Elica

Wakas

Hey guys! Thank you for reading until the end of this story, I appreciate your effort to read and vote. Hope you learn something about this story. This is the last chapter of Elica. See you in my next stories! Mhuah.

-----------

Wakas

After 2 months

May mga bagay sa ating buhay na nagse-serve as lesson sa atin. Hindi man natin alam kung paano natin iyon haharapin pero until the very end of the problem there is always a solution.

Insecurity might kill you or ruin you, it will also lead you to become a bad person. It's your choice if you want to become a bad one.

Dalawang buwan magmula nang mawala si Papa, my mother is always in sorrow. I didn't know what to do back then, but when the time passed by unti-unti nang bumabalik sa normal ang lahat--noong ako palang mag-isa.

"Ma, babalik napo ako ng building. Ipapaayos kona po para matuloy pa ang mga pangarap ni Papa."

Tinignan niya ako gamit ang kanyang malulungkot na mga mata, she weakly smiled at me.

She hugged me, "I'm so proud of you, Eli." she whispered.

Nasa labas na si Prince at hinihintay ako, sasamahan niya ako sa company ni Papa at balak niyang ipa merge ang mga ito. Ilang beses na akong tumanggi dahil baka maapektuhan ang negosyo niya pero nagpumilit parin siya. He also became our driver dahil sa pagkakakulong ni Kuya Marlon, as being allies to Ariadne.

"Let's go?"

Tumango ako at pumasok sa loob ng kotse niya. Buong byahe kaming walang imikan, napansin ko ang oras at medyo maaga pa naman kumpara sa oras ng napag-usapan.

"Prince, pwede bang dumaan muna tayo sa jail?" I asked.

Tinignan niya ako ng salubong ang kilay, saka bumuntong hininga. Iniba niya ang tahak ng kaniyang daan at nagpatuloy sa pagmamaneho. Tumigil siya sa isang pampublikong presinto saka ako pinagbuksan ng pinto.

"You sure you'll gonna be okay?" He asked. I nodded and smiled a bit.

Pumasok kami at nagpunta sa may lobby ng presinto, we asked if we can visit someone. Iginiya niya kami sa isang bakanteng lamesa at pinaghintay sandali. Ilang saglit lang ay nakikita kona siya, ngumiti ako sakaniya.

"E-E-Eli." napabulong nalang ang pangalan ko nang humagulgol siya.

Two months since the case was solved. Two months since her family drown in so many controversies not only about my father, kundi pati narin sa mga ibang negosyante.

Ariadne was my friend, she's one of the great people I ever met. At noong nakaraan lang ay di ako makapaniwalang siya ang pumatay sa papa ko. It is sad to think that the people who you trust the most, are the one who destroy you more.

"Hi, musta na?"

Nangilid uli ang mga luha sa kanyang mga mata, lalapitan niya sana ako nang pigilan siya ng mga pulis.

"E-Eli, I-I'm sorry. S-Sorry for taking your father's life. S-Sorry if I didn't became a good friend to you, s-sorry kung ginaya ko si Lyra. I-I'm sorry."

I smiled at her at may kinuha sa bag, inilahad ko iyon sa kaniya.

"I gave this to you as a remembrance of our friendship. Thank you for the memories." I said, at tinitigan muli ang aming litrato at napangiti sa naalala.

That picture were taken when we are still in highschool at Blue Eagles University. It was in the park, when we used to go kapag tatambay. Memories brings back old days we spent together.