gaanong marami ang dinala kong damit kaya hindi ako gaanong nahirapan na mag-impake.

Habang inaayos ang mga gamit ko ay biglang pumasok sa isip ko ang mga nangyari nitong nga nakaraang araw, Madalas na sumasakit ako ulo ko at may bigla nalang pumapasok na kung ano-anong kaganapan sa isipan ko.

Bumabalik na kaya ang ala-ala ko? Pero ni isa sa mga parte ng pamilyang kasama ko ay wala akong naaalala, Ano ba talagang nangyari 2 years ago?

My mom said that i lose my memory when i comatose because of that bomb explosion.

May mga namumuong kaganapan sa isipan ko ngunit pilit ko na lang itong binabaliwala sa kadahilanang baka'y nagi-illusion lang ako.

Dahil sa mga iniisip ay nagpaalam ako kila Alistair na magpapahangin lang ako sa labas, Gusto sana nito akong samahan ngunit tumanggi lang ako.

I need to relax myself.

Lumabas ako ng bahay at naglakad lakad, Kinabisado ko rin ang dinadaanan ko dahil baka ay maligaw ako pag naisipan ko nang bumalik.

I saw a bench nearby kaya pinuntahan ko ito at doon umupo, Dinama ko ang hangin na tumatama sa mukha ko na siyang dahilan upang liparin ang ilang hibla ng buhok ko.

Napapikit ako dahil sa tumatamang sikat ng araw sa mukha ko, It's 3 pm so may araw  pa.

Napadilat ako at sumandal sa sandalan at 'saka tumingala sa kalangitan.

Sino ba talaga ako?

Bakit wala akong maalala sa kanila, ni isa?

Bakit lagi nila akong napagkakamalang ikaw?

Sino kaba talaga, Samantha?

Pinalipas ko ang ilang minuto ang napagpasyahan ko nang tumayo at bumalik sa bahay.

Ngunit dahil sa okyupado kong isipan ay hindi ko namalayang may tao pala sa harapan ko kaya't nagka-banggaan kami nito.

"Oh my god! I'm sorry! I'm sorry!" Pagpapa-umanhin ko rito.

Tinulungan ako nitong tumayo at saktong pag-angat ko ng ulo ko ay umangat rin ang ulo nito.

Naramdaman ko ang bilis ng pagtibok ng puso ko na tila ba'y gustong kumawala.

"Sam. .mantha?" Banggit nito sa paulit-ulit na pangalang itinatawag sa akin mula ng dumating ako rito.

"Who are you?" Naka-kunot noong tanong ko.

"You didn't know me?" Tila'y gulat na tanong nito.

"Sorry, I don't know you" Sambit ko rito.

"I'm Matthew, Try to remember me Samantha" Sambit nito.

"I-i don't know you, Excuse me" Sabi ko at tinalikuran ito.

Ngunit nagulat ako ng muli ako nitong hilahin at hagkan.