Grijze Golven

-11-

Na het eten tafelen we even na. Maar James en ik lopen al snel naar boven. Ik open de kamer naast mijn kamer. Het is de grootste kamer in het huis. Vroeger het atelier van mijn moeder, en leeskamer van mijn vader. Aan de linkerkant staat de immense boekenkast waar ik wel eens boeken uit steel. Rechts staat een grote ezel met een onafgemaakt schilderij erop. Er staat veel lege doeken tegen de muur aan. James kijkt naar het schilderij. Hij buigt zijn hoofd een beetje naar links. Ik zie niet meer dan een paar vegen op het doek met verschillende kleuren. James lijkt echt iets te zien, iets met inhoudt.
'Wanneer heeft ze dit gemaakt?' Vraagt James dan.
'Geen idee, wat zie je' vraag ik voorzichtig. James trekt me naar zich toe.
'Een donkere ondergrond' ik knik langzaam.
'Ze heeft het proberen te bedekken met lichtere kleuren' het klinkt zo filosofisch hoe hij het vertelt.
'Ik weet niet of het klopt, maar dat zie ik erin' ik moet dit nog even op mij laten inwerken. Ik loop naar de grote kast. Ik trek de tweede la open. Daar lagen altijd alle tekening in die af waren. Ik zucht opgelucht als dat nog steeds zo is. Ik haal de bovenste tekening eruit. Er zit een foto aan vast met een paperclip. Een foto van mij, die moet ze gemaakt hebben toen ik aan het lezen was op de bank. Het is een mooie foto, en nog mooiere tekening.

'Je moeder kan echt goed tekenen Anna'
'jij ook gek' grap ik terwijl ik hem een duwtje geef. Mijn moeder onderbreekt ons door binnen te lopen.
'Je mag die doeken best hebben hoor James, ik gebruik ze niet meer. Net als de tekenblokken en spullen' stelt mijn moeder.
'Oh, dat hoeft niet hoor' ik weet dat hij het niet mee naar huis krijgt. Zijn ouders zullen het weigeren naar binnen te laten. Zij willen dat niet in hun huis.
'Je mag hier komen tekenen' zeg ik dan. James begint te grijnzen en knikt dankbaar.
'Graag' zegt hij blij.
'Goed, willen jullie nog een kopje thee of koffie, of duiken jullie Anna's kamer in?'
'Laten we nog een kopje thee drinken' knikt James. We lopen met z'n drieën naar beneden waar mijn moeder meteen de keuken in duikt. James en ik ploffen op de bank.
'Blijf je slapen?' Vraag ik.
'Natuurlijk' grijnst James.
'Als dat mag tenminste' ik zou niets liever willen. Ik knik subtiel en probeer niet te enthousiast te zijn.

Mijn moeder, James en ik praten nog even met een kop thee. Daarna vertrekken James en ik naar boven. Ik ben kapot. Maar we besluiten toch nog een aflevering te kijken van de serie waar we samen aan begonnen zijn. Als de aflevering afgelopen is leg ik de laptop naast mijn bed. Ik ga languit liggen en krijg al snel een arm om me heen van James. Ik draai me voorzichtig om.
'Sorry' verontschuldigt hij zich en haalt zijn arm weg.
'Het is niet erg' fluister ik zachtjes. Meteen legt James zijn arm weer om me heen en voel ik de warmte terug mijn lichaam in stromen.

De volgende morgen word ik wakker uit mezelf. Het is stil in de kamer. Ik open mijn ogen en zie dat James rechtop is bed zit.
'Goeiemorgen' fluistert hij. Ik rek me uit en ga ook rechtop zitten. James legt een schetsboek, die herken als die van mijn moeder, naast zich neer.
'Was je aan het tekenen?' Hij knikt.
'Ik werd vanochtend wakker van je moeder die naar werk ging, ze gaf me het schetsboek en de potloden' ik glimlach naar hem. Ik merk dat hij het fijn vindt dat hij eindelijk mensen heeft gevonden die het leuk vinden dat hij doet wat hem gelukkig maakt.
'Mag ik zien wat je getekend hebt?'
'Het was niet echt af' mompelt hij.
'Dat maakt niet uit' zeg ik met een glimlach. James geeft het schetsboek. Hij heeft nogmaals mij getekend, nu terwijl ik sliep. Ik kan zien dat het niet af is, maar toch is het prachtig.
'Ik zeg niet graag van mezelf dat ik mooi ben...' James grinnikt zachtjes.
'Het kan beter' mompelt James.
'James, dat maakt toch niet uit. Je moet gewoon blijven tekenen, doen waar je van houdt. Je vlucht maar hierheen' James schudt zijn hoofd.
'Zo makkelijk is het niet Anna' ik ben even stil. Ik wil geen domme dingen zeggen.
'Maar bedankt, ik stel het op prijs' zegt James met een glimlach. James staat op en trekt zijn broek aan. Hij wisselt daarna zijn shirt om. Ik kijk hem gefascineerd aan. In zijn rechter binnen arm merk ik een zwarte vlek op. Ik kan niet goed plaatsen wat het vormt.

'Heb je een tattoo?' Vraag ik voorzichtig. James kijkt me aan. Hij blijft me even aankijken. Hij opent zijn mond en zucht alleen maar.
'En ik heb spijt' mompelt hij. Ik trek mijn benen naar mijn borst toe.
'Kom je niet ontbijten?' Vraagt James. Ik sluit even mijn ogen en knik dan toch. Ik ga hem achterna de gang op. We ontbijten in stilte en de afstand tussen ons lijkt ineens heel groot. James staat op als zijn bord leeg is.
'Ik moet gaan' zegt hij. Ik kijk hem een beetje verschrikt aan, ik had niet verwacht dat hij meteen weg zou gaan.
'Oké' zeg ik met een kleine knik. Ik loop met hem naar de voordeur. Hij trekt me in een knuffel.
'Ik zie je morgen op school' zegt hij. Hij drukt een kus op mijn wang en loopt meteen weg. Ik kijk hem na en bijt op mijn lip. Het is jammer dat we niet nog even konden rusten samen. Ik eet mijn ontbijt op en loop terug naar mijn kamer. Ik zie het schetsboek nog op mijn bed liggen. Ik kijk nogmaals naar de tekening die nog openligt. Hij is echt goed, het is zonde dat hij er niks meer kan, of doet. Ik sluit het boek en stop het alvast in mijn tas voor morgen. Ik wil dat hij kan tekenen. Ik loop de gang op naar het atelier. Ik trek de bovenste la open met alle tekenspullen. Een ongebruikte potlodenset ligt links van alle gebruikte spullen. Ik pak het erbij en doe dat bij het boek in mijn tas. Deze kans moet hij pakken, fuck wat zijn ouders ervan vinden.