Χάβεργκορτ: Οι ψίθυροι του παρελθόντος

Κεφάλαιο εννιά ⚰️

«Πως γίνεται να ζω στο παρών χωρίς αναμνήσεις από το παρελθόν;» - Άσερ Φέϊτερ

                                   ~ • ~

Τρέξαμε προς την είσοδο και βρήκαμε την πόρτα ορθάνοιχτη ενώ τα τζάμια των παραθύρων σπασμένα. Ένα κρύο αεράκι διαπέρασε τα κορμιά μας καθώς βαδίσαμε στο σκοτεινό χώρο. Όλα τα φώτα ήταν σβηστά. Προσπάθησα να ανοίξω κάποιο από αυτά αλλά δεν άναβαν. Μάλλον είχε πέσει ή και καεί ο γενικός. Περπατήσαμε προς τον διάδρομο που οδηγούσε στο παιδικό δωμάτιο, όταν ακούστηκε ένα τρίξιμο. Αμέσως σταματήσαμε, ακούγοντας βήματα να μας ακολουθούν. Τότε ένιωσα μια ζέστη ανάσα στο σβέρκο μου.

«Ε παιδιά; Ποιος είναι από πίσω μου;» Ρώτησα και η φωνή του Ρόμπερτ απάντησε από μπροστά μου

«Κανείς. Γιατί;»

Ξάφνου το σώμα μου συγκρούστηκε με τις οικογενειακές φωτογραφίες που κρέμονταν στο τέλος το διαδρόμου. Ο Τρίσταν χρησιμοποίησε το ραβδί του για να φωτίσει το χώρο. Το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν η Σάρον. Τα μαλλιά της πετούσαν στον αέρα ενώ τα μάτια της ήταν κατακόκκινα. Στο ρυτιδιασμένο σώμα της πεταγόταν παντού οι φλέβες ενώ η ίδια δε μίλαγε παρά μονάχα γρύλιζε.

«Σάρον;» Ψέλλισα και σιγά-σιγά το σώμα της άρχισε να γεμίζει τρίχες

«Ε δεν νομίζω πως η Σάρον είναι άνθρωπος πια» μουρμούρισε ο Τρίσταν καθώς εκείνη έπεσε στα τέσσερα

Η μορφή της άλλαξε σε λύκου και αμέσως κατάλαβα τι είχε γίνει. Ο Σίριους της χορήγησε μια από τις ενέσεις του. Την μετέτρεψε σε λυκάνθρωπο και πλέον βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του. Σηκώθηκα με προσεκτικές κινήσεις όσο εκείνη έτρεξε κατά πάνω μας. Τότε η Αζέλ με ένα γρύλισμα πετάχτηκε πάνω στο πρόσωπο της και άρχισε να την γρατζουνά. Η Σάρον ούρλιαξε από τον πόνο καθώς σταγόνες αίματος έσταξαν στο ξύλινο πάτωμα. Με μια κίνηση τίναξε την μουσούδα της και εκτόξευσε την Αζέλ σε έναν από τους καναπέδες.

«Αζέλ!! Όχι!!» Φώναξε ο Ρόμπερτ καθώς διαπέρασε ένα βέλος στο περίτεχνο τόξο του

Με μια κίνηση το άφησε να πεταχτεί, με αποτέλεσμα να καρφωθεί στο πατούσι της Σάρον. Έπειτα, ο Τρίσταν χρησιμοποίησε ένα ξόρκι για να την εγκλωβίσει ανάμεσα σε μεταλλικές αλυσίδες. Αυτό την ακινητοποίησε για λίγο, αναγκάζοντας την να αλλάξει στην κανονική μορφή της.

«Θα την κρατήσουμε έτσι και θα την πάρουμε μαζί μας πίσω στο Χάβεργκορτ» είπε η Λία καθώς σήκωσε το σώμα της και το ακούμπησε σε έναν από τους τοίχους