Hate fire ( Zawgyi and Unicode)

part 38

တျဖည္းျဖည္းပူလာေသာဗိုက္မွာဖံုးမရဖိမရႏွင့္ေနာက္ဆံုး၌ရြာထဲရိွတခ်ဳိ႕ေသာရြာသူရြာသားမ်ား၏ အထင္အျမင္ေသးေသာအၾကည့္မ်ားၾကားကေလး အတြက္အားတင္းကာခြန္းေနထိုင္ရေလသည္။ေယာက်္ားတန္မဲ့ဗိုက္ႀကီးတကားကားႏွင့္ဟူေသာ ရြံရွာသည့္အၾကည့္မ်ားၾကား၌ ကိုၿဖိဳးသည္ ခြန္းကိုကာကြယ္ရင္းျဖင့္ ရြာထဲရိွလူမ်ားႏွင့္မတည့္ခ်င္ေတာ့ေပ။

'တစ္ရြာလံုးနဲ႔တစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစခြန္းစစ္ရယ္မင္းကိုငါကာကြယ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။မင္းကငါ့ညီေလးလုပ္ေပးေပါ့၊ေမြးလာမယ့္ကေလးေလးကိုလည္း ငါက သူ႕ဦးေလးပါလို႔ မင္းကေျပာေပးေလေနာ္'

