The Lost City of Eriendelle

Chapter 37: Trapped

CHAPTER 37: Trapped

Celestine's POV

It was a peaceful day, or so I thought. Parang katulad ko rin ang Eriendelle na muling nabuhay mula sa isang nakakalungkot na kamatayan. The wind are gently stroking my hair. The fresh air and warm ray of sun are gleaming on my skin. Ibang klase ang nararamdaman ko ngayon, ramdam ko ang pagbabago sa katawan ko simula nang magising muli ako kahapon.

"What a great way to start the day." Rinig ko mula sa isang tinig.

Tumalikod ako at doon ko nakita si Creed na nakangiti habang nakapamulsa ang isang kamay while his other hand is holding a pink peony flower.

"Indeed it is." Ngising sagot ko at lumapit sa kanya.

Agad ko siyang niyakap nang makalapit sa kanya. I rested my head on his chest. Pumikit ako at pinakinggan ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Our hearts are beating on the same time, on the same rhythm.

"Can you hear that?" He asked.

"Crystal clear." Ngiting sagot ko at mas hinigpitan pa ang yakap sa kanya.

His familiar scent enveloped my nostrils. Marahan niyang hinahagod ang aking likod. Matapos ng ilang segundo sa ganoong posisyon ay tumingala ako sa kanya. Tinitigan niya naman ako pabalik. I need to say these words or I'll regret not saying it straight to his face because he deserves everything.

"I love you..." Bulong ko.

Bahagya siyang nagulat sa aking sinabi. Sa tingin ko ay hindi niya iyon ine-expect. I've never been this vocal to someone before even to Nigel. Ngunit pagdating kay Creed ay tila handa akong isigaw sa buong Eriendelle kung ano ang nararamdaman ko para sa kanya.

He kissed my forehead, then the tip of my nose and both of my cheeks. Pinagdikit niya ang aming mga noo. He closed his eyes while smiling.

"God knows how long I've been waiting for you to say those words, baby." Bulong niya.

"I will never get tired of saying it over and over again. I love you, Creed. Always." Ngiting sagot ko.

Mas lalo siyang napangiti at marahang dinampi ang kanyang labi sa akin. The kiss was intimate, full of longing and love. It was passionate, just like our love for each other. After a long and sweet kiss ay bumitaw kami sa isa't isa. He stared at my eyes with so much loyalty and admiration.

"I love you too, Celestine. Always."

Napangiti ako lalo at muli siyang hinagkan. It was a perfect moment for the both of us. Kung pwede lang na manatili kami rito habang buhay ay gagawin ko. But, we can't. May mga kailangan pa kaming harapin at isa na doon ay ang paghahanap kila Ikira. Hindi na namin alam kung saan sila pumunta, pero malakas ang kutob kong nasa tabi-tabi lang sila.

"Here, I saw this on my way at naisipan kitang dalhan." Aniya saka pinakita sa akin ang pink peony.

Bumitaw ako sa kanya at tinanggap iyon. Nanatili ang aking ngiti nang maalala ang simbolism ng peony.

"Did you know that this flower symbolizes happy life and marriage?" Tanong ko at tinignan siya.

Napangiti naman siya tinignan din ang bulaklak na hawak ko.

"Great, then. Dahil plano ko naman talagang bumuo ng pamilya kasama ka." Sagot niya.

Gusto ko rin, gustong gusto ko rin, Creed. Kaya anuman ang mangyayari ay gagawa at gagawa ako ng paraan upang matapos ang lahat ng ito nang walang napapahamak ni isa sa pamilya ko...hangga't maaari sana.