Sage's POV
"Ang ganda nang gabi noh?" She said habang nakatingala sa langit. "Ang daming butuin." Sabi niya bago huminga nang malalim. "Ang sarap mabuhay."
"Mas maganda kapa sa gabi Sage."
Napalingon siya kay Isaac bago ngumiti dito. Nasa balkonahe sila nang kwarto nila para magpahangin.
"Sage pwede mag tanong?" He asked.
"Nagtatanong kana."
"Tsk. Why are you so positive in life? I mean since the first time I saw you, that vibe is so inviting. You seem happy from the very first start."
"I am happy Isaac. Sino ba ang hindi. Eh buhay ako. Yun pa lang sapat na para ipagsaya ko ang bawat araw na darating." She said bago tuluyang humarap dito. "I guess it's my turn to tell you my story huh!"
Pumikit siya at hinayaan ang simoy nang hangin na yakapin siya.
"Laking ampunan ako. I have no idea who is my parents are. Sabi nang madre iniwan lang daw ako sa labas nang simbahan, wala ni kahit anong sulat o ano mang gamit para maitukoy sa kung sino ang magulang ko." She opened her eyes and look at him. "And since I was a baby, sakitin na ako. I was born with a heart disease, mula pagkabata ni hindi ko nasubukang maglaro."
Ngumiti siya nang mapait bago nagpatuloy. "Puro lang ako aral at pagbabasa ng libro dahil kunting pagod lang nahihimatay na ako. The only solution on that misery is to have a heart transplant. So nagsikap ako. I study hard to gain scholarships in different schools. At nung nakapag tapos ako, nagtrabaho at nag ipon. Pero hindi naging sapat ang ipon ko para may maibayad sa pag papaopera ko."
Tumingala siya bago huminga nang malalim. "Until one day, isinugod ako sa ospital. I have no idea what happened pero nagising nalang ako na may bago nang puso."she said. "That's why I always celebrate life. I make sure I see the silver lining in the darkness. This is my way of appreciating a new beginning, a new life that was given to me. That's why I'm always happy Isaac. Dahil buhay ako, at subrang sapat na yun para araw araw may ngiti ako sa labi ko."
"Oh baby. Come here." Isaac said pero ito ang lumapit sa kanya at niyakap siya. "Ok ka naba? Wala bang komplikasyon na nangyari? May mga gamot ka bang iniinom para di malagay sa piligro ang puso mo?"
She hug him back bago umiling. "Ok na ako. Matagal narin yun. Naka recover na ang katawan ako at wala namang nakikitang iba ang mga doctor sa bawat pagpapacheck up ko."
Huminga ito nang malalim na tila naalis ang pag aalala nito. "Have I told you that I love you Sage?"
Ngumiti siya bago tumango. "Yup, but I won't mind hearing it all over again."
Ngumiti ito bago siya tiningnan sa mata. "I thank god that you're alive. I love you babydoll."
"'Mahal din kita. Siguro binuhay ako ni lord para mahalin ka. If this is a mission from God then I am happy to accept it." She said and with that Isaac bend over to capture her lips in a passionate kiss.
When he let go ay ngumiti ito bago nagsalita.
"Do you even know who donated your heart?"
Umiling siya. "Hindi ko kilala kung sino mismo. Pero ang alam ko Alena Chavez ang pangalan nang nanay nang may ari nang puso ko."
Sa pagtataka niya ay nanlalaki ang mga mata ni Isaac habang nakatingin sa kanya.
"Bakit? Kilala mo?"
"K-kailan ka." Huminga ito nang malalim bago nagpatuloy. "Kailan ka naoperahan?"
"Five years ago." She answered na nagpasinghap dito kasabay nang pag bitiw nito sa kanya. "Hon ok ka lang? Do you know her?" Tanong niya.
Tumango ito bago nagsalita na nagpagulat sa kanya.
"She's Carol's mom. And by that I know damn will you got my wife's heart dahil nag iisang anak lang siya."
Napakurap siya at sa di malamang dahilan ay tila kinurot ang puso niya at nakaramdam siya nang sakit.
Wife huh. Damn
----------####---------
Gabriel143
