Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm 4: artık özgürüm
-
iyi hissetmiyordum... çocukluğumdan beri belki de ilk kez bu denli kalp ağrısı çekiyordum ve bu bana hiç iyi gelmiyordu.
boşanma davası açalı iki ay olmuştu. jiseok'la da konuşmuştum ve hiç itiraz etmeden boşanmayı kabul etmişti. bu nedenle tek celsede boşanacaktık.
yine de itiraz etmeyip, boşanmamızı hiç umursamayışı canımı fazlaca sıkmıştı. zaten onun da istediği buydu.
o gece evden gizlice çıkarttığı uzun boylu, zayıf ve beyaz tenli kız aklıma geldikçe kafayı yiyordum. jiseok bir yere gitmediği için ufaktan sevinmiştim lakin biricik eşim dışarı gitmeye üşenip yiyeceği bütün bokları ikimizin yatağında yemişti. o gece, o yatakta uyumaktan o denli iğrenmiştim ki, jiseok yanımda horlarken sabaha kadar gözyaşı dökmüştüm.
yanaklarımdan süzülen her bir yaşın hesabını tek tek ödetmek, elindeki her şeyi almak istiyordum. bazen de her şeyi boşverip hiçbir karşılık beklemeden özgürlüğüme kavuşmak en iyi seçenekmiş gibi geliyordu.
bugün mahkememiz vardı ve büyük ihtimalle jiseok'u son kez görecektim. yüzünü bile görmek istemiyordum ve hayatımdan bir an önce çıkması için elimden gelen her şeyi yapacaktım.
giydiğim siyah takımıma son kez baktıktan sonra sıkıca topuz yaptığım saçlarıma birkaç tel toka daha eklemiş ve kısa topuklu siyah ayakkabılarımı giymiştim.
evden çıkarken son kez geri dönmüş, dolan gözlerimle etrafı incelemiştim. artık burada yaşamayacaktım. zaten yeterince birikimim vardı ve çalıştığım projelerden iyi kazanıyordum. bu nedenle geçen ay kendime bir ev tutmuş, çoğu eşyasını da almıştım. jiseok'la kurduğumuz aşk yuvamızdan almam gereken sadece kıyafetlerim ve birkaç özel eşyam vardı.
derince nefes alarak kapıyı açtım ve garajda bana ait olan tek arabaya ilerledim. jiseok'la evlenmeden önce aldığım range rover'a bindiğimde aklıma yine o gece gelmişti.
bara gittiğim ve lisa'yla tanıştığım gece. lisa'yı bir daha hiç görmemiştim ama yine de o barda dikkatimi çeken tek kişi lisa'ydı. kulağıma fısıldadığı şey aklıma geldikçe kulağım uğulduyor ve midem kasılıyordu.
"yola çıkalım mı, efendim?"
şoförüm sunghae'nin sorusuna yavaşça kafa sallayarak cevap verdiğimde araba çalışmış ve hayatımın değişeceği gün sonunda başlamıştı.
sunghae'yi de son görüşümdü. kendisi jiseok'un şirketinin şoförüydü lakin evlendiğimizden beri benim şoförlüğümü yapıyordu. bana karşı edindiği son görevi yaparken her zamanki gibi ciddi görünüyordu.
