The Beauty Of Paeoniaceae (Untamed Heart #1) ☑

Chapter 15

It's been two days since that day happened. I didn't go to school for two days, I also turn-off my phone. I just want to be alone, I don't want someone's talking to me.

Thaddeus? Kamusta na kaya siya? Did he mad at me? Siguro, wala akong balita sa kanya sa loob nang dalawang araw. I don't want him to worry about me, hanggang kaya ko ay kakayanin ko. I'm just not ready to open up about my problems. Maybe next time if I'm ready, I'll talk to him.

"Ate, someone's want to talk to you." I heard Gemini's voice outside my room. Huminga ako nang malalim bago ko binuksan ang pinto.

I smiled to her when I saw her. "Hi."

"Are you okay?" I nodded to her dahil okay na din naman ako. I'm just trying heal myself for two days, I just want to forget what happened that night.

My mom's also worried to me nang malaman niyang hindi ako pumasok sa school at hindi lumalabas ng kwarto ko. Masaya ako na nag-aalala siya sa'kin.

"Kuya Haines is here." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Magsasalita na sana ako nang makita ko siya sa likod ni Gemini. Masama siyang nakatingin sa'kin.

"I should go na." Paalam ni Gemini bago siya umalis sa harap namin para bigyan kami ng oras na makapag-usap ni Thaddeus.

Lumapit siya sa'kin, kinabahan pa ako nung una baka makita siya ni mommy o kung sinoman ang tao dito sa bahay.

"Don't worry, wala sila dito!" Matigas na sabi niya. Nakahinga ako ng maluwag doon.

Kinagat ko aking labi bago pumasok sa loob ng kwarto ko at sumunod naman siya. I just don't want us to talk outside my room.

Umupo ako sa kama habang siya ay nanatiling nakatayo sa harap ko. Ilang beses pa akong huminga ng malalim bago siya tiningnan.

"I'm sorry." I don't know what should I say to him. Did I need to tell him about what happened to me? But I'm not yet ready for that.

Pumikit siya nang mariin bago ulit ako tiningnan. "Did you know how much I worried about you? Lalo na't hindi mo sinasagot ang tawag ko?! Fuck! Hindi ko alam kung mababaliw ba ako sa kakaisip sa'yo at sa pag-aalala! I also went to your school, hinihintay kita pero wala Peony ang nagpakita. I talk to Kelsie about you, but she said you were absent for two days! " Napapikit ako dahil sa sobrang galit niya. Nanginginig akong yumuko, I wanted to cry again, but I don't want him to see me that I'm weak. Ayaw ko na ulit umiiyak, nakakapagod.

Lumuhod siya sa harap ko at tinaas ang mukha ko. Tiningnan ko siya at wala na ang galit sa kanya mata. He licked his lips before he sighed.

"I'm sorry." Umiling ako sa kanya at nagsimula nang tumulo ang aking mga luha.

"I'm sorry, Thaddeus. I'm sorry, I just don't know what should I do anymore." Kumunot ang noo niya dahil doon. Umiiling lang ako habang patuloy paring umiiyak.

Ang bigat-bigat parin nang loob ko, akala ko naiyak ko na ang lahat nang hinanakit ko pero mali pala ako, dahil hangga't nandito ako sa pamamahay na'to ay mananatili itong nakabaon sa akin.

"What happend?!" Mariing sabi niya sa akin pero umiling lang ako sa kanya. "Peony! What happened!" Matigas na sabi niya at hinawakan ang dalawang balikat ko para tingnan niya ako ng mabuti.

"Kaunting problema lang ito, Thaddeus. Kaya huwag ka ng mag-alala."

"Hindi ka iiyak nang ganyan kung kaunting problema lang 'yan." I'm sorry Thaddeus pero hindi ko pa talaga kaya.