Rheycef’s POV
Friday ngayon… tinatamad akong pumasok dibale Friday naman eh. At nakapagdesisiyon na ako na
lilipat na ako ng section. Mahirap na kasi kung magkaklase pa kami nina Marizz. Nakatingin lang ako sa
labas ng bintana.
Ano kayang magandang gawin? Pag wala naman kasi akong magawa ang dabarkadz agad ang tine-text ko eh pero iba na ngayon… wala na akong karapatan para kausapin sila… galit na galit pa sila sa akin..
siguradong hinding-hindi na nila ako mapapatawad.
Tumulo nanaman yung luha ko… I really miss you guys… ;(((((((((((( miss niyo na rin ba ako????
Haaaaaaaaaaay…. Malapit na ang birthday ni Marizz. Ano bang ireregalo ko? Tatanggapin mo kaya
Marizz??? Imbitado ba ako? Ewan…
Pinunasan ko yung luha ko kahit na alam ko namang hindi talaga titigil… ang laki na siguro ng eye bags
ko… nagsisisi ako na sinugod ko pa siya.. siguro kung hindi ko siya sinugod hindi mangyayare ang ganito
sa akin.. ang hirap…
Walang katao tao sa labas… tahimik na tahimik… wala manlang dumadaan na tao oh sasakyan… umupo
na ako sa sofa at binuksan yung tv… pinilit kong magfocus dun kaso ayaw pa rin talagang maki-
cooperate ng utak ko..
Richard’s POV
Ano ba yan! Nang-iinis na panaginip yan! Imposibleng mangyare yun! tumingin ako sa right side ng kama
at mukha ni Jessa na nakangiti ang bumungad sakin. Napangiti nalang ako. Miss ko na ang mukhang to..
miss ko nang hawakan…
Bat ba ayaw mo akong pakawalan Jessa? Hinawakan ko yung picture frame na kinalalagyan ng picture ni
Jessa at tinitigan. Miss na kita… hindi ba talaga pwedeng sumunod nalang sayo? Bakit hindi pwede? Eh
wala na rin akong silbi sa mundong ito…
Bumanagon na ako dumiretso sa banyo para maligo. Pagkatapos ko mag-ayos sumilip ako sa bintana
para makita kung anong ginagawa ni Rheycef. Ewan ko kung bakit ako biglang napasilip. Nakita ko siya
nakatanaw rin sa labas.
Maya-maya parang may pinunasan siya sa mukha niya. umiiyak nanaman siya. Ano bang ginawa ko at ako ang sinisisi niya?
Umalis na siya dun sa kinatatayuan niya kaya bumaba na ako para kumain. Matapos ang lahat lumabas na ako ng bahay ko. Maglalakad muna ako ngayon dahil tinatamad akong mag drive. Saktong pagkalabas ko ng gate saktong pagkalabas rin niya.
Naka uniform na rin siya. Nagkatitigan kami ng konti at siya rin ang umiwas ng tingin. Siya yung unang
BINABASA MO ANG
Nothing Like Us
RomanceHer life were once miserable and then he came. She learned to accept and forgive. After those trials she went through , she was born again--- the braver but silent one. What will she do when the time comes that truth is hunting her? will she forgive...
