Δεν ειχαν αργησει καθολου. Ειχαν φτασει στο μεγαλο ξενοδοχειο του Μπιλεφελντ, οπου και θα γινοταν το ετησιο συνεδριο της Αστυνομιας, λιγο νωριτερα απο την εναρξη του. Εξω, στο υπαιθριο παρκινγκ του ξενοδοχειου, δεν επεφτε καρφιτσα. Εκατονταδες αυτοκινητα ηταν παρκαρισμενα το ενα διπλα στο αλλο, και καλλιστα θα μπορουσε καποιος να παρει ενα ελικοπτερο και να κανει απο ψηλα μια αξιοπιστη ερευνα για το ποιο χρωμα προτιμουν κυριως οι Γερμανοι στα αυτοκινητα τους. Αφου αφησαν το αυτοκινητο σε μια θεση που τους περιμενε, καθως ειχαν βαλει μπροστα κώνους προκειμενου να μην το παρκαρει καποιος αλλος, μπηκαν στην μεγαλη κεντρικη αιθουσα του ξενοδοχειου. Τα παντα εκει φαινονταν να ηταν απο γυαλι. Τα γλυπτα, οι πορτες, ακομα και οι παγκοι στην ρεσεψιον του. Ενας υπαλληλος του ξενοδοχειου, σχετικα νεος σε ηλικια, τους ρωτησε αν εψαχναν κατι , και οταν εκεινοι του ειπαν το λογο για τον οποιο βρισκονταν εκει, τους οδηγησε στην μεγαλη και υπερπολυτελή αιθουσα εκδηλωσεων. Μπορουσε πολυ ευκολα φυσικα καποιος να καταλαβει τον λογο που βρισκονταν εκει , απο την στιγμη που και οι δύο φορουσαν τις στολες τους. Τις κλασσικες Αγγλικες στολες ενος αξιωματικου της αστυνομιας. Μεσα στην αιθουσα επικρατουσε πανικος. Παντου το ματι σου εβλεπε αστυνομικες στολες και φοσφοριζε γελεκα. Απο την οροφη κρεμμοταν ενα αρχοντικος πολυελαιος που ταιριαζε απολυτα με την αριστοκρατικη διακοσμηση της αιθουσας.
« Ο κυριος Κεπλερ; Ο αστυνομικος διευθυντης απο το Λονδινο; » Ακουστηκε μια χοντρη και ευδιαθετη φωνη πισω απο τον σβερκο του Αντριου.
« Ο ιδιος, και απο εδω η κυρια Γουοκερ » Του απαντησε με ενα χαμογελο και ανταλλασοντας χειραψιες.
« Χαιρομαι πολυ που σας γνωριζω κυριε Κεπλερ και κυρια Γουοκερ. Το ονομα μου ειναι Αρθουρ Βαγκερ και ειμαι ο αρχηγος της Γερμανικης αστυνομιας. » Συνεχισε εκεινος με ενα πλατυ χαμογελο καλωσορισματος.
« Και εμεις παρομοιως. Σας ευχαριστουμε για την προσκληση! » Ειπε ο Αντριου με σεβασμο στη φωνη του, καθως μιλουσε σε εναν πολυ ανωτερο του.
Ηταν αρκετα πιο ψηλος απ΄οτι τον φανταζοταν και πολυ πιο αδυνατος. Φαινεται να προσεχε πολυ την διατροφη του. Ειχε γκριζα μαλλια και το δερμα του ηταν αρκετα πιο μαυρισμενο απο το δικο του.
« Λοιπον; μενετε εδω στο ξενοδοχειο ή καπου αλλου; » Με αυτα τα λογια ο Αρθουρ φανηκε πια πως ειχε ορεξη για κουβεντα μαζι τους, μεχρι τουλαχιστον να ξεκινούσε το συνεδριο.
« Οχι! δεν μενουμε εδω δυστυχως. Ξερετε, μας ηρθε η προσκληση λιγο αργα και ολα τα δωματια ηταν ηδη κλεισμενα.» Πεταχτηκε σαν σιφουνας η Εβελιν η οποια εξαιτιας του φωτισμου φαινοταν κιτρινη.
