Me And The 4 Boys (Under Revision)

Chapter 18

Jame

Pagkatapos ng aming meeting ay tamang-tama na uwian na. Papalabas na ako ng headquarter nang makasabayan ko si Kuya Klaus. "Oh Jame" bati niya sa akin. "Kuya" bati ko pabalik saka kami nag apir. Hindi kami ganoon ka close ni Kuya Klaus tulad ng pagkakaibigan namin nila Jensen, pero nag-uusap rin naman kami minsan.

Actually nga eh parang mag kuya lang ang relasyon namin. Humihingi din ako ng advice sa kaniya minsan. "Kamusta ka na?" "Okay naman po kuya" sagot ko. "Ayos lang ba sayo yung basketball bilang subject mo?" Tanong nito. "Oo naman po, sa katunayan nga po eh ang mga kaibigan ko ay naglalaro noon. Tsaka magi-study narin ako ng mga basketball rules." 

"Mabuti naman kung ganoon. Basta kung may kailangan ka ah, nandito lang si Kuya Klaus at iba mo pang Kuya, okay?" sabi nito na nagpangiti naman sa akin. "Salamat po kuya" ang naging tugon ko habang siya naman ay ginulo lang ang buhok kobago kami naghiwalay ng landas.

Habang papalakad na ako papuntang gate ay nakasabayan ko si Cielo. Tinawag ko siya at nagulat ito sa pagkita sa akin. Humabol ako sa kaniya para sabay na kami pero tila nagmamadali ata siya. Ilang sandali pa ay nakasabayan ko na siya.

Parang may iba ata kay Cielo ngayon. Matipid siyang ngumiti sa akin at hindi makatingin. May nakatagong lungkot rin sa kaniyang mga mata. "Hi" masiglang wika ko sa kaniya. "Hi Jame" wika niya pabalik. Parang may something talaga eh.

"Okay ka lang ba?" Tanong ko rito na malimit niyang sinagot "oo naman hehe." Nagtataka man ay hindi ko na idiniin pa baka hindi niya lang kaya pang ikwento ngayon. "Ah sige Jame mauna na ako ah, nagmamadali kasi ako eh." Hindi na niya hinintay ang sagot ko at mabilis na siyang lumakad palayo. 

Napako naman ao sa kinatatayuan ako, naiwan ako roon ng puno ng pagtataka. Hmm.

-

A group of three people are now laughing with each other. They are looking at someone who's standing still and dumbfounded by his friends' behavior. A sly smile formed in Lei's lips. 

-

I'm here at our school's gym. I am sitting on the benches at nanonood ng practice nila Jensen. It's grade 10 versus grade 11. Basicallly it is Jensen and Cire's team versus JV's. Yes you read it right. JV joined the basketball kasi hindi daw enough ang players ng soccer para magkaroon ng per grade level competition kaya sa basketball nalang siya sumali.

They are now preparing for the incoming intramurals. Kahit noon pa bilang mga varsity ay nagpapractice na talaga sila pero hindi lang ako masiyadong nanonood. Ngayon kasi ay nag request si JV na manood ako sa hindi malamang dahilan. Bilang isang mabait na kaibigan eh syempre sumunod ako, si JV pa naman minsan ay matampuhin, kagaya ni Jensen.

Speaking of JV, I don't know what's wrong with him today. I'm confused as hell. Paano ba naman kasi, everytime he shoots the ball in the basket, he would smirk and wink at me. Parang nagpapasikat. Oo na, alam ko  namang magaling siya pero ano bang silbi ng pagpapasikat niya.

Ako at si Kurt nga lang ang nandito at nanonood kasi hindi namin mahagilap si Cielo. May kukunin sana ako sa bag ko pero pagbukas ko rito ay napangiti ako sa bumungad sa akin. It was a red rose courtesy of Cire. Binigay niya sa akin kaninang umaga.

"Anong ngini-ngiti ngiti mo diyan?" pangu-usisa ni Kurt at pilit sinisilip ang laman ng aking bag. Napa-puot nalang ito nang inilayo ko ang aking bag sa kaniya. Natawa naman ako sa reaksyon niya. It was at that moment when the buzzer buzz signifying the end of the game. 

I saw at the court Jensen and Cire's team rejoicing for their win. Nagchicheer din ang mga mangilan-ngilan na supporter nilang kasama namin ngayong nanood. Sabay kaming bumaba ni Kurt.