Grijze Golven

-4-

Na een lange nacht ben ik erg vermoeid de volgende morgen. Mijn nacht was zwaar, ik heb de meeste tijd doorgebracht in het raamkozijn. Er was weinig te zien. De lucht was zwart van de wolken, hier in dit dorp heb je weinig licht vervuiling. Op school heb ik James op mijn dak die me maar blijft aankijken. Ik vind het vervelend, waarom let hij zo op mij? Doe ik iets fout? En dan nog, bemoei je niet met mij. In de pauze besluit ik eerst naar mijn locker te lopen. Mijn tas is te zwaar en ik wil van het gewicht af. Ik doe het deurtje weer dicht en draai me om. James staat nog geen 30 centimeter naast me te wachten.
'Wat?' Vraag ik.
'Ik wilde gewoon vragen of alles oké met je is, je leek gister best opgefokt?'
'Shit thuis, maar dat heeft iedereen'
'Klopt, betekent niet dat je je er niet kut over mag voelen' ik kijk naar James. Hij is rustig en boos op hem zijn kan ik niet. Hij bedoelt het goed.
'Wil je erover praten?'
'Nee, denk het niet'
'je denkt van niet?' Ja, ik ben niet zo zeker van alles op het moment. Alles wat ik altijd in routine doe daar denk ik nu ineens bij na. Ik kan niks meer zonder erbij stil te staan. Ik weet niks meer zeker.

'Zo te zien zit je erg in je gedachten?'
'Dat klopt' bevestig ik.
'Dat betekent dat het eruit moet' ik kijk nog een keer James in zijn ogen aan. Hij kijkt me bijna aanmoedigend aan.
'Alleen niet nu'
'dat maakt niet uit, heb je na school tijd?' ik denk even na. Ik wilde eigenlijk weer een dag besteden in het raamkozijn, maar buiten praten lijkt me ook niet erg.
'Ja' zeg ik met een knik.
'Dan ga we nu met de rest lunchen' zegt James. James pakt mijn hand en trekt me mee naar buiten. Juul kijkt naar ons, dan naar onze handen in elkaar en trekt dan verbaast een wenkbrauw op. Snel trek ik mijn hand uit die van James. Ik ga naast Roxanne zitten en James neemt zijn plek op de tafel. Ik pak mijn broodjes uit en begin in stilte te eten.

'Dit weekend zijn mijn ouders weg, en ik ga me mateloos vervelen' begint Rox.
'Dan komen wij je gezelschap houden!' Stelt Juul enthousiast voor.
'Voor één avond, daar heb ik wat aan' Rox rolt met haar ogen en is het dus niet eens met het voorstel.
'Sleepover!' Gilt Juul. James sluit zijn ogen en begint te grijnzen. Ik laat ook een lach ontsnappen door het enthousiasme van Juul. Juul kijkt me vragend aan.
'Goed plan toch?!'
'Geweldig' stem ik in.
'Ja, geweldig' zegt Quint met een sarcastische ondertoon.
'Dan kom je toch niet?' stelt Juul een klein beetje beledigt.
'Nee, ik wil niet de enige man zijn die nacht' begint James. Rox lacht,
'bang voor een orgie?'
'Ten eerste nee, en ten tweede een orgie kan ook met twee mannen. Slecht argument Roxanne' James is lacherig. Zijn ogen gaan van Rox naar mij, zodra we oogcontact hebben kijkt hij snel op naar Juul.

'Ik vind het een prima plan' zegt James nu.
'Ik vind het ook best' stem ik in.
'En wie zegt dat jullie überhaupt bij mij mogen slapen?' Vraagt Rox.
'Ik!' Lacht Juul.
'Oké prima, ik kom ook' zegt nu Quint. We kijken nu allemaal naar Rox, ze ziet ons kijken en rolt haar ogen.
'Best, ik regel bedden, maar jullie mogen voor eten drinken zorgen!' Rox staat op en loopt weg.
'Gezellig!' Gilt Juul en rent achter haar aan. Ik kijk naar mijn mobiel ne zie drie berichtjes van mijn moeder. Ze is vanavond laat thuis, want ze is in Amsterdam: de buurt verkennen. Ik moet zelf voor eten zorgen want mijn vader zal er ook niet zijn. waar hij ineens heen gaat, geen idee maar het zal wel. Ik pak mijn tas en loop achter de rest het gebouw uit. James kijkt achter zich naar mij en stuurt een klein glimlachje mijn kant op. Ik kijk naar de grond en heb even geen zin in zijn maniertjes van aardig zijn.

Na school lopen James en ik naast elkaar het gebouw uit.
'Waar wil je heen?'
'Duinen?'
'Prima' antwoord James met een knik. Hij loopt snel naar zijn fiets. Ik loop hem achterna. Ik ben niet op de fiets gekomen vandaag, en wat had ik gehoopt dat ik dat wel had gedaan.
'Moet je je fiets niet halen?' Vraagt James zodra ik naast hem sta.
'Ik ben met de bus gekomen vandaag' antwoord ik zachtjes.
'Dan achterop' zegt James met een knik. We lopen de poort van school door. James fietst een stukje voor en ik spring achterop. Om grip te houden moet ik hem vasthouden en ik haat het. Als we het duingebied in komen stopt James en ik spring van de fiets af. James zet zijn fiets vast.
'Laten we lopend praten' stelt James voor. Ik weet niet of ik dat veel prettiger vind, maar misschien helpt het. We lopen een stukje in stilte. Tot we verder van de bewoonde wereld af komen.
'Wil je het vertellen, gewoon hoeveel je van het verhaal wil vertellen' ik denk even na. Hoeveel wil ik vertellen? Straks zal hij toch verder vragen. Ik besluit gewoon alles te vertellen. Zo is het eruit en zal hij niet verder vragen.
'Mijn vader had besloten na hij zijn baan verloren had niks meer te doen. Hij zit elke dag de hele dag op de bank. Mijn moeder, en ik, ergerde zich er mateloos aan. Mijn moeder ving mijn vader op door twee banen te nemen en zich te tyfus in te werken' ik stop even. Duidelijk? James zegt niks. Duidelijk.

'Gister voordat ik naar school ging, vond ik een brief op tafel, mijn moeder had erop geschreven dat mijn vader hem moest lezen. Ik besloot hem ook te lezen. Het was een koopakte van een huis in Amsterdam, wat op naam staat van mijn moeder' ik besluit even stil te blijven. Als ik nu meteen verder praat zal het niet goed gaan. James pakt mijn hand en knijpt zachtjes. Dit alles terwijl we nog steeds door de duinen lopen.
'Je ouders gaan scheiden?' James kijkt me aan. Ik knik alleen.
'Ik weet gewoon niet wat ik moet doen' fluister ik.
'Hier is mijn thuis, ik hou van deze duinen en zal hier nooit van weg kunnen. Maar met mijn vader blijven wonen wil ik ook niet. Hij heeft ervoor gezorgd dat mijn moeder weggaat' James knijpt nogmaals in mijn hand.