Grijze Golven

-15-

Zodra we op straat staan pakt James mijn hand en trekt hij me mee.
'Mijn broer is er al' meldt James. Niet veel later lopen we een lunchroom in. De jongen van de foto die boven de eettafel hangt bij James zwaait enthousiast naar ons. James ontspant een beetje een loopt op hem af.
'Het is goed om je te zien James' James knikt en gaat zitten aan de tafel waar zijn broer net zat.
'En jij moet An zijn' ik knik en stuur geruststellende glimlach naar James. We gaan allemaal zitten en bestellen nog te drinken. Ik zit achter mijn thee gedoken en luister naar het gesprek van de twee jongens.

'Maar ik snap het niet, waarom zou je met mam en pap mee gaan?'
'Ze hebben me dingen beloofd' James' broer fronst.
'Dat doen ze altijd'
'ze hebben beloofd mijn studie te betalen. De tekenopleiding in Canada' ik zie dat James zich niet over wil geven.
'Bro, je hebt hier alles. In Amsterdam heb je prima tekenopleidingen. En als er iets is kan je altijd bij mij verblijven' stelt James' broer.
'Of bij mij' vul ik aan. James zucht en schud zijn hoofd.
'Ik wil het wel, maar kan ik het?'
'Natuurlijk' zeg ik hem. Ik denk serieus dat hij doodongelukkig zal zijn in Canada. Hij benoemd zo vaak dat hij weg van zijn ouders wilt, nu heeft hij de kans en moet hij het doen ook.

'Tuurlijk moet je het zelf bepalen, maar het is hier zoveel leuker. Hier heb je vrienden, hier heb je herinneren. Je hebt An hier, kom op! Met mij is het toch ook goed afgelopen' James' broer klinkt erg gepassioneerd. Ik denk dat hij zijn broer gemist heeft.
'Ik weet het niet' mompelt James.
'Denk erover na' James knikt en staat op.
'We gaan' ik sta ook snel op. James loopt meteen weg. Ik kijk nog even om naar zijn broer en bedank hem. Daarna loop ik snel achter James aan. In de auto hangt er gelijk weer een spanning. Ik vind het zo zonde, we kunnen het zo gezellig hebben.
'We proberen je alleen te helpen James'
'Waarmee in godsnaam?!'
'We proberen je te helpen de goede keuze te maken' James zucht en zegt niks meer.

Als James me thuis afzet loop ik vermoeid naar binnen. Het stil. Mijn vader zit niet op de bank en mijn moeder is ook nergens te bekennen. Ik loop de trap op naar mijn kamer. Ik plof op bed en laat mijn tranen lopen. Ik haat dit. Waarom wilt hij me zo verlaten? Ben ik niet goed genoeg om hem hier te houden? Mijn kamerdeur gaat langzaam open. Ik schrik als ik mijn moeder zie.
'Meisje, wat is er?' Ze komt naast me op bed zitten.
'James gaat weg' snik ik.
'Jeetje, vertel Anna' mijn moeder trekt me in een knuffel. Ik leg mijn hoofd tegen haar schouder.
'Zijn ouders gaan naar Canada. Als hij mee gaat hebben ze beloofd zijn kunstopleiding daar te betalen' mijn moeder zucht.
'Zijn broer en ik hebben hem proberen over te halen. Hij wil hier niet blijven, hij is bang dat hij een te groot risico neemt'
'hij mag altijd bij ons verblijven als dat nodig is. We hebben in Amsterdam hebben we nog twee kamers over' stelt mijn moeder.
'Zijn broer heeft het ook al aangeboden, hij nam het niet aan' vertel ik.
'Het komt goed meisje. Maak er nog even een leuke tijd van, hij zal kiezen wat het juiste is'
'ik hou zo erg van hem. Ik wil hem niet kwijt' snik ik.
'Ik weet het liefje. Maar soms is het beter om iemand los te laten, misschien beseft hij zich dan hoeveel hij van je houdt. Dat is moeilijk, maar wel zo' ik knik en mijn moeder laat me los.
'Hou me op de hoogte' mijn moeder verlaat mijn kamer. Ik pak een boek en ga in het raamkozijn zitten. Ik wil nu even ergens anders aan denken. Even niet aan mezelf, James of mijn moeder.

Die volgende twee weken staan in het teken van de examens. Ik heb weinig contact met wie dan ook en ben vooral gefocust op leren en tussen door veel frisse neuzen halen. James heb ik niet meer gezien. Ik mis hem. Maar als ik hem zie zal het ook pijn doen om te beseffen dat het over een paar weken de laatste keer is. Vandaag is het eerste examen. Ik ben er vrij relaxt over. Ik maak me meer zorgen over James dan over mijn examen. Als ik hem buiten zie zitten tekenen loop ik op hem af.
'Hey' fluister ik.
'Hey' zegt James.
'Ik wil gewoon dat je weet dat je altijd bij ons terecht kan James' James knikt en ik loop de school in. Ik bereid de laatste dingen voor, voor het examen en loop de aula in. Het eerste examen, nog twee weken. Na mijn examen ga ik meteen naar huis. Ik wil relaxen en even niks doen. Ik plof op de bank en zet de tv aan. Ik ben blij dat mijn vader niet thuis is. Hij is veel minder thuis maar mij maakt het niet uit. Mijn moeder heeft daarentegen meer vrij genomen om de verhuizing af te maken. Zij woont er nu al, en is af en toe hier. Ik maak hier mijn examens af en ga daarna meteen richting Amsterdam. Ik kijk verbaast op als de bel gaat. Ik sta op en open onwetend de deur. Als ik James zie staan schiet mijn hart in mijn keel. Ik had hem niet verwacht, maar ik ben zo blij hem te zien.