part 11

23.3K 1.8K 76
                                    

နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္ထိုလူမ်ားေခၚရာေနာက္သို႔သာလိုက္ပါလာခဲ့သည္။ ယခုအခ်ိန္ထိခြန္းကိုယံုၾကည္ေနသည္မွလြဲလွ်င
္သူ႕ဦးေႏွာက္ထဲ၌ ဘာမွ်မရိွ ၊ သူ,မက်ဴးလြန္ခဲ့သည့္အျပစ္အတြက္လည္းစိုးထိတ္ေနျခင္းမရိွ။ရဲစခန္းအတြင္းမွ အေမွာင္ဖံုးေနသည့္ အခန္းက်ယ္တစ္ခု၌ အေတြးတို္႔လြင့္ကာ အေမွာင္ထုကိုသာေငးေမာေနမိသည္။

" သားငယ္...သား မလုပ္ခဲ့ဘူးဆိုတာေဖေဖယံုတယ္ "

ပူေလာင္လွေသာခံစားခ်က္တို႔ကို ဖခင္၏ေအးခ်မ္းလြန္းေသာစကားသံက လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ႏိုင္သည္။ေစတမာန္၏လက္ထိပ္တို႔ျဖင့္ေသြးေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာလက္အားအစ္ကိုျဖစ္သူကအုပ္မိုးဆုပ္ကိုင္ထားရင္း...

"ကိုႀကီးယံုတယ္၊ညီေလးခဏပဲသည္းခံေပးေနာ္၊ငါ့ညီေလးကို ဒီမွာ အၾကာႀကီးမထားႏိုင္ဘူး"

"ကြၽန္ေတာ့္ကုိယံုၾကည္ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ေဖေဖနဲ႔ကိုႀကီးကိုစိ္တ္ပူေအာင္လုပ္ခဲ့မိလို႔လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ဟို... ခြန္းေရာဟင္... သူ အဆင္ေျပရဲ႕လား "

"ခုခ်ိန္ထိဒီေကာင္ေလးကိုယံုေနတုန္းပဲလား၊ေဖေဖတို႔သားကိုသေဘာမတူခဲ့ဘူး၊သူကေယာက်္ားေလးျဖစ္ေနလို႔၊ဒါေပမယ့္သားေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုထည့္တြက္မိလို႔ေဖေဖတို႔မွားခဲ့တယ္၊ေနာက္တစ္ခါေတာ့ထပ္မမွားပါရေစနဲ႔သားရယ္... သားသူ႕ကိုေမ့လိုက္ပါေတာ့ "

"ဘယ္လိုလုပ္ေမ့ႏိုင္မွာလဲ...ခြန္းကိုလြယ္လြယ္ေလးခ်စ္ခဲ့တာမွမဟုတ္ဘဲ...ခြန္း က သားအတြက္ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု မဟုတ္ဘူး ေဖေဖ... သားဘ၀တစ္ခုလံုး... "

"မင္းေတာ္လိုက္ေတာ့ေစတမာန္...ငါမင္းကိုဆြဲထိုးမိလိမ့္မယ္၊ငါ့မွာညီေလးတစ္ေယာက္ပဲရိွလို႔ အလို္လိုက္မိတာ ငါ့အမွားပဲ...မင္းခ်စ္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ မင္းအေကာင္ကိုယ္တိုင္မင္းကိုဒီအထဲပို႔လိုက္တာ "

"မျဖစ္.... မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ခြန္းက...ဟင့္အင္း ကိုမိုး ညာတာ "

"မင္းသိလာမွာပါ၊အဲ့ဒီအခ်ိန္ၾကရင္ေတာ့ဦးေႏွာက္နဲ႔ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါေစ ဆုေတာင္းတယ္"

Hate fire ( Zawgyi and Unicode) Where stories live. Discover now