"သားကေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႔သားဆရာကို အလည္ေခၚလာတာလား ... "
" ဖီ ဖီ... ဒက္ ဒီ ေလ..."
"လြမ္းရိပ္ေလး... ျပန္လာၿပီလား၊ ဧည့္သည္လည္း ပါလာတာကိုး၊ ခြန္းဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ ဧည့္သည္ကို အိမ္ထဲေခၚေလ "
အေျခအေနအားလံုးကိုရိပ္စားမိေသာကိုၿဖိဳးသည္ အံ့ဩဖြယ္ရာထိုျဖစ္ရပ္ႀကီးအား ၀င္ထိန္းလိုက္ေလသည္။
" လာေလဆရာ...အိမ္ထဲႂကြပါ "
ခြန္းသည္ ေစတမာန္႔အား ၿပံဳးကာအိမ္ထဲသို႔ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္စြာေခၚေလ၏။ ထိုအေျခအေနကို ဆြံ႕အစြာမယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္ေနေသာ ေစတမာန္သည္ ခြန္း၏မ်က္ႏွာအားေငးၾကည့္ေနရွာ၏။ လြမ္းရိပ္ေလးသည္လည္း ေက်ာင္းေတာင္ မအပ္ရေသးေသာသူ႕အားေက်ာင္းသြားသည္ဟုဆိုေသာ အေဖ၊ ညတိုင္းဓာတ္ပံုေလးအားရင္ဘတ္တြင္ကပ္ကာ ငိုေႂကြးတတ္ေသာအေဖျဖစ္သူက ဓာတ္ပံုပိုင္ရွင္အား ျပန္ေတြ႕ေသာအခါမည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္သားဆရာ ဟုေျပာေနရသနည္း။ ကေလးငယ္သည္ နားမလည္သည့္ဟန္ျဖင့္ သူ၏ဆံပင္ေလးမ်ားအား ႏူးညံ့စြာကိုင္ရင္း သူ႕အားမည္မွ်လြမ္းေၾကာင္း ေျပာေနေသာအေဖျဖစ္သူကိုသာေတြေတြေလး ေငးၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ေစတမာန္႔အား လွမ္းၾကည့္ေသာ္လည္းခြန္းကိုသာမ်က္ရည္မ်ား၀ဲရင္း ၾကည့္ေနေလသည္။ ခဏအၾကာတြင္ ခြန္းတစ္ေယာက္ ခင္ပြန္းဘက္သို႔လွည့္၍...
"ဪ...ဆရာ့ကိုအားနာလိုက္တာ၊ ကြၽန္ေတာ္က သားေလးနဲ႔အလြမ္းသယ္ေနတာနဲ႔ဆရာ့ကိုေမ့သြားတယ္ "
"ဟန္မေဆာင္ပါနဲ႔ေတာ့ ခြန္း....ကိုယ္ မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး... "
" ဗ်ာ "
" ဟို... ကိုေစတမာန္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ခဏေလာက္ လိုက္ခဲ့ေပးပါ "
ခြန္းဟန္ေဆာင္ေနသည္ဟုထင္ေနေသာ သူ႕ အားသီးသန္႔စကားေျပာရန္ ကိုၿဖိဳးသည္ ခြန္း မၾကားႏိုင္ေလာက္ေသာေနရာသို႔ သူ႕အားေခၚလာခဲ့သည္။ ေၾကာင္အစြာမ်က္၀န္း၀ိုင္း၀ိုင္း မ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနၾကေသာ ခြန္းႏွင့္လြမ္းရိပ္ေလးကို ေက်ာခိုင္းကာ ကိုၿဖိဳးေခၚရာေနာက္သို႔လိုက္ပါသြားေလသည္။ အိမ္၏ၿခံ၀န္းေလးထဲမွ ဌက္ေပ်ာပင္ေလးနားေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုၿဖိဳးေျခလွမ္းတို႔ကိုရပ္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
Hate fire ( Zawgyi and Unicode)
General Fictionေလနတ္သား၏အေအးဒဏ္မွခ်စ္ရသူအား ကာကြယ္ေပးလိုပါေသာ္လည္း ရင္ခြင္တံခါးမွတဆင့္ ထိုလူသားေလးအပူဟပ္သြားမည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္မိသည္။ လေနတ်သား၏အအေးဒဏ်မှချစ်ရသူအား ကာကွယ်ပေးလိုပါသော်လည်း ရင်ခွင်တံခါးမှတဆင့် ထိုလူသားလေးအပူဟပ်သွားမည်ကိုတော့ ကျွန်တော်စိုးရ...
