Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm 3: şüphelerimde haklıydım
-
eve dönmek için bindiğim taksideydim ve çok daha kötü hissediyordum. sırf rahatlamak ve biraz içmek için bir bara gelmiştim ama bana hiçbir yararı olmamıştı. şimdi midem bulanıyor, başım ağrıyor ve bardaki kızı düşünüp duruyordum.
jiseok'un yaptığı hiçbir bok umrumda değildi. beni asla gerçekten sevmemiş ve sırf ünümü kullanmak için evlenmişti benimle. belki de onunla evlenmesem çok daha büyük projelerden gelen teklifleri kabul edip ünüme ün katabilirdim ama aptal gibi ona aşık olup hayatımı arka plana itmiştim. şimdi de aptallığımın cezasını çekiyordum.
iki katlı villanın önüne geldiğimizde şoföre parayı uzattıktan sonra zorla arabadan inmiş, yavaş adımlarla 'aşk yuvamıza' yürümeye başlamıştım.
bu eve ilk girişimizi ve ne denli mutlu olduğumu hatırladıkça gözlerim tekrar doluyor, midemin bulantısı daha da artıyordu.
kapıyı çantamın içinde zorla bulduğum anahtarla açmaya çalışırken barın önünde bıraktığım arabam aklıma gelmiş ve arabayı alması için şoförüm sunghae'yi aramıştım. saatin kaç olduğu cidden umurumda değildi. sadece arabam gazete manşetleri çıkmadan önce garajımda olsun istiyordum. bardayken çoğu kişinin gizlice fotoğrafımı çektiğini görmüştüm ve bu ilk kez rahatsız hissetmeme neden olmuştu.
sunghae ile görüştükten sonra kapıyı kapatmış ve derin bir nefes vererek ayaklarıma işkence eden topuklu ayakkabılarımı çıkarmıştım.
ev karanlık ve sessizdi. jiseok da büyük ihtimalle evde değildi. büyük salonun ışığını yaktığımda neredeyse bütün ev aydınlanmıştı. o sırada üst katta duyduğum tıkırtılara biraz şaşırmış ama çok da üstünde durmayarak yatak odasına gitmek için merdivenleri çıkmaya koyulmuştum. her basamakta başım biraz daha dönüyordu ve düşmemek için duvardan destek alıyordum.
sonunda kapalı olan kapıyı açtığımda karanlık odanın ışığını da açmış, yatakta uzanan jiseok'u görünce şaşırmıştım. gitmemiş miydi?
"ne yapıyorsun burada?" diye sorduğumda öylesine kapattığı gözlerini aralamıştı.
"gitmeme gerek kalmadı. ben de gelmeni bekliyordum." dediğinde başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. bir yerlere gidip gitmediğinden emin değildim ama belki de her şeyi yanlış anlamış, beni aldatmamasına rağmen kafamda kurduğum şeylere inanmış olabilirdim. yine de bu gece bir yere gitmeyişi telefonda konuştuğu birine güzelim dediği gerçeğini değiştirmiyordu.
ne yapacağımı bilmiyordum. bu yüzden hiçbir şey yokmuş gibi davranarak, çıkarken katlayıp yatağın üstüne koyduğum ama şu an yerde olan pijamalarımı aldım. yatağa yatarken düzgünce bir köşeye koymak yerine kıyafetlerimi yere atmıştı. işte gözündeki değerimi tam olarak açıklıyordu bu durum.
üstümdeki elbisemi çıkardıktan sonra hızlıca pijamalarımı giymiş ve makyajımı bile çıkarmadan saçımı topuz yaptıktan sonra yatağa yatmıştım. aynı yatakta yatmak bile tuhaf hissettiriyordu. bir şekilde telefonuna bakmak ve benden ne saklıyorsa ortaya çıkarmak istiyordum. o yüzden bu gece jiseok uyuduğunda telefonuna bakacaktım. ciddi anlamda beni bu hale getirdiği için ondan nefret ediyordum.
sürekli telefonunu benden gizliyor, birileriyle yazışıyordu. ilk başlarda cidden umurumda değildi ama artık aptal yerine konmak istemiyordum.
"nasıl geçti?" diye sorduğunda yanımda uzanan bedene dönmeden cevap vermiştim. "ne?"
"heejin'le buluşacaktın ya." nefret ediyordum. yalan söylemekten de her şeyi görmezden gelmekten de nefret ediyordum. "heejin'le buluşmadım. tek başımaydım."
"tek başına nereye gittin bu saatte." yumruğumu yüzüne geçirmek istiyordum ama yine de her zaman olduğu gibi sakin kaldım.
"yarın görürsün. gazetelerin büyük bir sayfasını ben kaplayacağım." dediğimde tam cevap verecekken ne dediğini dinlememek için diğer tarafa dönmüş, "uyuyacağım." demiştim.
zaten çok geçmeden de uyumuştum. size bahsettiğim, gece telefon karıştırma olayından da vazgeçmiştim.
çünkü zaten benim uyuduğumu düşünen jiseok'un giyinme odamdan gizlice çıkarttığı tanımadığım bir kızı görünce bütün şüphelerimde haklı olduğumu anlamıştım...
