Η Εξαφάνιση

Κεφάλαιο 6ο ( Λίγο πριν το συνέδριο)

Ο Αντριου ενιωσε ενα ελαφρυ σκουντηγμα στη πλατη του, κατι που τον εκανε να γυρισει πλευρο και να δει την Εβελιν με το βλεμμα ενος παιδιου που ξυπναγε τους γονεις του μεσα στην νυχτα επειδη ειχε δει εφιαλτη. 

« Καλημερα... Συγνωμη αν σε τρομαξα, απλα πρεπει να ξυπνησεις . Σε λιγο πρεπει να φυγουμε για το συνεδριο. » Του ειπε με υφος στοργικο οσο εκεινος ετριβε με πολυ δυναμη τα ματια του.

Η αληθεια ειναι οτι ειχε ενα πολυ ασχημο βραδυ, το οποιο συνηθιζε να εχει καθε φορα που κοιμοταν με εντονο πονοκεφαλο. Εστριψε το κεφαλι του και της εκανε νοημα οτι θα σηκωνοταν μονο και μονο για να φυγει απο πανω του, με αποτελεσμα να εχει πεντε με δεκα λεπτα υπνου παραπανω. Το καλο τουλαχιστον ηταν πως το κρεβατι του καθενως, βρισκοταν σε διαφορετικο δωματιο. Κοιταζε για λιγο τους τοιχους του δωματιου του, οι οποιοι φαινονταν να ηταν φρεσκοβαμμενοι, παρολο που στο δωματιο δεν μυριζε καθολου αυτη η ωραια μυρωδια της μπογιας που αρεσε τοσο πολυ στον Αντριου. Το κρεβατι του ηταν αρκετα ανετο για κρεβατι ενος φτηνου ενοικιαζομενου διαμερισματος, κατι που τον ειχε βοηθησει  να κανει εναν καλυτερο υπνο, προκειμενου να τον αφησει το κεφαλι του που την προηγουμενη μερα επαιζε τυμπανο. Διπλα στο κρεβατι υπηρχε ενα μικρο ντουλαπακι, πανω στο οποιο στεκοταν ενα κλασσικο παλαιομοδητικο φωτιστικο, το οποιο ηταν σιγουρος πως ειχε δει καποια στιγμη στο σπιτι της θειας του. Καθισε για λιγο στο κρεβατι, και πηρε στα ξερα απο το κρυο χερια του το κινητο του για να δει μηπως και ειχε κανενα τηλεφωνημα απο καποιον. Βλεποντας τα νεα μηνυματα που ειχε, το ματι του επεσε ξανα πανω στο χθεσινο μηνυμα της Εβελιν το οποιο και ανοιξε για να συνεχισει την αναγνωση, απο εκει που το ειχε αφησει, για να μπορεσει να καταλαβει ποιος ηταν ο λογος τελικα που η συναδελφος του του ειχε στειλει κατι τετοιο, λιγο πριν το ταξιδι τους. Αφου εψαξε να δει που ειχε σταματησει να διαβαζει,  καταφερε τελικα να το βρει. Ειχε μια φωτογραφια με μια σκηνη εγκληματος, με τις κλασσικες κιτρινες κορδελες της αστυνομιας να γεμιζουν την πορτα ενος διαμερισματος. Η λεζαντα κατω απο την εικονα με εντονα κεφαλαια γραμματα εγραφε : 

 ΝΕΚΡΟΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΕ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΣΤΟ ΜΠΙΛΕΦΕΛΝΤ Ο ΠΕΝΗΝΤΑΧΡΟΝΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ.

Ο Αντριου συνεχισε την αναγνωση και κατω απο την εικονα.

Για αγνωστα μεχρι τωρα αιτια βρεθηκε και τεταρτος νεκρος στην συγκεκριμενη πολυκατοικια του Μπιλεφελντ. Ο αστυνομικος φαινεται να ειχε πεθανει εδω και πολυ καιρο. Ειχε εξαφανιστει πριν απο δυο ολοκληρα χρονια καθως ειχε ερθει στην Γερμανια απο την Ιταλια για το ετησιο συνεδριο της Αστυνομιας που διαρκει απο τις τρεις εως και τις οχτω Ιανουαριου. Οι ερευνες για τον εντοπισμο του αντρα δεν σταματησαν ουτε ενα λεπτο μεχρι και την ευρεση του νεκρου σωματος του. Ο εντοπισμος του δραστη φαινεται να ειναι δυσκολος, μιας και σε ολους τους φονους φροντιζει να καλυπτει τα ιχνη του . Καποιοι αλλοι ωστοσο φαινεται να αποκαλουν τους θανατους ως μυστηριους, καθως καθε χρονο σε εκεινη τη πολυκατοικια εμφανιζεται ενας νεκρος. Πολλοι μιλανε για εναν αντρα εξιντα τριων ετων, ο οποιος πεθανε στο διαμερισμα του σε εκεινη την πολυκατοικια επειτα απο τρεις πυροβολισμους που προερχονταν απο την μεθυσμενη γυναικα του. Για περισσοτερα πατηστε εδω...

