Rhythm of Love || • SB19 Josh •

•Official

Hana's POV

It's Sunday morning, kumakain na ako ng alumsal kasama si kuya. Nagluto siya ng pancakes. My brother's pancakes are the best. Hindi masyadong matamis hindi rin masyadong matabang. Minsan nga linalagyan niya pa ng crushed oreos.

Kumakain lang kami ng tahimik dito sa dinning table. For your information, galit parin ako sa kanya, well hindi naman talaga ako galit gusto ko lang na sinusuyo niya ako hehe. Hindi ko lamang binigyan ng tingin siya para alam niya na galit ako sa kanya, at baka bilihan ako ng gusto ko Haha! Well, ganyan ako ka-spoiled kay kuya. Mahal ko siya kahit mapang-asar.

Tumayo na ako dahil tapos na ako kumain at pumunta sa loob ng kwarto. Ay, hindi ako sinuyo ano ba yan! Baka galit siya sa akin? Pero bakit naman siya magagalit eh wala naman nagawang masama. Psh, umaarte lang yun, alam niya naman siya may kasalanan sa akin pero ang gusto niya ako ang mag-sorry? Hell, no!

So, pag-usapan natin yung nangyari kagabi. Just thinking about the scene last night made me blush so hard. Still can't imagine we kissed. Grabe, bakit ba naman ako pumayag na magpa-halik sa kanya. We kissed, pero I never regret what I did. Bakit ba? Is it because yun yung maayos na first kiss ko? Or is it because first time ko magkaroon ng heated kissing scene with a boy? Or ganyan lang talaga ako mag-react pag nandyan siya? Ganyan ba ako ka weird kapag nandyan siya? This guy makes me complicated about my feelings for him. Yes, matagal-tagal ko nang pinag-iisipan kung may gusto ako kay Josh pero hindi ko maayos eh. Sometimes galit ako sa kanya, sometimes nahihiya at sometimes mabait. Ugh! It's too complicated for me. Huwag ko muna nga pag-usapan si Josh baka mabaliw lang ako dito kaka-isip kung gusto ko ba siya o hindi.

So about rin sa pageant tomorrow. Our intermission number is done, my long gown is stunning, and my dance for the talent portion is perfect. I'm all ready pero natatakot ako kung mapa-mali ako, I'm such a clumsy girl pa naman. Actually wala akong balak na manalo, pero mas maganda kapag nanalo ako para matuwa naman si Mom, eh siya panaman ang nag-style ng gown ko.

Hayst, di talaga ako pinapansin ni freaking chicKEN. Ako nalang nga ang mag-sorry sa bagay lagi naman ganyan kahit siya may kasalanan ako nag-sosorry. Ganyan siya ka-arte, talo pa ang babae.

Bumababa ako ng hagdan para hanapin si kuya. Nakita ko siya sa living room, naka-upo habang nag-lalaro ng PS4 sa TV. Ano kaya ang lina-laro niya? Lumapit ako sa kanya at tumabi. Tiningnan ko ito pero parang wala lang ako, parang hindi niya ako nakita. Inikot ko ang mata ko kasi alam kong ako nanaman ang manunuyo.

"Hoi, kuya. Sorry naaa~" sabi ko habang nag papa-cute kahit di niya ako nakikita. Tutok na tutok talaga siya sa pag lalaro ah. Sorry kuya but you leave me no choice but turn of the TV. Kinuha ko ang remote at pinatay ito.

"Ano ba yan Hana?!" sigaw niya sa akin. Hindi naman ako takot sa kanya kasi mabait ang manok na yan, hindi yan nanunuklaw. Inikot ko ang mata ko sa kanya at sinamaan siya ng tingin.

"Ako ba talaga kailangan mag-sorry ah?" tanong ko. Dapat siya nga ang mag-sorry siya may kasalanan eh.

"Bakit? May nag-sabi na mag-sorry ka?" tanong niya sa akin at inikot ang mata niya. Ah, inikot-ikot mo pa mata mo sa akin ah Mr. Suson.

"Eh bakit hindi mo ako pinapansin kanina pang umaga" sabi ko sa kanya. Nanahimik lang ito. Kumunot ang noo ko dahil bigla itong nanahimik.

"Eh kasi, masama lang araw ko." palusot nito. Ay, alam ko na. May problema nanaman tong si kuya.

"Hayst kuya, ano ba nanaman ang problema mo?" tanong ko. Halata naman sa mukha niya na may problema siya, sa kilos niya pa lang nga.

"Basta" maikli nitong sabi. Ay, kailangan talaga pilitin ah.