Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm 18: kalbimi görebiliyor musun? -
lisa chaeyoung'u öylece ardımda bırakıp evden ayrıldığımdan beri içim hiç rahat değildi. sokak lambalarının zorla aydınlattığı sokaklarda ağlayarak yürürken gözümün önünü görmekte zorlanıyordum. her seferinde en zorunu yaşamak zorunda olduğumuz hayat oyunları nedeniyle ikimiz de oldukça yıpranmıştık.
birbirimizi kolay elde edemeyeceğimizi ve illa ki ağlayıp kalplerimizi kıracağımızı biliyordum lakin bu denli fazla üzülmemiz kesinlikle adaletli değildi.
tek istediğim, chaeyoung'un hayatının bir parçası olmaktı ama artık çekip gitmek ve bir daha dönmemek istiyordum.
kimsenin olmadığı bir çocuk parkını gördüğümde ikinci kez düşünmeden adımlarımı oraya yönlendirmiş ve köşedeki banklardan birine oturmuştum. hava serindi ve ben yanıma ne bir ceket ne de sigara paketimi almıştım. kafamı dağıtmaya ve yaşananları bir süre görmezden gelmeye ihtiyacım olduğundan bara gitmeyi bile düşünmüştüm lakin evde yalnız başına kalan chaeyoung'u düşündükçe evimin yakınlarında olmama fikri hiç hoş gelmemişti.
derince bir iç çektikten sonra oldukça rahatsız olan banka sırt üstü uzanmış ve kollarımı birbirine geçirmiştim. simsiyah gökyüzünü izlerken chaeyoung'un yüzü bir an olsun aklımdan çıkmıyordu.
sadece siyahlara bürünmüş kalbim onun yanındayken her rengin karıştığı bir palet misali parıldarken chaeyoung onca rengin arasından kendine uyan bir renk bulamamıştı. belki de bundandı bir türlü anlaşamayışımız. ne ben ona istediği rengi verebilmiştim ne de o ona sunduğum renkleri beğenmişti. eski halime, simsiyah olmaya dönmemek için kendimi çok zorluyordum ve chaeyoung bu konuda bana asla yardımcı olmuyordu.
ona karşı beslediğim bütün sevgiyi bir köşeye itsem bile birlikte biriktirdiğimiz güzel anıları silmek de o kadar kolay olur muydu?
olmazdı çünkü ben kendimi chaeyoung sayesinde bulmuştum. kalbimi, ruhumu ve uzun süre boyunca hissetmediğim duyguları onun sayesinde gün yüzüne çıkarmıştım. şimdi ise öyle bir duruma gelmiştik ki aklımdan olanları unutmak geçiyordu. sahi, yapabileceğimi nasıl düşünebildim?
esen rüzgar ve gözyaşlarım nedeniyle gözlerim yanmaya başlamış yine de daha fazla ağlamıştım.
chaeyoung'un da tek başına ağladığını bildiğimden daha fazla burada kalamayacağımı düşünmüştüm. sırtüstü yattığım banktan hızla doğrulmuş ve bileğimdeki saate bakmıştım. yaklaşık bir saattir dışarıdaydım ve tek yaptığım bu bankta oturup chaeyoung'u düşünerek ağlamaktı.