Γελασε για λιγο και κοιταξε την ωρα. Επρεπε να σηκωθει για να ετοιμαστει για το συνεδριο. Πηγε στην μικρη κουζινιτσα οπου και τον περιμενε η Εβελιν μπροστα στο λαπτοπ της, πληκτρολογοντας κατι και πινοντας καφε σε μια σχετικα μεγαλη κιτρινη κουπα.

« Α σηκωθηκες; Ελα σου εφτιαξα πρωινο. Με ο,τι εχουμε τουλαχιστον !» Του ειπε η Εβελιν μολις τον ειδε να στεκεται μπροστα απο τη πορτα της κουζινας, δειχνοντας του ο,τι ειχε  φτιαξει πανω στο τραπεζι. 

Υπηρχαν ενα θερμος με αρκετο καφε, δυο φριγανιες με μελι και βουτυρο και δυο κομματια κεικ που πρεπει να ειχε φερει εκεινη απο το Λονδινο.

« Ουυ..! Καλα ποτε προλαβες και ξυπνησες; Θελω να πω δεν κουραστηκες καθολου απο εχθες;» Της απαντησε εκεινος παιρνοντας το θερμος και βαζοντας λιγο καφε σε μια κουπα που ειχε παρει απο το ντουλαπι.

« Να... Ξερεις, ο πατερας μου δουλευει στην Σουηδια και παω πολυ συχνα εκει, οποτε εχω συνηθησει τα ταξιδια.» Του ειπε εκεινη σηκωνοντας για λιγο τα ματια της απο την οθονη του λαπτοπ για να τον κοιταξει. 

« Καταλαβα... » Της αντιγυρισε, και μετα απο λιγη ωρα σιωπης, συνεχισε να μιλαει. « Εχω ακουσει πολλα για εκεινο το συνεδριο που θα παμε. Εμαθα πως θα ειναι εκει και ο αρχηγος της Αστυνομιας, ο Αρθουρ Βαγκερ... Ξερω πολλα για εκεινον. Ειναι τελειος τυπος.»

Ο Αντριου θαυμαζε αρκετα τους ανωτερους του. Ηθελε πολυ να τους μοιασει. Ο παππους του ειχε φτασει μεχρι και την θεση του ταγματαρχη, και παντα εβαζε τον εαυτο του στην θεση του.

Η Εβελιν τον κοιταξε με ενα χαζο χαμογελο του στυλ, ''δεν εχω ακουσει καν τι λες αλλα εχεις δικαιο.'' Ο Αντριου κοιταξε λιγο αφηρημενα τα παλια ντουλαπια της κουζινας. Ηταν περιεργο πως ενα τετοιο σπιτι ειχε επιπλα, που περισσοτερο θυμιζαν κλασσικα παλια αμερικανικα σπιτια σαν αυτα που εβλεπε στις σειρες. Οταν ειχε λιγο χρονο και εβλεπε σειρες. Ξαφνικα ενας εκωφαντικος ηχος που προερχοταν  απο καποιο αλλο διαμερισμα εκανε τον Αντριου να λερωθει απο τον καφε που ξεχυλησε απο την κουπα εξαιτιας του τρανταγματος .

« Τι στο ...» Ειπε ο Αντριου εντελως νευριασμενος.

Η Εβελιν ωστοσο φαινοταν αρκετα ηρεμη και καθολου τρομαγμενη. « Κλασσικοι ενωχλητικοι ενοικοι πολυκατοικιας... Τι αλλο. Ειμαι συνηθησμενη σε αυτα. Καθε βραδυ ο ενοικος του απο πανω διαμερισματος απο το δικο μου, φροντιζει να κανει αναδιαρυθμιση. » Ειπε με ενα τελειως αφηρρημενο βλεμμα σαν να εβλεπε μπροστα της αυτο που περιεγραφε. 

Ο Αντριου δεν ειχε μεινει ποτε σε πολυκατοικια, για αυτο και δεν ηξερε τι πηγαινε να πει, ''αλλος ενοικος''. Ο θορυβος συνεχισε για λιγο ακομα, εκεινος ωστοσο δεν εδινε σημασια και απλα κανοντας ενα νοημα στην Εβελιν να βιαστουν, πηγε να ετοιμαστει για το συνεδριο.