Χάβεργκορτ: Οι ψίθυροι του παρελθόντος

Κεφάλαιο δεκαπέντε⚰️

«Είχα ένα όραμα. Θα την σκοτώσει» - Τρίσταν Τζέρστεϊν

             ~ • ~

Το σώμα μου πάγωσε ενώ τα χείλη μου μετά βίας κινούνταν. Αποτραβήχτηκα κάπως απότομα από το κράτημα του με αποτέλεσμα να τον κάνω να πέσει κάτω. Για μια στιγμή φάνηκε ξαφνιασμένος αλλά γρήγορα συνήλθε. Σηκώθηκε όρθιος ξανά και τίναξε τα ρούχα του από τα χώματα και τις σκόνες με ένα απογοητευμένο χαμόγελο στο πρόσωπο του.

«Υποθέτω τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία» είπε με μια αμηχανία στο τόνο της φωνής του

Έπειτα κοίταξε προς την τσέπη του και τράβηξε έξω ένα μικρό, βελούδινο κουτάκι. Έμεινε να το κοιτάζει αφηρημένος ώσπου τον σκούντηξα απαλά.

«Είσαι καλά;» Ρώτησα

«Έτσι λέω. Ορίστε αυτό είναι για σένα. Το κουβαλούσα χρόνια επάνω μου. Για κάποιο λόγο ποτέ δεν το έβγαλα. Πίστευα πως παρόλη την ένωση ίσως κάποια στιγμή να ήθελες κάτι φυσιολογικό. Για να νιώσεις άνθρωπος ξανά» είπε καθώς μου το παρέδωσε

Στην συνέχεια απομακρύνθηκε όσο εγώ άνοιξα να δω τι ήταν. Ανοίγοντας το βρήκα ένα λευκόχρυσο δαχτυλίδι με ένα γαλάζιο πετράδι και μια αφιέρωση χαραγμένη στο εσωτερικό του. «Forever my light in a dark world» έλεγε. Το έσφιξα κοντά στην καρδιά μου και βημάτισα προς τα εκεί από όπου είχε φύγει. Μετά από λίγο ψάξιμο τον βρήκα να στέκεται κοκαλωμένος, με τα μάτια του κάτασπρα και μια ηλικιωμένη κυρία να τον κρατά. Με το που με είδε η γριά γυναίκα, εξαφανίστηκε σαν να μην ήταν ποτέ εδώ. Τον πλησίασα βιαστικά και τον ταρακούνησα επανειλλημένα μέχρι που το χρώμα των ματιών του γύρισε στα φυσιολογικά.

«Τρίσταν είσαι καλά;» Ρώτησα καθώς τα μάτια του είχαν βουρκώσει.

«Είχα ένα όραμα. Όταν με έπιασε η ηλικιωμένη κυρία είχα μια φλασιά από το μέλλον.» Απάντησε με τρεμάμενη φωνή

«Τι είδες;»

«Τον Σίριους. Το αίμα που πήρε από εμένα το χορήγησε σαν δηλητήριο στην κόρη μας..η μορφή της σαν δαίμονας την σκότωσε» ψέλλισε

«Τι;!!» Φώναξα

«Πρέπει να την βρω.. πρέπει να την σώσω...γιατί καθόμαστε εδώ;!! Πάμε να φύγουμε!» Αναφώνησε

Το σώμα του έτρεμε ολόκληρο ενώ το βήμα του μαρτυρούσε τον φόβο και την αναστάτωση του. Τον έπιασα από τους ώμους και τον ακινητοποίησα, προσπαθώντας να τον ηρεμήσω.