The Beauty Of Paeoniaceae (Untamed Heart #1) ☑

Chapter 2

Saved...

We're eating our dinner with my mother's family. I've been ignoring them since last week, but here I am now again, kasama na naman pamilya niya. Wala naman akong choice kung 'di ang sumama sa kanila. I don't want my mom's mad at me again. Masyado na siyang stress sa'kin at ayaw ko ng mas dagdagan pa iyon.

"How's your school, Peony?" I shrugged and continue eating.

"Fine," I said sparingly.

Hindi ko alam kung bakit kinakausap niya ako. I know she has a right to ask me since I'm her daughter pero kailan pa ba siya nagkaroon ng pakialam sa'kin? Kahit sagutin ko man ang mga tanong niya ay wala pa din namang saysay dahil kahit kailan ay hindi niya ako kayang pahalagahan because I'm her mistake daughter.

"Tinatanong ka ni mommy ng matino sana naman ay sagutin mo siya maayos!" I raised my brow when Gergenia's shouted at me.

Anong mali sa sinabi ko? Sinagot ko lang din naman ang tanong ng mommy niya.

"What? Sinagot ko naman ng maayos. May mali ba?" Walang ganang sabi ko and continue eating my food.

Wala akong ganang makipagtalo pa sa kanya. I've been her enemy simula ng dumating ako sa pamamahay na ito at hindi na ako umaasa na magkakaayos kami dahil sa una palang ay ayaw na niya sa akin.

"You didn't respect my mom's here, Peony! Baka nakalimutan mo na this is our home! Sana naman ay marunong kang mahiya!" Binitawan ko ang kutsara at tinidor bago tiningnan siya ng malamig.

I lose my appetite anymore. Wala sa oras na tumayo ako pero bago pa ako makaalis ay nagsalita na si mommy na mas lalong ikinasama ng loob ko.

"Your sister is right, Peony! You should know how to respect me and my family. Kung ganyan ka mas mabuti pang-" I didn't let her finish her words because I don't want to hear that anymore!

"Mas mabuting aalis nalang ako sa pamamahay niyo? Gano'n ba, mom? Fine, I'll leave! Matagal ko ng binabalak but you didn't let me! And now, ikaw na mismo ang nagsabi, sige aalis ako. Just wait!"

"Hindi ko sinabing aalis ka! Hindi ako papayag na aalis ka sa pamamahay na ito, Peony! Babalik na babalik ka parin dito!" Natawa ako sa sinabi niya. Tumango ako sa kanya bago umalis sa harap nila.

Ngunit nakakailang hakbang pa lamang ako ay muli akong bumaling sa kanila. May nakalimutan lang akong sasabihin. " Excuse me? Gergenia is not my sister and she will never be, as well as Alberto will never be my father! " I said in a sarcastic way at tuluyan ng umalis sa harap nila.

I never prayed to have a family like this. I've prayed na sana mabuo kami ng pamilya ko pero dahil hindi ako naging kuntento sa buhay ko noon kaya naging ganito ang buhay ko ngayon.

Sana hindi nalang ako umalis kay Daddy, sana na kuntento nalang ako sa kung anong mayro'n ako noon; But it's already happened and I don't have a choice but to accept that this is really my destiny at wala na akong magagawa pa.