Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm 9: güzel bir hayat hikayesi -
bazen her şeyin yoluna girdiğini düşünürsünüz ama aslında öyle değildir. sadece anın verdiği acizlikle gözünüz kör olur, bazı şeyleri fark edemezsiniz. sonunda da anlarsınız ki, her şey daha da berbat bir hale gelmiş.
benim hikayemde olaylar tam olarak böyle ilerlemedi çünkü hayatımı berbat hale sokan kişi tam olarak bendim.
haklısınız, aylar önce aldatılmış ve zengin kocamdan boşanıp kendime yeni bir hayat kurmuştum. buraya kadar suçlayabileceğimiz tek kişi eski eşimdi ama ben boşandıktan sonra başıma gelen şeyler pek de küçümsenecek olaylar değildi.
lisa'yla tanıştıktan sonra düşünce biçimimin ve yaşantımın oldukça değiştiğinin farkındaydım. birbirimizi henüz yeterince tanımamamıza rağmen kötü hissettiğim anlarda kendimi hep onun yanında buldum. belki bar tezgahında içerken belki de terasta yaldızları izlerken ona başımdan geçenleri, nasıl hissettiğimi anlattığım zamanlarda beni güzelce dinlemesi beni etkileyen şey olabilirdi. lakin bunlar tanımadığım bir kızla sevişebilmem için geçerli nedenler değildi. sabahın köründe kalkıp yanımda uyuyan lisa'yı uyandırmadan evinden kaçışım da bu yüzdendi.
yerlerden topladığım kıyafetlerimi hızlıca üstüme geçirmiş ve dağılmış saçlarımı bile umursamadan küçük apartman dairesinden çıkıvermiştim.
şu an yaptığım şey dün gece yaptıklarımdan daha mantıklı geliyordu. yaşadığım şeyler çabuk alışılabilecek türden değildi. öyle ki artık alışmak bile istemiyordum. bir süre kendime odaklanmak ve herhangi bir ilişki içinde bulunmamak benim için en iyi karardı. hatta lisa'yı bir daha görmemem de oldukça iyi olurdu.
merdivenleri koşarak indikten sonra apartmandan çıkmış ve kapının önünde duran arabamı görünce gülümsemiştim. dün gece buraya nasıl geldiğimi pek hatırlamıyordum ama karşımda duran arabama bakılırsa taksi çağırmak zorunda kalmayacaktım. bugün beni mutlu edecek tek şey belki de buydu.
vakit kaybetmeden arabaya binip evime doğru sürmeye başlamıştım. heejin'i aramak ve başımdan geçen her şeyi anlatmak istiyordum lakin yaşadıklarıma henüz ben bile hakim değildim. yaptıklarımın belli bir açıklaması yoktu. neden lisa'yla yatmıştım veyahut neden sabah olunca hiçbir şey yokmuş gibi yanından kaçıvermiştim?
belki hazır olmadığım belki de korktuğum içindi ama emin olduğum tek şey lisa'yı bir daha göremeyecek olduğumdu. görsem bile büyük ihtimalle nefret dolu bakışlarından başka bir şey geçmezdi elime.
lisa beni hiç affetmeyecekti ve ben de tek başıma gereksiz büyük evimde geberip gidecektim.
evet, güzel bir hayat hikayesi...
-
"neredeydin?" eve girdiğimden beri heejin'in sorduğu sorulara cevap vermeye çalışıyordum ve bu da o bitmek bilmeyen sorulardan biriydi.
"lisa'da kaldım." pekala belki de vermem gereken en son cevap buydu çünkü bu cevap sayesinde heejin'in soru şelalesi daha da şiddetlenmişti.
"onun evinde nasıl kaldın? kendi yatağından başka yatakta uyuyamazsın sen chae."
haklıydı, lakin o yatakta sevişince hiçbir şey umurunda olmuyormuş insanın. "yorgundum zaten direkt uyumuşum."
heejin bir başka soru yöneltecekken onu beklemeden banyoya girerek kapıyı kilitledim. heejin bir süre kapıya vursa da sonunda pes edip beni rahat bırakabilmişti.
olanları önce kendime sonra sizlere ve en son da heejin'e açıklamam gerekiyordu lakin ben henüz kendime bile açıklayamamıştım.
üstümdeki fazlalıklardan kurtulmuştum ve tam duş almak için sıcak suyu açacaktım ki yatak odamda çalan telefonumun sesini duymamla vücuduma bir havlu sarıp banyodan çıkmam bir olmuştu.
arayan kişiyi gördüğümde ise sonuna kadar gerilmiş ve sesim kısılana kadar çığlık atmak istemiştim.
lisa arıyordu ve ben deli gibi odanın içinde dolanıp ne yapacağımı düşünüyordum.
eğer açarsam bir yalan uydurup yanından ayrılmam gerektiğini söyleyebilirdim. böyle yaparsam aramızdaki şey her ne ise eskisi gibi devam edebilirdi ama bu sefer de kendime ihanet etmiş olurdum.
eğer açmazsam da güzel başlayan bir hikayenin sonu kötü bitebilirdi. onu bir daha hiç görmezdim, gördüğüm yerlerde de ondan kaçıp dururdum. en çok da bunu başarabileceğimden emin değilim.
bir karar vermem gerektiğini biliyordum çünkü ilk arama bitmiş ve ikinci arama başlamıştı. belki de beni merak ediyordu. hızlıca açıp iyi olduğumu söyleyerek kapatma fikri de kötü değil gibiydi.
en sonunda hayatımın belki de en kötü kararını vererek telefonu açmadım.
yatağımın üstünde çalıp duran telefonumu sessize aldım ve banyoya dönerek duşumu aldım.
vücudumu temizlemek beni hiç rahatlatmamıştı çünkü gün geçtikçe ruhumun kirlendiğini hissediyordum.
tek istediğim mutlu bir hayat sürmekken şimdilerde ne denli kötü bir insana dönüştüğüm hakkında düşünmek bana hiç iyi gelmiyordu.
belki de buralardan tamamen ayrılıp yeni bir şehre taşınabilirdim. o zaman hem ben hem de etrafımdakiler sonsuz mutluluğa kavuşabilirdi.
tanrı aşkına, lisa'yı o yatakta tek başına bırakmam ve şimdi de telefonlarını açmamam jiseok'un bana yaptığı şeyden pek de farklı değildi. en çok da bu canımı yakıyordu.
banyodan çıkıp hiç istemeyerek telefonumu elime aldığımdaysa dört cevapsız arama ve bir mesaj görmüştüm.
işte o mesajla dünyam başıma yıkıldı desem yeridir.
lisa: sütyenin burada kalmış.
. . . . . . . . . . . güzellerim bir süre yeni bölüm atamadım üzgünüm😔
bu bölümü ficin dönüm noktası ilan ediyorum🥳 buradan sonra her şey daha farklı olacak😎
