Η Εξαφάνιση

Κεφάλαιο 17ο ( Απαγωγέας )

 Καθόταν στο παλιο αλλα αριστοκρατικο καναπε που ειχε στο σαλονι του. Τα χερια του ηταν γεματα σημαδια. Σημαδια που του θυμιζαν το παρελθον. Ενα παρελθον γεματο πονο και δυστυχια. Θυμοταν τις μερες που γυρνουσε σπιτι μετα απο το σχολειο. Η μητερα του εκλαιγε και καθοταν σε εκεινο ακριβως το καναπε. Ηταν γεματη μελανιες. Ο πατερας του ηταν υπαλληλος σε μια εταιρια μεχρι που απωληθηκε επειδη κατηγορουταν για κλοπη. Απο εκεινη την ημερα δεν περασε στιγμη χωρις να πιει εστω και λιγο. Επινε συνεχεια. Ακομα και οταν κοιμοταν. Ξυπνουσε μεσα στον υπνο του και επινε απο ενα μπουκαλι που φροντιζε παντα να εχει διπλα του. Οταν δεν εβρισκε το μπουκαλι που το επαιρνε η γυναικα του προκειμενου να τον σωσει απο το θανατο, εκεινος γινοταν θυριο. Χτυπαγε και εβριζε τους παντες. Ενα πρωι χτυπησε την πορτα καποιος. Εκεινος μολις ειχε ξυπνησει για να παει στο σχολειο και ετρωγε πρωινο. Μολις η πορτα ανοιξε οι δυο αστυνομικοι που περιμεναν απ' εξω ειχαν μπει με φορα στο σπιτι και πηγαιναν με μανια να πιασουν τον πατερα του. Εκεινος αμυνθηκε και τοτε ενας αστυνομικος ανοιξε πυρ εναντιον του. Με δυο πυροβολισμους επεσε στο πατωμα νεκρος. Αυτη η σκηνη του ειχε μεινει. Αδιαφοροσουσε για τα σημαδια που ειχε στο χερι του. Αδιαφορούσε για τα κομμενα δαχτυλα που ειχε εκεινος και ο αδερφος του.Τον αγαπουσε τον πατερα του. Δεν ηθελε να χαθει ετσι. Την επομενη μερα μετα το θανατο του, η μητερα του ειχε αυτοκτωνησει πινονταν ναρκωτικες ουσιες και για αυτο θεωρουσε εξισου υπευθυνο εκεινο τον αστυνομικο.

 Ομως πλεον το ειχε υποσχεθει. Θα επαιρνε εκδικηση. Και ηδη το σχεδιο του ειχε επιτυχια. Καθε χρονο περιμενε εκεινο το συνεδριο για να παρει την εκδικηση του απο ολους εκεινους τους αστυνομικους που το μονο που του θυμιζαν ηταν ο θανατος των γονιων του.

   Πηρε το βλεμμα του απο το παραθυρο που εβλεπε στη δυτικη πλευρα του Μπιλεφελντ. Ειχε σκεφτει ξανα ολο του το παρελθον... Ειχε κουραστει απο τη δυσκολη αυτη δουλεια που εκανε αλλα η εκδικηση του εδινε τη γλυκα που ηθελε για να συνεχισει... Ανοιξε τη τηλεοραση. Εβαλε ειδησεις. Δεν ηθελαν πολυ για να τον βρουν. Ολα καποια στιγμη θα εφταναν σε αυτον. Και απο εκεινη την ωρα δεν θα ξαναβλεπε ποτε τον εξω κοσμο. Το θεμα στις ειδησεις αλλαξε και μαζι του και το κλιμα. Εβαλε στο τιτλο κατι φρικιαστικο για εκεινον { ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΣΤΟ ΜΠΙΛΕΦΕΛΝΤ. ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΕΠΙΒΑΤΗΣ ΤΟΥ ΟΧΗΜΑΤΟΣ / ΣΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ Ο ΟΔΗΓΟΣ }. 

Ζει ακομα το καθαρμα; Πως; Φροντισα να το σκοτωσω το καθικι. Η εκπληξη ηταν μεγαλη. Ηταν σιγουρος πως θα ειχε πεθανει. Πλεον κινδυνευε πολυ. Αν εκεινος θυμοταν τι ειχε γινει τοτε ολα πηγαιναν στραφη. Επρεπε κατι να κανει...

Πηρε το κινητο στα χερια του. Βαζοντας αποκρυψη, εκανε ενα τηλεφωνημα ολο απορια. Καλεσε δυο-τρεις φορες και μια απαλη και ηρεμη απ' τα ναρκωτικα φωνη ακουστικε απο την αλλη μερια του ακουστικου.

- Εμπρος; Ποιος ειναι;

- Παλι μαστουρωμενος εισαι; Πως τα καταφερες παλι; 

- Οοοο,  παλιοφιλε τι λεει;

- Θα σου προτεινα να σκασεις και να μου δωσεις τις καταλληλες εξηγησεις. Ο Κεπλερ ζει. Το ειπαν μολις στις ειδησεις. Σου ειπα να κανεις καλα τη δουλεια σου αν δεν κανω λαθος. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΩ ΓΑΜΩΤΟ!

- Ωπα φιλε, εγω τα κανα σωστα. Οπως μου τα πες. Απλα φαινεται πως ο Κεπλερ ειναι κωλοφαρδος.

- Ακου! Πρεπει να δωσεις τις δικες σου ψευτικες μαρτυριες στην αστυνομια, για να ριξουμε ολα τα βαρη πανω του!

- Μπραβο ρε Ντειβιντ εισαι μεγαλο μυαλο. «ΠΑΥΣΗ» Βρηκες τη λυση παλι.

- Αυριο το πρωι, μολις το ρολοι δειξει 10:00 θα εισαι εξω απο το τμημα του Μπιλεφελντ ενταξει; Πρεπει να μπουμε και εμεις σε αυτο το βρωμικο παιχνιδι. Φροντισε να καπνισεις μετα. κλεινω.

....................

Εκλεισε το τηλεφωνο και το πεταξε στο τραπεζακι μπροστα του. Ειχε αρχισει να φοβαται. Εγραφε ομως σιγα σιγα τα βηματα στο μυαλο του. Αν δεν καταφερνε να σκοτωσει τον Αντριου τοτε θα επρεπε να τον κανει να σαπισει στη φυλακη.