Villa Martinez Series #1: If Our Love Is Wrong

Chapter One

Chapter One

Tahimik

Inayos ko muna ang sarili bago pumasok sa mansiyon. Mukhang nasa dining na sila kaya sumunod na ako doon at naupo sa tabi ni Alecx.

"Sa'n ka galing?" salubong na tanong sa akin ni Alecx. "Kinuha ko lang ang phone ko. Naiwan sa sasakyan."

She nodded. "Mabuti at naabutan mo." Sinabi rin niya na nag-excuse daw si Tita Elsa at may tumawag sa cell phone nito.

Tumango lang ako.

Mayamaya lang ay nakabalik na rin si Tita Elsa. Nakangiti siya sa amin. "Sorry about that. It's my nephews at pupunta raw sila rito." She sighed. Naupo siya at nagsimula nang magsilbi ang mga katulong.

"Thank you for this, Tita," I said.

Umiling siya. "Don't mention it, hija. Sana ay mag-enjoy kayo sa stay ninyo rito." She smiled.

Ang alam ko ay hindi na nakapag-asawa at nagkapamilya si Tita Elsa. Nag-iisa siyang anak na babae at itong isla ang ipinamana sa kanya ng mga yumao niyang magulang.

"I hope you like the food."

Maagap kaming tumango ni Alecx.

Tita Elsa smiled. "You know my nephews, hija?" baling niya sa akin.

Alangan akong umiling. Hindi ko masyadong kilala ang pamilya nila.

She sighed. "You see, wala akong asawa o anak. I'm living alone in this island with the maids and bodyguards. Kaya naisipan ko na ring buksan sa publiko ang ilang parte nitong isla."

"At kilala na po itong island resort ninyo, Tita," I mentioned.

Tumango siya at ngumiti. "Mabuti at naisipan ninyong magbakasyon dito sa akin, hija. Gusto ko sana talagang magkaroon ng kahit pamangkin lang na babae. Pero gaya ng sa mga ama nila ay lalaki pa rin ang ibinigay sa akin. Sabi ko, sa mga magiging girlfriend na lang nila, but those two..." Umiling siya. "... Puro paglalaro pa lang talaga. Although Rye had a serious relationship before. Pero naghiwalay rin sila ng longtime girlfriend niya."

Bahagya kaming natigilan ni Alecx sa huli niyang sinabi.

That was... sad.

Ngumiti si Tita Elsa. "Rye is my nephew, hija. And Russel. Pupunta nga raw sila rito kasama ang ilang kaibigan kaya makikilala n'yo rin sila."

Tumango at ngumiti kami ni Alecx.

Pagkatapos ng lunch ay pinagpahinga na muna kami ni Tita Elsa. The maids brought us to our rooms. Tig-isang kuwarto kami ni Alecx na magkatabi lang din.

The maids offered help or service pero sinabi ko nang kaya na namin. Okay lang naman at nakakahiya rin sa kanila. Baka may iba pa silang trabaho dito sa malaking bahay. Kaya iniwan na lang nila kami pagkatapos.

"Malaki rin ang bahay namin pero mas malaki talaga ito. I like the rooms. Though naisip ko na baka may multo mamayang gabi," Alecx said as she laid down my bed. Nag- aayos naman ako ng ilang gamit galing sa bag ko.

"What are you saying?" Nakangiting napailing na lang ako.

Alecx shrugged. "Sa laki nitong bahay, baka mamaya, nakakatakot, lalo 'pag madilim na."

"You can knock on my door later 'pag natakot ka na sa room mo," I teased her a bit.

"Ha. Ha. I'm not a scaredy-cat, 'no?" she said.

Nakatulugan namin ang hapon na iyon sa pagod na rin siguro sa biyahe. Galing Manila, we had a flight to Cebu. And then nag-seaplane papunta rito sa isla. It was an island in the province of Negros Occidental.