ဟု ကိုၿဖိဳးဆိုေလတိုင္း မ်က္ရည္က်သည္အထိခြန္းေပ်ာ္မိသည္။ခြန္းဘ၀တြင္ခြန္းႏွင့္ကေလးေလးနွစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ေတာ့၊ႀကီးစိုႏွင့္ကိုၿဖိဳးတို႔ႏွစ္ဦးသည္လည္းခြန္းဘ၀၏တစိတ္တပိုင္းမ်ားျဖစ္လာေလၿပီ...။ကိုၿဖိဳးႏွင့္ၾကီးစိုတို႔၏ ကူညီေဖးမမႈမ်ားျဖင့္ အသက္မေသ႐ံုတမယ္ ကိုကို႔ရင္ေသြးေလးကို ခြန္းလူ႔ေလာကထဲသို႔ေခၚေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္ ။ ကိုယ္၀န္ ရိွေၾကာင္း သိသြားခ်ိန္၌လည္း ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ခဲ့ေသာတခ်ဳိ႕ေသာရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ကေလးေမြးၿပီးသည့္အခ်ိန္ထိအတင္းအဖ်င္းျဖင့္ႏႈတ္ဆက္ေနၾကၿမဲ။ကိုယ္ခ်င္းစာတရား
ျဖင့္ကူညီေဖးမေပးေသာရြာသူရြာသားမ်ားကလည္းခြန္းဘက္မွမခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ကာေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်သတ္ပြဲမ်ားျဖစ္ေနဆဲ၊ခြန္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာရန္ပြဲတိုင္းတြင္ကိုၿဖိဳးပါ၀င္ေနဆဲပင္၊အတင္းအဖ်င္းျဖင့္ထိုးႏွက္ၾကေသာသူမ်ားသည္ စာနာစိတ္ကင္းလြတ္ေနသူမ်ားလား၊ခြန္းအျပစ္မတင္လိုေတာ့ပါ။ေမြးလမ္းေၾကာင္းပါေသာမိန္းမတစ္ေယာက္ပင္ကေလးေမြးရန္ခက္ခဲလွေသာထိုရြာငယ္ေလးထဲ၌ေမြးလမ္းေၾကာင္းမပါသည့္ေယာက်္ားေလးကိုယ္၀န္ေဆာင္တစ္ဦးအတြက္အလြန္တရာမွခက္ခဲလြန္းလွ၏။ေ၀းလံလွေသာရြာမ်ားသို႔ညတြင္းခ်င္းမေၾကာက္မလန္႔ျဖင့္ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ေျပးကာတဖက္ရြာမွဆရာ၀န္ပင့္ခဲ့ေသာ ကိုၿဖိဳး၏ေက်းဇူးမ်ားကိုခြန္းဆပ္၍ပင္ကုန္မည္မဟုတ္။ ေဆး႐ံုကဲ့သို႔ေနရာမ်ဳိး၌ ခြဲေမြးရမည့္ ခြန္းသည္ ယိုင္နဲ႔နဲ႔အိမ္အိုတစ္လံုး၌ အစိမ္းသက္သက္ဗိုက္ခြဲခံခဲ့ရေလ၏။ေဆး၀ါးအစံုအလင္အကူအညီမပါေသာေၾကာင့္ ထံုေဆးမေျပာေလႏွင့္၊ ေမ့ေဆး ဆိုသည္မွာေ၀းေလစြ။ အရွင္လတ္လတ္ဗိုက္ခြဲခံေနရေသာနာက်င္မႈမ်ားကအူ၀ဲဟူေသာအသံစူးစူးေလးတခ်က္ၾကားသည္ႏွင့္နာက်င္မႈတုိ႔ကင္းေ၀းခဲ့ရၿပီ။လြင့္ေမ်ာခ်င္ေသာစိတ္၀ိညာဥ္ကိုထိုအသံေလးကခႏၶာကိုယ္အတြင္းသို႔ဆြဲေဆာင့္ပစ္ထည့္လိုက္သလို...ခဏခဏေသခ်င္ေနခဲ့ေသာခြန္းသည္ထိုအခ်ိန္ေလးတြင္ေတာ့ေသရမည္ကိုေၾကာက္မိသည္။ကေလးငယ္၏မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ခ်င္ေသးသည္။ကေလးေလးမ်က္ႏွာဘယ္လိုပံုရိွေလမလဲ၊ကိုကိုႏွင့္တူ၍ပါးခ်ဳိင့္ေလးမ်ား ပါလာေလမလား၊ ခြန္းႏွင့္တူေသာေၾကာင့္ပင္ ကေလးငယ္ဟာ ျဖဴစုတ္စုတ္ျဖစ္ေနေလမလား၊ေသမင္းႏွင့္တိုက္ပြဲ၀င္ေနရေသာခြန္းသည္အားအင္တို႔ယုတ္ခ်ည္းကုန္ဆံုးကာထိုေသမင္းအားအ႐ံႈးေပးရေတာ့မည့္အခ်ိန္၌ အူ၀ဲ ဟူေသာ အသံစူးစူးေလးႏွင့္အတူ ႀကီးစို၏ ေယာက်္ားေလးဟဲ့ ဟူေသာအသံတို႔ကထိုေသမင္းကိုအႏိုင္ပိုင္းလိုက္သည့္ႏွယ္။ေလးလံေနေသာမ်က္ခြံ တို႔ကိုဖြင့္ၾကည့္ရန္မွာလြယ္ကူလြန္းေနသည္က သားေလး၏ ငိုသံေၾကာင့္ေပလား...။ခြန္းေမွ်ာ္လင့္မိသည့္အတိုင္းပင္။သားေလး ရယ္လိုက္ခ်ိန္တိုင္းအရြယ္ႏွင့္မလိုက္စြာ ထင္းေနသည့္ပါးခ်ဳိင့္နွစ္ခြက္မွာကို္ကိုႏွင့္ ပံုတူထုထားသလို၊ အသားအရည္တို႔မွာခြန္းႏွင့္တူစြာ ျဖဴလြန္းလွပါ၏။ ေပါင္ခ်ိန္ျပည့္လြန္းေသာသားေလးသည္ ေသးေသးေလးေတာ့မဟုတ္ခဲ့၊ တလံုးတခဲႏွင့္ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ႀကီးျဖစ္သည္။ သားေလးမ်က္ႏွာ ျမင္ရသည္ႏွင့္၀မ္းဗိုက္မွနာက်င္မႈမွာ ဗိုက္ေခါက္လိမ္ဆြဲခံရသေလာက္ပင္။ ၀ိုင္းစက္လွေသာမ်က္ႏွာျပည့္ျပည့္ႏွင့္သားေလးကငိုသည့္အခ်ိန္ပင္ရွားလွသည္။