Kεφάλαιο 9ο ( Μια εβδομάδα νωρίτερα )

41 5 0
                                    

Χωρις καμια αμφιβολια, ηταν η πιο ηρεμη μερα στο αστυνομικο τμημα του Μπιλεφελντ. Ο Μαρκ Χελμουτ, ο πεντηνταχρονος διοικητης του τμηματος, ειχε μολις φτιαξει τον καφε του, οπως συνηθιζε να κανει καθε πρωι που πηγαινε εκει. Ειχε φροντισει μαλιστα να εχει δικη του καφετιερα μεσα στο γραφειο του. Μπορει να μην ηταν αρκετα μεγαλο για γραφειο διοικητη, ωστοσο εκεινος ειχε φροντησει να το διαταξει με τον καλυτερο δυνατο τροπο, προκειμενου να δειχνει μεγαλυτερο. Ειχε κατσει στην καρεκλα του , που τη θεωρουσε αρκετα αναπαυτικη, και κοιταζε τις υποθεσεις που σιγα σιγα ειχαν αρχισει να μαζευονται. Το Μπιλεφελντ ηταν αρκετα ηρεμη πολη. Ηταν ενα μερος που οπως ελεγε και εκεινος, δεν ειχε ιδιαιτερη δουλεια η αστυνομια. Ξαφνικα με πολυ ξαφνιαστικο τροπο ανοιξε η πορτα του γραφειου του.

« Κυριε Χελμουτ πρεπει να βιαστουμε ! Προεκειψε κατι πολυ επει... » Ειπε ο ψηλος και  γεροδεμενος αστυφυλακας ο οποιος ειχε μολις εισβαλει στο γραφειο του Μαρκ.

« Αν ειναι δυνατον Μπομπ! Πως στο καλο μπαινεις ετσι στο γραφειο μου ; » Τον διεκοψε ο Μαρκ ο οποιος φαινοταν αρκετα νευριασμενος καθως ειχε αρχισει να κοκκινιζει. 

Ηταν γνωστο χαρακτηριστικο του Μαρκ αυτο. Παντα οταν νευριαζε συνηθως γινοταν κατακοκκινος και κυριως η μυτη του. Δεν ηταν λιγες οι φορες που τον κορρόιδευαν οι φιλοι του λεγοντας τον Ρουντολφ, κατι που τον νευριαζε υπερβολικα.

« Ζητω συγνωμη κυριε Χελμουτ... Αλλα ειμαι αρκετα ταραγμενος. Εχουμε μαλλον ενα θανατηφορο τροχαιο με εγκαταληψη στην Λεωφορο Χερφορντερ. Κοντα στα συνορα μας με το Χερφορντ. » Του απολογειθηκε ο αστυφυλακας δειχνοντας του στον τεραστειο χαρτη του γραφειου την περιοχη που του ελεγε. 

« Καλα πως τα καταφεραν να τρακαρουν στην ευθεια. Αυτοι οι μεθυσμενοι πραγματικα μονο προβληματα δημιουργουν. » Ειπε με ενα τονο γελιου στη φωνη του. 

« Το γνωριζω... Ειναι η τριτη φορα που συμβαινει κατι τετοιο στην περιοχη αυτο τον μηνα. Δεν μπορω να το εξηγησω. » 

« Μπορω να στο εξηγησω εγω. Ειναι απλο. Ολοι μπεκροπινουν. » Ειπε ο Μαρκ με ενα υφος αρκετα ειρωνικο.

« Τελος παντων. Νομιζω οτι θα επρεπε να παμε γρηγορα να δουμε τι συναιβει εκει. Οσο πιο γρηγορα παμε, τοσο πιο ευκολα θα βρουμε τον υπευθυνο για αυτη την ιστορια.»  Του προτεινε ο αστυφυλακας λες και εκεινος ηταν ο ανωτερος του.

« Ναι εχεις δικαιο. Πρεπει να βιαστουμε. Πως το περιεγραψαν οι μαρτυρες;» Του απαντησε ο Μαρκ με σκεπτικο βλεμμα.

Η ΕξαφάνισηKde žijí příběhy. Začni objevovat