« Καταλαβα. Δεν πιστευω να μενετε μακρια και να ταλαιπωρείστε στο πηγαινε - ελα; » Της αντιγυρησε εκεινος κουμπωνοντας το σακακι της στολης του.
« Οχι ευτυχως... Μενουμε σε ενα διαμερισμα στην οδο Γκρασβεργκ .» Πεταχτηκε αμεσως ο Αντριου σαν να εκανε αγωνα με την Εβελιν για το ποιος θα μιλησει πιο γρηγορα.
« Οριστε; Καλα εκει μενετε; Θελω να πω, δεν φοβαστε μετα απο οσα εχουν γινει σε εκεινο το μερος; » Ειπε ο Αρθουρ καθως εκανε ενα βημα πισω και κοιταζοντας τους τρομαγμενα. «Κοιταχτε, θα σας προτεινα να φυγετε απο 'κει μεσα. Ο δραστης ειναι ακομα εξω, και αν τα στοιχεια δειχνουν σωστα οτι καθε χρονο στο συνεδριο της αστυνομιας ενας ανθρωπος χανει την ζωη του εκει, τοτε... τοτε... Απλα φυγετε. Ειναι πολυ επικινδυνα. Φετος δεν εχει γινει κατι ακομα και αυτο ειναι...»
« Ανακουφιστικό; » Διεκοψε η Εβελιν με ενα υφος λιγο ειρωνικο , τον Αρθουρ.
« Δεν θα το ελεγα. Καταρχας ο δραστης φαινεται να παγηδευει και να σκοτωνει τα θυματα του με πολυ περιεργο τροπο. Φετος δεν εχει πεθανει κανεις γιατι δεν εχει ερθει ακομα η ωρα. Ο δολοφονος προτιμαει αστυνομικους που ερχονται για το δικο μας συνεδριο. Μαλιστα φετος συζητηθηκε να αλλαξει και ο τοπος διεξαγωγης αυτου του συνεδριου.»Ο Αρθουρ φανηκε να τα λεει με πολυ τρομο στη φωνη του κατι που ταραξε αρκετα τον Αντριου.
« Μα καλα, πως δεν μπορειτε να βρειτε ποιος ευθυνεται για ολα αυτα; » Ρωτησε ο Αντριου ολος ερωτηματα.
« Ξεχασατε να πειτε πως μπορει να μην ευθυνεται καν καποιος αλλα κατι.» Φανηκε ενας αντρας σχετικα μεγαλης ηλικιας. Το ταμπελακι πανω στο αστυνομικο σακακι του ελεγε το ονομα ''Μαρκ Χελμουτ'' , ομως εκεινος δεν μπηκε καν στο κοπο να συστηθει.
Ο Αρθουρ καθως τον κοιταζε να απομακρυνεται, γελασε λιγο ειρωνικα και επειτα του φωναξε, « Αυτο αποκλειεται Μαρκ! ».
« Δεν αποκλειεται να εχει δικαιο ο Μαρκ. » Τον κοιταξε η Εβελιν δειχνοντας τον Μαρκ ο οποιος απομακρυνοταν προς το βημα οπου προφανως θα εβγαζε καποιο λογο κατα την εναρξη του συνεδριου.
« Αυτο σας το αποκλειω κυρια... Κυρια Γουοκερ. Αυτα δεν γινονται παρα μονο στις ταινιες. » Της απαντησε παλι ο Αρθουρ τριβοντας νευρικα το πιγουνι του αφου κοντευε να ξεχασει το ονομα της Εβελιν.
Ο Αντριου οση ωρα συζηταγαν, κοιτουσε εναν ψηλο αστυφυλακα, ο οποιος στεκοταν σε μια γωνια με ενα αρκετα γνωριμο προσωπο, τον οποιο και εχασε μολις χαμηλωσαν τα φωτα. Ειχε μολις ξεκινησει η πρωτη συνεδρια.
YOU ARE READING
Η Εξαφάνιση
Mystery / ThrillerΚανένας δεν ξέρει τι κρύβεται τελικά πίσω από την μυστηριώδη εξαφάνιση της Έβελιν. Μιας αστυνομικής υποδιευθύντριας που μετά από ένα τροχαίο ατύχημα χάθηκε από προσώπου γης. Σε όλο το Μπίλεφελντ, στην Γερμανία, γίνεται χαμός για την εύρεση της. ...