Me And The 4 Boys (Under Revision)

Chapter 9

Freaky Friday

Jame

Palabas na ako ng bahay, ang usual na inaayos na bahay ay hindi ko nakita dahil hinaharangan ito ng isang malaking truck. May mga taong nagdi-diskarga ng mga kagamitan mula rito. Sa tingin ko ay mga gamit ito ng bagong may-ari ng bahay sa harap. 

May bago na ba talagang titira diyan? Hindi ba pwedeng bumalik nalang sila? The instant I thought about him I immediately discarded his face, it's weighing my emotion down. Maaga pa naman ngayon, dapat simula pa lang ng araw masaya ka na para good mood ka buong araw kaya dapat iwas sa mga depressing thoughts. 

After I fixed my mental complexities, I shrugged away bad thoughts, move on with my day and started walking my way to the outside world. A while later, I found myself in the same spot 4 days in a row, and what I saw kind of bothers me, altered my brain chemistry. Seems like I'm looking at a different school. Wait, am I on a different school?

"PHILIPPINE HIGH ACADEMY" the sign proudly says the name of the instituition. So, I'm not dreaming, it's the same school. I confirmed to myself. I sighed and enter the student passageway, a.k.a the gate. When I walked inside, para bang nasa ibang mundo ako. The air seems thicker here, parang a sikip sa lalamunan. 

Umagang-umaga pa lang pero parang uwian na dahil sa emosyon sa paligid. Nakakalat ang mga basura, kalat-kalat rin ang mga estudyante, para bang nagagawa nila ang mga gusto nilang gawin. Meron din akong nakikitang may sigarilyong hinihithit at ang iba naman ay may lumalabas na usok sa bibig mula sa bitbit na electronic cigarette. People here are like once oppressed and after gaining liberty they just seems unbothered of the world's limitations and borders. What's happening here.

I see couple straddling their partner's throat just to get a taste of their saliva. I looked at them sharing body fluids and the moment I was noticed, they snarled at me telling me to f*ck off and mind my own business. Lumaki ang mata ko sa kanila. Parang hindi ata ito yung paaralang pinasok ko kahapon ah. Ang bumungad sa akin ay ang misteryong dala ng biyernes. I watch as the mystery unfolds right in front of my eyes. So ito pala ang sinasabi nilang kakaibang biyernes ng PHA.

The atmosphere's unsettling, I tried my very best to hide away my emotions and focused on reaching my classroom as fast as I can. I tried not to look on other people doing their business and my eyes were just glued to my feet. Ilang sandali pa ay nasa harap na ako ng building namin at para akong sinilihan sa pwet sa pagmamadaling makapasok sa elevator na maghahatid sa akin sa aming designated floor.

Ilang segundo ang lumipas at bumukas ang elevator. Sa aking pagtapak sa aming floor ay parang nakabalik na akong muli sa PHA, this place's... just as it was from yesterday. May mga estudyante sa labas, maayos ang mga damit, walang magkasugpong na labi ang meron lang ay mga estudyantelng maayos na nag-uusap, nagtatawanan, at nagchi-chismissan. 

I felt my breathing back to normal, I felt my nerves relaxed but my mind still confused as to what's happening outside. I composed myself and walk down the aisle until I am in front of our opened classroom door. Parang normal na tagpo rin, gaya ng mga normal naming ginagawa, ganoon ang sumalubong sa akin kakaiba sa sumalubong sa akin sa school grounds. Napahinga ako ng maluwag. Hays.

Pagpasok ko ay may iilan akong mga kaklaseng bumabati na binabati ko naman pabalik. Malawak ang kanilang mga ngiti at peaceful ang aura. Agad na akong dumiretso sa aking upuan at dito ay nakita ko si Jensen na nakatingin lang sa akin. Umupo ako at humarap sa kaniya.

"Are you okay?" tanong niya. Nakalatag ang pag-aalala sa mukha niya. I felt my heart skipped a beat with his concerned eyes and my own softens. "O-oo." Tumango siya. "Jame Jame. Okay ka lang?" nag-aalalang sumugod si Cire sa aking upuan. Kahit kailan talaga eh no, napaka-oa ng lalaking to. "Cire relax, na on mo na naman si OA, kung makayugyog parang napano na eh no, okay lang ako" wika ko rito saka natigil ang kaniyang pagyuyugyog. A sigh escaped his mouth after hearing what I said.