"ကေလး... ခဏနားလိုက္ဦး၊ကိုယ္ေစာင့္ေပးထားမယ္ "
မိုးတမာန္အသံေၾကာင့္ထက္ျမတ္ခႏၶာကိုယ္ေလး
တစ္ခ်က္တုန္လႈပ္သြားခဲ့႐ံုမွတပါး ေနာက္သို႔လွည့္မၾကည့္ခဲ့ပါ။မိမိ ႏွစ္သက္ေသာအ႐ုပ္ကေလး ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ကိုစိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ အရိပ္တၾကည့္ ၾကည့္ျဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ကေလးငယ္ေလးပမာျပဳမူေနမိသည္။
"ကေလး...ကိုယ္ေဒါသမထြက္ခ်င္ဘူး၊ အခုအိမ္ျပန္ၿပီး နားေတာ့..."
"ဟင့္အင္း... သတိုးကကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ခုလိုျဖစ္ေနတာေလ၊ သူ႕အနားမွာကြၽန္ေတာ္ရိွေနေပးသင့္တာေပါ့၊ အရင္တုန္းကလည္း တာ၀န္မေက်ခဲ့ဘူးေလ "
"ေတာ္ပါေတာ့... ထက္ျမတ္ရယ္... ေတာ္ပါေတာ့...ငါ ဘယ္ေလာက္ထိသေဘာထားႀကီးေပးရမွာလဲ၊ ငါ့ကို သနားရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းအိမ္ျပန္ၿပီးနားပါေတာ့ကြာ"
မိုးတမာန္ေအာ္သံ၏အဆံုး၌သတိုးအားတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာထိုအခန္းေလးထဲမွ တိတ္ဆိတ္စြာထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။ေဆး႐ံုအခန္းေလး၏ အျပင္ဘက္တြင္ အခန္းနံရံအားေက်ာကပ္၍မီွကာမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတို႔ကိုပါးျပင္ေပၚသို႔ေဆာ့ကစားေစရန္ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ေသာေကာင္ေလးရိွသကဲ့သို႔သတိုး၏အနီးတြင္ရိွေသာ ထိုင္ခံုတစ္လံုးေပၚတြင္ထိုင္ကာ မ်က္ႏွာအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္လ်က္တိတ္ဆိတ္စြာ ငိုေႂကြးေနေသာေယာက်္ား တစ္ေယာက္လည္းရိွေနခဲ့ေလရဲ႕...။
ထိုလူသားႏွစ္ေယာက္မသိခဲ့သည္မွာေဆး႐ုံခုတင္ေလးေပၚ၌ေအးခ်မ္းစြာအိပ္စက္ေနေသာေကာင္ေလးတစ္ ေယာက္၏မ်က္၀န္းအိမ္မွက်ဆင္းလာေသာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေလးႏွင့္ လႈပ္ခါသြားေသာလက္ေလးတစ္ဖက္ကိုေတာ့မည္သူမွ်မျမင္ေတြ႕ခဲ့ၾကေပ။
---------------------------------------------
အခန္းတြင္းမွသားေဇာကပ္ကာေအာ္ဟစ္႐ုန္းကန္ေန
ေသာ
ဖခင္တစ္ဦး၏နာက်င္ဖြယ္႐ိႈက္သံမ်ားႏွင့္ အခန္းျပင္မွ
ကေလးငယ္၏ေအာ္ဟစ္ငိုယိုသံေလးမ်ားပ်ံ႕လြင့္ေနေသာထိုအိမ္ႀကီးသည္လည္းအလွတို႔ေပ်ာက္ကြယ္လ်က္
အက်ည္းတန္စြာတည္ရိွေနေလေတာ့သည္။
YOU ARE READING
Hate fire ( Zawgyi and Unicode)
General Fictionေလနတ္သား၏အေအးဒဏ္မွခ်စ္ရသူအား ကာကြယ္ေပးလိုပါေသာ္လည္း ရင္ခြင္တံခါးမွတဆင့္ ထိုလူသားေလးအပူဟပ္သြားမည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္မိသည္။ လေနတ်သား၏အအေးဒဏ်မှချစ်ရသူအား ကာကွယ်ပေးလိုပါသော်လည်း ရင်ခွင်တံခါးမှတဆင့် ထိုလူသားလေးအပူဟပ်သွားမည်ကိုတော့ ကျွန်တော်စိုးရ...
