Me And The 4 Boys (Under Revision)

Chapter 15

Jame

2 years ago

Darkness surrounding me. Salty tears staining my face. Evil laughter behind the locked door. Locked in the stockroom and I am feeling prickling on my skin, going up from my feet. I am claustrophobic! Being locked on this tiny space is killing me. I have indescribable panic within me and my heartbeat's erratic. My inside is shouting to get out here. 

"Bye Jame" boses ni Lei, sinundan naman ito ng tawanan ng dalawang tao. "No no no!" sumisigaw na ako dahil takot na takot na talaga ako. Instead of listening to my plea they laugh even more, like a despicable human being they are. "Ahhhh" I shouted out of frustration and fear.

What put me in here you may ask, well, this is how I end up here.

I am a timid and aloof teenager. I've got no friends and spent most of the time on my phone or in the library. I know I'm such a nerd. I am a scholar of this public school kaya I really need to excel in my academic para maipagpatuloy ang pag-aaral ko. For that I am subjected to be bullied. 

Bullies are after me, or should I say, they are after me. Holding the book I borrowed and on my way to the library to return it, I was stopped by my nightmare, personified. "Ah huh" Leighton Javier the cruelest human being I've known with his two ugly minions. Kenturi Reyes and Katlyn Reyes, they are actually cousins, they share the same bad blood. 

"At saan ka na naman pupunta?" Tanong ni Lei na may ngiti sa kaniyang labi. "Ah s-sa l-library" sagot ko naman habang nakayuko. Wala pa silang ginagawa sa akin takot na takot na ako. Kasi alam ko, sooner or later, may gagawin na sila. Another act of their evilness. 

Hindi ko nga rin sila maintindihan eh, wala naman akong ginagawang masama sa kanila, in fact inniwasan ko nga sila. Pero ewan ko kung anong magnet ang nagdidikit sa amin at palagi nila akong nakikita. Minsan they bully me verbally, most of the time physically. 

If you were to ask bakit hindi ako pumapatol, well aside sa pagiging patpatin ko, si Lei kasi ang anak ng may ari ng school, hindi lang ng principal ah, may ari talaga. Wala namang magawa ang mga teacher at principal sa pinag-gagagawa nila sa akin dahil takot sila sa parent ni Lei. Sometimes I just cry silently away from the limelight. I have no soldier with me, completely in solitude.

"Subukan mo lang magsumbong, tanggal talaga ang scholarship mo" ang lagi kong maririnig sa kaniya kaya naman kahit ang lolo ko walang ka-alam alam. It pains me, so much. Kahit gustuhin ko mang pumatol at patigilin sila ay hindi ko rin magawa, tatlo sila at mag isa lang ako, anong laban ko sa kanila? 

"Pasalamat ka wala akong oras sa iyo ngayon kundi..." wika ni Lei saka niya ako tinulak sa aking balikat. Malapit naman akong natumba kung hindi ko lang sinuportahan ang sarili ko. "Tara na nga girls" dagdag niya pa saka niya ako tinarayan at umalis na. Yung dalawa naman ay nagsisitawanan pa habang kinuha ang dala kong libro saka ito itanapon. Nag apir ang dalawa saka sila sumunod sa leader nila.

Wala na akong nagawa kundi ang pulutin ang mga librong natapon at pinagpagan ito. Simpleng pangbu-bully palang itong ginagawa nila ngayon. Marami na silang ginawang mas sakim pa dito. Tinataponan nila ako ng tubig, tinataponan ng itlog at binabasag sa ulo ko, kasabay pa ng harina minsan, ginawa ba naman akong pancake.

Minsan rin binubuhos iyong laman ng basurahan ng room sa akin. Pinapahiya nila ko sa maraming tao, sa harap ng mga estudyante na kapwa ko ay wala ring magawa.

Para akong naka red tag sa totoo lang. Palaging ako ang pinagdidiskitahan nung tatlo, wala ring nagtangkang tulungan ako dahil takot na madamay, baka sila pa ang isunod na ibully. Tumulo ang pinipigilan kong luha habang binabagtas ko ang daan patungong library, agad ko itong pinahid.