The Beauty Of Paeoniaceae (Untamed Heart #1) ☑

Chapter 7

Until now I can't move on to my first kiss. Buong araw yata akong tulala kahit 'yong mga lessons na tinuro sa amin ay hindi ko masyadong naintindihan. I know it was just a smock pero ang lakas na nang dating sa akin nun.

Kanina pa ako kinausap ni Kelsie pero wala sa sarili ko siyang sinasagot.

"Hello, okay ka lang? kanina pa akong nagdadaldal pero wala rin palang kwenta!" Natauhan ako sa sinabi niya. Tipid ko siyang nginitian pero inirapan niya lang ako.

"I'm sorry, I'm just -"

"Oh, It's because of Haines?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Tiningnan ko siya ng masama pero ngumisi lang siya sakin.

"Of course not, paano naman siya nasali dito!" She just raised her eyebrow.

"Okay, you can lie to yourself but not on me!" sabi niya sabay irap sa akin. Sakto naman may humintong black BMW sa harap namin at lumabas ang isang matangkad na lalaki.

"Xavier!" Nakangiting sabi ni Kelsie at yumakap sa lalaki. Nagtataka ko siyang tiningnan.

"Ahm, babe this is Peony, my bestfriend and Peony, this is my boyfriend, Xavier." Pagpapakilala ni Kelsie sa amin. Saglit kong tiningnan ang lalaki. Naka kunot ang noo niya habang nakatingin sa'kin.

Naiilang ako sa klase ng pagtitig niya sakin. Pero bigla din itong ngumisi na parang may napagtanto.

" He's also Haines' bestfriend, Peony!" Nang-aasar na sabi ni Kelsie na sinadyang diinan ang Haines.

"Yeah, his girl!" Walang ganang sabi ni Xavier at niyaya na si Kelsie na sumakay sa kotse niya dahil may pupuntahan pa daw sila. Ngumiti lang ako sa kanila nang magpaalam na sila sa'kin.

"Peony, don't forget the house party tomorrow! Ellias expect us to come to his birthday!" Habol pa ni Kelsie bago tuluyang umalis ang sasakyan nang boyfriend niya.

Napanguso ako dahil naiwan na naman akong mag-isa pero okay lang din sanay din naman akong maiwan nang mag-isa. I've been alone for the passed years. I live my life for the whole years without anyone knowing about my existence at ngayon pa ba ako magrereklamo?

Nagulat ako ng biglang may sumulpot sa likod ko. I licked my lips when I saw him again. Saglit lang kami nagkahiwalay pero namiss ko kaagad siya.

"Hi" Nakangiting sabi niya sa'kin. Tipid ko siyang nginitian bago umiwas nang tingin dahil hindi ko kayang magtagal sa pagtitig sa kanya, pakiramdam ko kasi ay parang nilulunod ako ng mga mata niya.

"Hey" I just don't know what to say if he's here. Pakiramdam ko nawawalan ako ng salita kapag siya ang kasama ko. Lalo na't hindi ko sinadyang mapatingin sa namumulang labi niya.

Naalala ko na naman ang malambot niyang labi na lumapat sa'kin. Why do I need to remember that kiss? Pwede namang kalimutan ko nalang!

"Hey, are you okay? Namumula ka?" mas lalo pa akong namula sa sinabi niya. Ganun na ba ka obvious? My god, Peony! He already forgot the kiss and you? Still remembering your first kiss? Maybe he has a lot of experience about the kiss kaya sobrang natural lang sa kanya iyon.

" Of course! I'm okay! It's just because of the heat. You know I'm allergic to the sun! Hindi ako pwedeng magbabad nang matagal sa init!" Which is true. Namumula talaga ako kapag nagtagal ako sa araw.