Kabanata 38

197 11 0
                                    

Kabanata 38- Almando

"Eli, talk to him please."

Ilang araw na magmula nang nangyari ang pagkidnapped at muntikang panggagahasa sa akin. Ilang araw na ding pabalik-balik sa pagbisita si Mael pero ni isang salita, hindi ko siya kinausap.

"He's too tired and at the same time worried about you, you two are okay the last time he's with us in Cagbalete." Mahinang sambit ni Mama.

"If he's tired tell him to go home." agap ko.

Mama just sigh at lumabas ng kwarto, nag resign na ako sa kumpanya dahilan para kontakin ako nina Brice at Leila. Pero wala akong sinagot ni isa. Jely and Ange were worried also Andrew and Ari but I never talked to them.

Yinakap ko ang tuhod ko saka umiyak doon, sanay na sanay na akong umiiyak. Maybe this is my fate, to cry and cry until I realize what stupid decisions I've made.

Mabilis din akong makatulog dahil sa kakaiyak, mga kinakain ko ay dinadala nalang dito sa kwarto, pati sina Mama at Papa kapag umaalis na ay pumapasok dito at nagpapaalam.

Naalala ko noong araw na iyon, Lyra was there. She's involve, also Mael na dahilan para pagdudahan ko siya. How did he knew where I was? I have no phones to track, or something that has GPS.

Umakyat nanaman sa kwarto ang isa naming kasambahay,

"Miss Eli, nasa baba po ang mga kaibigan niyo-"

"I have no friends so, tell them to go home." I said bitterly.

Why do friends betrayed us? Why are they like these? Why they didn't appreciate our effort?love?care?

Masyado na akong maraming iniisip at pinoproblema. I let a loud sigh bago humiga sa kama. There are so many things bugging me, every single minute. Palagay ko mababaliw na ako ng husto.

"Elica! Dinner time na anak, bumaba kana jan." it is Papa. Labag man sa kalooban ko pero bumaba na ako. Marami na ding tiniis sina Mama at Papa para sakin, yet wala silang kaalam alam sa mga nangyayari.

They didn't make a word about what happened, hindi naman nila ako pinilit na ikwento pa. It was my fault anyway, from the very beginning it was mine.

"Nakulong nadaw yung Aeron anak, but he said Lyra was involve. Totoo ba iyon, anak?" Tanong ni Mama.

I keep silent, para alam nilang wala silang makukuhang sagot sa akin.

"So, Lyra is the fianceè of Ken right now, isn't she? Iyon ang balita sa company ngayon, Mr. Sarmiento didn't utter any word about it. But I guess, they have no communication anymore huh?" ani Papa.

"Dapat di na natin sila pakialaman, they are out of this family." agap ko.

"Pero anak, they our friends."

"Just help whatever you want, but please don't make this a big thing. Lalo na't malaki ang nasasakupan ng mga Sarmiento, Ken built his own company so they are rivals now. Father versus Son."

Natulala sila sa sinabi ko, hindi pa pala nila alam? Tumayo na ako at umalis sa hapag. Naligo na ako't nagpahinga.

I felt someone sat on my bed, kaya tinanggal ko ang unan na nakatakip sa mukha ko. Namumungay ang mga mata kong tumingin dito. But when I saw him, anger burst out in my system.

"Anong ginagawa mo dito?!"

"Eli-"

"Wag mo akong ma Eli-Eli! Umalis ka dito!"

"Elica, what's happening?" Natatarantang pumasok si Mama kasama ang isang katulong.

"Bakit niyo pinapasok ang traydor na to?! Ma! I told you! Huwag magpapapasok sa bahay ng hindi ko pinahihintulutan! Get out of here, asshole!"

"ELICA!" Nabaling ang tingin ko kay Papa na ngayon ay sumasabog na sa galit. Matalim ko silang pinagtititigan,

"Eli, I just wanted to talk to you."

"Then, I don't want to talk to you. Get out of my room and our house and never! Come again!"

"Eli-"

"Ano?! Magsisinungaling ka nanaman? Sasabihin mo na lagi kang nariyan sa tabi ko? P*tang*na sawang sawa nako!"

Hindi kona mapigilan ang mga luhang tumutulo,

"All my life, I just wanted to have friends. Kahit isa o dalawa man lang, see? I am an only child, it's so boring here if I am alone. Lalo na't wala lagi sina Mama at Papa. I trusted friends, I loved and cared you all more than you loves and cares for me. Pero bakit ganito? Mael, bakit? Bakit hindi mo sinabi? Bakit mo nagawa iyon?"

I am completely trembling in weakness. Napaupo ako sa kama dahil panghihina, naririnig ko na rin ang mga mahihinang hagulgol ni Mama habang pinapatahan ni Papa.

"Mael, are you an Almando?" I asked.

Seryoso parin siyang nakatingin sa akin, like he's not interested with my question. He cleared his throat at mapaklang ngumiti sa akin.

"Eli, Ken is my brother. Ken is an Almando not Sarmiento, her mother died after giving birth to him at hinabilin siya sa kaibigan niyang si Mr. Sarmiento. His dad is my dad. I'm sorry."

"K-Kailan mops nalaman?"

Natahimik ulit siya, "Before I went to England to follow you. Eli, lahat ng nangyari ay planado not until I confessed my feelings for you. Nag-away nga kami ni Ken dahil sa pang-gagago niya sayo for years. And what happened days ago, it was planned-Ken's planned. Eli..."

I cried more after what he have said. I am a fool!

"...Ken will marry Lyra weeks from now. At ayoko nang sundin sina Mommy at Daddy, ayoko nang mapahamak ka. I got guilty kaya-"

"Get out!" I shouted, I looked directly in his eyes. All I can see was begging for forgiveness. But sorry, my heart turned into stone after all.

Tumingin ako kay Papa para humingi ng tulong sa pagpapaalis sakaniya. Tumango lang si Papa kay Mael bago sumunod sakanila palabas.

Nang naiwan ako sa kwarto ay panay ang pag-iyak ko, ilang oras lang akong nakatulala sa harap ng tv at napansin kong tuyo na ang mukha ko. I smiled bitterly when I realized, if you are used to pain unti-unti kanang mamamanhid hanggang sa hindi mona maramdaman ang sakit.

Pain taught me to fight, it also taught me to become a monster. Say goobye to the old Eli, cause the worst will be shown in me.

---
maesthete

Elica Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon