Küçük Aşkım

Güven

Bay Adam hakkında daldığım düşünceler üzerine kapının çalmasıyla irkildim. Gelen kimse zile basmayıp eliyle tıklatmıştı.  Saat gece 10 gibiydi. 2 saat önce akşam olmuştu. Acaba açmalı mıydım?
Önce kim olduğuna bakayım dedim ve kapı deliğinden bakınca arkasını dönmek üzere doğrulan bay Adamı gördüm. O an sadece ona güvenebileceği düşünüp açtım kapıyı. Arkasına dönüp beni görünce buruk bir gülümsemeyle bir adım attı ve ben dayanamayıp bana doğru atılan bu adıma karşılık koşup beline sarıldım.Biraz şaşırmış olacak ki tedirgin bir şekilde oda bana sarılıp başımdan okşadı.
Ve olan uykusuzluğumun ve üzüntümün üstüne huzurlu kollarının arasına bıratım kendimi.

Sabah gözlerimi açınca odamda baş ucumdaki koltuğa oturan bay Adamı görüp irkildim. Sesime uyanmış olacakki uykulu gözlerle bana baktı.
Ve dün akşam ona son olarak" beni yalnız bırakmayın bay Adam" dediğimi hatırladım.

"Sakin ol Sakura sadece seni korkuttuğum için özür dilerim" dedi
Ben de onu uyandırdığım için utanarak" ben özür dilerim ve beni yalnız bırakmadığınız için teşekkür ederim . Koltukta uyumuşsunuz benim yüzümden. İyi misiniz?" Diye sorabildim
"Yok emin ol çok rahat uyudum. Uzun bir yolculuktan ve ardından bu taşınma işlerinin zorluklarından çok yorulmuşum.  Koktuğa oturduğum gibi uykuya yenik düştüm. Sen niye yalnızsın peki teyzenler nerdeler?"
Olayları anlatınca benim için üzüldüğü her halinden belli oluyordu.  Ama birden ciddileşti ve
"Sen yalnız başına burda iyi ve güvende olacak mısın?" diye sordu.

Ben annemden geçtiğini düşündüğüm gururlu kız genlerimle hemen "Tabiki en zor olan ilk gece olmalı onu da sizin sayenizde atlattım eminimki birkaç güne bana ayarladıkları bakıcıda gelecektir. Size çok teşekkür ederim" dedim. Ve dediğim an pişman oldum çünkü bakıcının ne zaman geleceği kesin değildi ve ayrıca yemek yapmayı bilmediğim gibi tatile gideceğimiz için çok fazla gıdamızda yoktu.
Bay Adam yerinden doğruldu ve ayağa kalktı "Peki ben seni rahatsız etmeyeyim daha fazla ve ne zaman bir ihtiyacın olursa bana gelebilirsin . Çünkü sen ve ben artık komşuyuz" dedi.
Ona kapıya kadar eşlik ettim. Beni kahvaltıda beklediğini söyleyip ayrıldı.

Cidden kötüye giden bir kaderin en iyi ayrıcalığı olmuştu bana bay Adam bir abi şefkatiyle yardımını esirgemekten geri durmuyordu.

Duş alıp saçlarımı kuruladım.ilkbahar olmasına rağmen havalar tamda düzelmiş değildi. Üstüme bir sweat geçirdim eşofman altımı giydim. Ve biraz çekinerek bay Adamın kapısına geldim.

Adımı attığım an kapı açıldı ve bay Adam beni içeri davet etti.
Ben ailemle akrabalarımızdan uzak hep bir tarafı kırık bir hayat  sürmüştüm. Okuldaki sınıfımda hep takıldığım birkaç arkadaşım olurdu ve ayrıca çok sıkta diyaloğa girmeyi pek sevmezdim. Yapmacık hareketlerden nefret ettiğim içindi bu seçiciciliğim. Ve babamın bana aşıladığı herkese güvenmemem gerektiği konusundanda ileri geliyordu. Daha önce hiç bir arkadaşımın evine gitmemiştim. Peterle bile ailemin haberi olmadan gezintiye çıkamazdım ama şuan kime güvenip kime güvenmeyeceğimi belirleyen ailem yoktu ve ben sadece babamın "güvenilir biri" kelimesine tutunarak bay Adama güveniyordum.
Ama şuan hayatın bana sunmuş olduğu tek seçenek o gibi duruyordu.

Bu düşünceleri bir kenara atıp içeriye doğru adım attım.

Bir bölümüm daha sonuna geldik. Umarım hikayenin gidişatından memnunsunuzdur. Olabildiğince sizi sıkmamaya çalışıyorum ama eski detaylara inmedende sağlam bir temel atamayacağıma inanıyorum.
Desteğinizi beğenilerle ve tavsiyelerle, yardımınızıda yorumlarla gösterirseniz sevinirim.