Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm 6:daha fazla adının onunla anılmamasına yardım edebilirim.
-
ayna karşısındayken giydiğim lila tuluma son kez bakmış ve bileğimdeki tokayla saçlarımı basitçe at kuyruğu yapmıştım.
sade ve güzel görünüyordum.
jiseok'dan ayrıldığımdan beri özüme dönmüş gibi hissediyordum ve bu durum kesinlikle giyimime de yansımıştı. ünlü bir şirket sahibinin karısı olarak sürekli şık ve pahalı kıyafetler giymek zorunda hissediyordum kendimi ama artık öyle değildi. bunu, giydiğim oldukça rahat tulumumla da herkese duyuruyor gibiydim.
hafif bir şekilde makyajımı da yapmıştım. abartılı ve bol kapatıcılı bir makyaj yapmama gerek yoktu çünkü zaten kendimi bildim bileli pürüzsüz bir cildim vardı. ergenlik dönemimde bile çok az sivilcem vardı. sanırım o zamanlar hayata cidden bir sıfır önde başlamıştım.
"ben çıkıyorum!" salondaki büyük koltukta pinekleyen heejin'e seslendiğimde başıyla onaylayarak izlediği diziye geri dönmüştü. evimde tek başıma kalmaya henüz alışamadığımdan heejin'den bir süre benimle kalmasını rica etmiştim. e haliyle o da severek kabul etmişti çünkü salondaki büyük televizyona oldukça fazla zaafı vardı.
spor ayakkabılarımı giymeye uğraşırken cebimde çalan telefona zorla ulaşmış ve arayan kişiyi görür görmez hemen aramayı cevaplamıştım.
"lisa, evden çıkmak üzereyim." dediğimde sesim biraz çatlamış ve lisa'nın sessiz kıkırtılarını duymuştum.
"pekala, ben sipariş veriyorum o zaman." küçük çaplı kıkırdamasını bitirdiğinde cevap verebilmişti ama ben hâlâ sesimin çatlamasına lanet etmekle meşguldüm.
"tamam, görüşürüz." demiş ve cevap vermesini beklemeden telefonu kapatmıştım. elim ayağıma dolaşmıştı ve ne yapacağımı bile bilmiyordum. lisa'yla her konuştuğumda bu denli heyecanlanmam hiç hoş değildi çünkü lisa her hareketimden bir şeyler çıkarma konusunda uzmandı. ondan bir şey saklamak asla mümkün değildi. haliyle heyecanlandığımın o da farkındaydı.
yine de bugün, daha rahat olacak ve 'normal' bir insan olarak eğlenmeye çalışacaktım. bir süre podyumlardan da uzak durmaya karar verdiğim için dilediğimce pizza yiyecek ve geçmişim hakkında düşünmemeye özen gösterecektim.
bu saatten sonra her şeyin daha iyi olacağına inanıyordum...
