Checkmate, Alas

Chapter 5: Knight

I spend my weekend with my family. We had our dinner on a five star hotel and talk about what happened on us this past few days. I'm happy to say na close kami ng family ko. Lumaki ako na laging open sa parents at mga kapatid ko.

Today is Monday at ang oras pa ng klase ko ay alas-nuebe. And I woke up so early today, body clock siguro. Sanay kasi ako na gumising ng maaga.

It's 5 o'clock. Nag-unat ako at pumasok sa bathroom ko para mag-hilamos at mag-toothbrush. I'm still wearing my pantulog when I go downstairs.

Dumiretso ako sa dining area at naabutan ko ang pamilya ko na kumakain na ng almusal. They don't wake me up dahil alam nila ang sched ko at ayaw na ayaw ko na ginigising ako.

"Oh, honey! I thought you're still sleeping kaya hindi ka na namin pinatawag sa kasambahay." my mom said.

"It's okay, mom. Maaga lang po ako nagising." I kissed her on her cheeks ng makalapit ako.

"Morning, dad." and I did the same to my daddy.

Naupo ako sa upuan ko at agad namang nilagyan ng helpers namin ng water 'yung baso ko.

"Thank you."

"Nine pa ang pasok mo diba?"

Uminom ako ng tubig at tumango kay kuya, "Pero balak ko sanang i-lakad muna si Saint." I'm referring to our husky dog.

"Wala kana ba'ng balak matulog ulit?" tanong naman ni ate bago sumimsim sa kape niya.

Umiling ako.

Tahimik lang si daddy dahil nagbabasa siyabng newspaper. I don't know why he's still reading newspaper where in fact, pwede naman siyang magbasa online.

Nagsimula na akong kumain at sila naman mga patapos na. 6 am kasi dapat nakaalis na sila ng bahay dahil mga 7 am to 8:30 ang oras ng mga pasok nila.

I sighed. I want to work na rin so I can relate with my family. Though kami nalang ni Kuya 'yung nag-aaral siya naman konting push nalang malapit ng mag-work.

"Nga pala, Yuan."

"Yes, Dad?" sagot ko habang kumukuha ng mangoe. 'Yun kasi ang balak kong ulamin kasama nitong mga fried food.

"Kailan 'yung tournament mo?" he fold his newspaper and fix his eyeglasses.

"Oo nga pala, honey." lumingon si Mommy kay Ate, "Maybe we can make a leave on the hospital?"

"I'm not sure, Mom. Depende pa rin po sa dami ng magiging pasyente."

Kuya cleared his throat, "Ako nalang sasama kay Yuan kung hindi kayo makakapunta."

"Next month na po 'yon." I answered and smiled at them, "Hindi naman po required na may sasamang parents and I understand that you are all busy." I said sincerely.

Because it's true. I know how busy they are and I don't want to bother them. I appreciate na ganito nila ka-gusto ako suportahan but I also don't  want them to leave their works just to watch my game.

"Are you sure, ija?" Dad's voice is full of concern so I smiled at him.

"Of course, Dad. I'm already 18, don't worry I can manage."

"And alam naman namin na mananalo ka. Ikaw pa ba?"

"Thanks, Mom!"

After eating breakfast with them nagpaalamanan na kami dahil papasok na sila. Hinatid ko sila sa parking area namin at hinintay na makaalis isa-isa ang mga sasakyan nila.

Pumasok na ako sa loob dala ang leash at hinanap si Saint sa sala. Usually kapag ganitong umaga mas trip niyang mahiga sa sahig ng sala namin kaysa mag-stay sa kwarto niya.