Η Εξαφάνιση

Kεφάλαιο 14ο (Μαρκ Χέλμουτ)

Στο τμημα του Μπιλεφελντ δεν ακουγοταν τιποτα. Ο Μαρκ ειχε απλωσει πανω στο γραφειο του μια στοιβα απο χαρτια. Πρωτη φορα ασχολουταν τοση πολλη ωρα για ενα θεμα. Ηθελε εκεινος προσωπικα να βρει τι δουλεια ειχε η τσαντα εκεινης της γυναικας, στο αμαξι εκεινου του τυπου. Αν ολα ηταν φυσιολογικα, δεν θα την αναζητουσε; Δεν θα μπορουσε να μην εμφανιστει ποτε. Η τσαντα ειχε μεσα χρηματα, καρτες, τη ταυτοτητα της και αλλα τοσα προσωπικα της αντικειμενα. Ειχε ανοιξει τον υπολογιστη του και εψαχνε με το ονομα της ταυτοτητας περισσοτερα για εκεινη. Ειχε ξεκινησει να μαθαινει αρκετα, οπως το οτι ηταν συναδελφος και πως ειχε φτασει στην Γερμανια απο το Λονδινο πριν απο λιγες μερες. Εκεινος ομως θα επαιρνε ορκο οτι καπου την ειχε πετυχει. Αλλα με τιποτα δεν μπορουσε να θυμηθει που. Εψαξε και αλλο πιο βαθια, αλλα δεν βρηκε τιποτα. Κανεναν Αντριου Κεπλερ. Ποιος μπορει να ηταν; Ειχε ψαξει ολους τους κοινους της γνωστους και ολους τους συγγενεις της αλλα πουθενα δεν βρισκοταν αυτος. Κατι ασχημο επρεπε να συνεβαινε, και δεν θα το εβαζε κατω μεχρι να το βρει. Καποια στιγμη, εκει που καθοταν και σκεφτοταν τι του διεφευγε, ακουσε την πορτα να χτυπαει σιγα. Πριν προλαβει να επιτρεψει την εισοδο σε οποιον βρισκοταν απεξω, η πορτα ειχε ανοιξει αποφασισμενα. Ειχε μπει ο Μπομπ, με ενα υφος ικανοποιησης.

« Δεν θα το πιστεψετε βρηκα στοιχεια για τον Αντριου!» Ειπε στον Μαρκ που εκεινη την ωρα αναβε ενα τσιγαρο.

Παραπονο το ειχαν οι εργαζομενοι εκει να εμπαιναν μια φορα στο γραφειο του και να μην τους επιανε βηχας. Φροντιζε να ανοιγει συχνα τα παραθυρα αλλα με το κρυο που ειχε εκεινη την εποχη ηταν δυσκολο, με αποτελεσμα ολος ο καπνος να μενει μεσα και να ποτιζει τους τοιχους, τα επιπλα και φυσικα τους πνευμωνες ενος επισκεπτη. 

« Σοβαρα; Επιτελους, κοντευα να τρελαθω εδω περα με τοσα χαρτια.» Του ειπε ο Μαρκ δειχνοντας με τα χερια του ολα τα χαρτια που ηταν πανω στο γραφειο του.

« Ακουστε. Ειναι και εκεινος αστυνομικος. Ειχε ερθει μαζι με την κυρια Γουοκερ εδω πριν λιγο καιρο, με σκοπο να επισκεφτουν το συνεδριο της αστυνομιας στο ξενοδοχειο του Μπιλεφελντ. Εκεινη την ημερα που ειχαν παει στο συνεδριο της αστυνομιας, πρεπει να συναιβει και το ατυχημα.» Του απαντησε ο Μπομπ κοιτοντας κλεφτα τα χαρτια που κρατουσε για να επιβεβαιωσει αυτα που ελεγε.

Ο Μαρκ περα απο την ανακουφηση που ειχε μιας και ειχε μαθει κατι για την σχεση του Αντριου με την Εβελιν, ειχε θυμηθει και που την ειχε δει. Που αλλου; Στο συνεδριο της Αστυνομιας. Εκεινο το βραδυ που εδωσε και το τελευταιο σημαδι ζωης. Πλεον ηταν σιγουρο. Κατι παιζοταν με εκεινον τον Αντριου. Κατι της ειχε κανει. Επρεπε οπωσδηποτε να τον βρει και να του μιλησει.

« Η αποψη μου, χωρις να θελω να σας επηρρεασω παντως ειναι πως προκειται για καποια δολοφονια . Φαινεται πως ο κυριος Κεπλερ δολοφωνησε την κυρια Γουκερ λιγο πριν το τροχαιο. Επειτα προσπαθησε να αυτοκτωνησει. Δεν ειναι λιγες οι φορες που εχει γινει κατι τετοιο.» συνεχισε ο Μπομπ που πλεον η γλωσσα του ετρεχε γρηγοροτερα και απο πρωταθλητη του στιβου. 

Ο Μαρκ υποψιαζοταν ακριβως το ιδιο με το Μπομπ. Ωστοσο ηθελε παραπανω στοιχεια για να το επιβεβαιωσει. Επρεπε να βρει κατι. Εκει κοντα στην περιοχη του ατυχηματος. Επρεπε να σαρωσει ολο το τοπο. Καμερες ασφαλειας , μαρτυρες και αλλα τετοια που εψαχνε η αστυνομια οταν επρεπε επειγοντως να βρει το δραστη. Πρωτα απο ολα ομως επρεπε να μιλησει με τον Αντριου. Οταν θα ηταν σε θεση να μιλησει τουλαχιστον μετα απο τετοια τραυματα. Ηταν αναγκη να τον δει. Να καταλαβει απο τα ματια του αν λεει αληθεια ή οχι.

« Δεν εχεις και αδικο. Πρεπει να εχουμε πολυ δουλεια για να το ανακαλυψουμε ομως. Τετοιες υποθεσεις δεν τελειωνουν ετσι.» Του αντιγυρισε ο Μαρκ ο οποιος ειχε πλεον σβησει το τσιγαρο του.

Ο Μπομπ τον κοιταξε για λιγο και αφου του αφησε τα χαρτια που κρατουσε, αποχωρησε απο το γραφειο του Μαρκ. 

Πρεπει να τον βρω αυτον τον αλητη που ευθυνεται πισω απο αυτο. Σκεφτηκε ο Μαρκ με τετοιο μισος που κοντευε να το φωναξει για να το ακουσει ολο το τμημα. Αν οχι ολο το Μπιλεφελντ. Εβαλε τα γυαλια του, επιασε το κινητο του και ετοιμαστηκε να κανει ενα τηλεφωνημα στο νοσοκομειο που νοσηλευοταν ο Αντριου, προκειμενου να μαθει την κατασταση του. Επρεπε επειγοντως να του μιλησει απο κοντα.