The Last Page

Part-28

Zawgyi

အေမွာင္ထုတစ္ခုသာ ႀကီးစိုးေနေသာ
အခန္းငယ္ထဲတြင္၊ ဇမ္ယမ္း
တစ္ေယာက္တည္း ငုတ္တုတ္ေလး
ထိုင္ကာ အေတြးတို႔ လြန္ေနမိသည္။

တကယ္ပဲ အရာအားလံုး ၿပီးသြားခဲ့ၿပီလား.?။

ဟိန္းနားသို႔ ျပန္သြားဖို႔ မသင့္ေတာ့တဲ့
အေျခအေနတစ္ခုမွာ၊ ဇမ္ယမ္း
တကယ္ပဲ လက္ေလွ်ာ့လိုက္သင့္ၿပီလား.?။

ဟိန္းအနားက ထြက္လာၿပီဟု
မိမိကိုယ္ကို ခံယူထားမိတာေတာင္၊
ခုေရာက္ေနသည့္ ေနရာက ဟိန္းႏွင့္
အနီးဆံုး ေနရာ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

ဟုတ္သည္။ ဟိန္းေနသည့္ တိုက္ခန္းေရွ႕က
အခန္းကို ဝယ္လို႔ ရလိုက္ၿပီ ​ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္...၊ ေရွ႕ဆက္ဖို႔
မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သည့္ အေျခအေနမွာ၊
ထိုသို႔ ၾကံဳလာျခင္းက အေကာင္းလား
အဆိုးလားေတာင္ မသိေတာ့ေပ။

အရင္ဆံုး ဟိန္းကို လြမ္းဆြတ္သည့္
စိတ္အား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားရမည္
ျဖစ္ေသာ္လည္း မလြယ္ကူလွ။

ဟိန္းက ခုခ်ိန္ ကမ႓ာသစ္ကြ်န္းမွာပဲ
ရွိေနေပလိမ့္မည္။
မနက္ျဖန္ သူ ျပန္မေရာက္ခင္ အထိ၊
ဤအခန္းေလးတြင္သာ ေနၿပီး၊
သူ႔ကို အၿပီးတိုင္ ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔
ႀကိဳးစားရမည္။

ခံရခက္လြန္းလွသည္။
နာက်င္လြန္းလွသည္။
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး မြန္းက်ပ္ကာ ေနသည္။

" ဟိန္းကို မခ်စ္ေတာ့ေအာင္
ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ....??"

ဘာလို႔မ်ား ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေပ်ာက္ဆံုး
သြားခဲ့ရသည္ မသိေတာ့..။

ဟိန္းအနားကို သြားဖို႔ ယံုၾကည္ခ်က္
မရွိေတာ့သလို၊ မခ်စ္ေတာ့ဖို႔
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြလည္း ရွိမေနခဲ့ေသးေပ။

ဟိန္းကို ေနာက္ဆံုး ေတြ႕ခဲ့တုန္းက
သူ၏ မ်က္ဝန္းေတြကို ျပန္လည္
ျမင္ေယာင္မိလွ်င္ ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းက
စူးနင့္စြာ နာက်င္ရသည္။

ဇမ္ယမ္းကို ယံုၾကည္မႈမရွိခဲ့တဲ့ အျပင္၊
ဇမ္ယမ္း ဘက္က နည္းနည္းေလးမွေတာင္
ရပ္တည္ခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့။