KARANLIK

Kalp mi? Akıl mı?

Böyle Olsun İstemedim Demir

     Hafta sonu boyunca yeni evimiz için alışveriş yaptık evimiz demek bile ayrı bir mutluluk veriyor bana. Hayatımda ilk defa ayrı bir eve çıkacağım ve bu en yakın arkadaşlarım ile olacak. Biraz aceleye gelse de gerekli olan her şeyi aldık ve evin anahtarlarından birini güvenliğe bıraktık eşyalar geldikçe evin içine bırakıyor bizde okul çıkışları gidip her şeyi yerleştiriyoruz. Günlerdir üçümüzün aklında sadece yeni ev dizaynı var. Dizayn dan daha çok içinde yaşayacaklarımız.

     Öğle arası için zil çaldığında düşüncelerden sıyrılıp normal hayata geri döndüm. "Kalk Jerry kantine gidelim" dedi Çınar Defne'ye ve Defne de itiraz etmeden "Tamam" dedi bu kız gerçekten uysallaşıyormu bana mı öyle geliyor. Defneye ne oluyor diye izlerken "Aklındaki şey olmuyor" dedi aklımı okur bir şekilde sanırım bakışlarım beni ele veriyor. "Bir şey isteyen var mı ?" diye sordu Çınar kimseden ses çıkmayınca gittiler. İpek ve Mert'de onlardan sonra bahçeye hava almaya çıktılar bana da sordular ama ben oldukça yorulduğum için sırada yatmayı tercih ettim. Çok geçmeden yanımda birinin varlığını hissettim ama Defnedir diye dönmedim. "Uyuyor musun sen yine?" diyen bir ses geldi Burak'ın sesi. Hemen başımı kaldırıp "Yoo sadece biraz yorulmuşum dinlenmek istedim" diye cevap verdim. "Hıhıı tabi öyledir" dedi Burak yapmacık bir sesle. "İnanmıyor musun sen bana?" dedim bende blöf yapar bir şekilde "İyi o zaman Burak bey sizi sıranıza alalım" bunu diyince Burak bir an ciddiye aldı ve suratı ciddileşti o da bana döndü ve anlamak ister gibi gözlerimin içine baktı "Sen ciddi değilsin dimi?" bir şeyleri bilmediği ve çözmeye çalıştığı hali çok hoşuma gidiyor bunu devam ettirdim. "Bilemicem artık" dedim ve soru işaretleri ile bu sefer ben onu yalnız bıraktım. "Hande ciddi olamazsın" dedi tedirgin bir ses ile.

    Tam şaka demek için ona döndüğümde Burak'ın arkasında Cansel'i gördüm, tebessüm eden suratım bir anda ciddileşip gözlerim Cansel'e kayınca Burak'da ona doğru döndü. "Ne var?" dedim donuk bir sesle. "Korkma tatlım sana gelmedim." Dedi ve gözlerini Burak'a çevirdi. "Burak biraz konuşalım mı?" bu kız beni sınıyor sanırım ben bunu pataklamadan bu okuldan mezun olursam bana başarı belgesi versinler ya hak etmiş olurum çünkü. "Konuş" dedi Burak soğuk bir sesle onda sevdiğim özelliklerden biri daha bana herkesten farklı davranması ne olursa olsun bana hep sevecen yaklaşıyordu, diğerlerinin tersine. "Burada mı?" dedi Cansel beni gözleri ile göstererek. Burak bana bakıp "Ben burada bir yabancı göremiyorum" dedi ve Cansel'e dönüp "Bir kişi hariç" diyerek lafını bitirdi. Vallaha zamanı durdurma özelliğim olsa şu an kullanır Burak'ı alnından öperdim. "İyi tamam, geçen gün sana yazdığım şey ile ilgili yüz yüze konuşmak istedim" geçen gün mü Burak benim yanımdayken gelen mesajdan bahsediyordu sanırım. Ben bunları düşünürken Burak cevap verdi "Cansel konuşmaya. Yüz yüze de olsa mesajda da olsa ben aynı şeyleri düşünüyorum" umarım düşündüğüm şey değildir. "Bak ben seni aradım ama başka biri ile konuşuyordun" dedi Cansel Burak lafına girdi "Hande annesi Demet hanım ile konuşuyordu" bunu duyunca Cansel şaşırmış bir şekilde bana döndü bende umursamaz bir tavırla ona bakmaya devam ettim. Sonra tekrardan Burak'a baktığında "Düşünmeni isterim" dedi ve gitti.

    Burak bana döndüğünde nerden başlayacağını bilmez bir bakış attı. "Gelen mesaj Cansel'dendi yani ne dedi ki bu, bu kadar önemli?" diye sordum. Burak cebinden telefonunu çıkartıp mesaj kutusunu açtı ve telefonu bana verdi. Tam da düşündüğüm gibi Cansel'in Burak'a olan duyguları. Telefonu masaya bırakıp "Ben bu kızla bir konuşuyum" diyip ayağa kalktım ama ben cam tarafında oturduğum için Burak kalkmadan sıradan çıkamadım. "Gerek yok" diyip bileğimden çekti ve yerime oturdum. Bir daha ayağa kalktım "Yok yok ben konuşiyim. Yoksa içim rahat etmez benim valla." Dedim sevecen bir tavırla ama tabii ki Burak bunu yemedi o da ayağa kalktı ve kenara çekildi tam geçeceğim sırada bileğimden tuttu ve beni durdurdu. "Senin bu konudaki inadın neden?" aynı soruyu bir an bende kendime sordum gerçekten neden? Aman sadece kız üzülmesin diye. "Kız üzülmesin diye niye olacak" dedim ama Burak buna da inanmadı "Hande kız geldiği anda üzerine atlayacak gibi bakıyordun" bunda da haklı tamam artık her şeyde haklı olmayı kes. Bir şey uydurmak için etrafa bakınırken Defnelerin geldiğini fark ettim. "Aaa Defne" dedim ve sevimli bir tebessüm atıp hemen oradan sıyrıldım.