Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bölüm 20:bizim hayatımız -final- -
kimseye kendini anlatamamak, içine kapanmak, hobilerini ve fobilerini keşfetmek... işte son birkaç yıldır yaptığım şeylerin basit bir listesiydi bu. bu yıllar benim için öyle uzundu ki zaman geçmek bilmiyordu bir türlü. hayatımı yeniden ve yeniden sorguladığım yıllar... şu an ise hava yağmurlu ama öyle böyle değil. resmen kıyamet kopuyor dışarda, içerde, içimde...
hayatım boyunca hep başkalarını düşündüm. başkalarının hayatlarını, başkalarının görünüşünü ve başkalarının düşüncelerini... onlarla bir dünya yarattım kendime, içinde kendime yer bulamadığım... bulamayacağından da değil. yakıştıramadım.
bu nedenle bir kez olsun beni anlatmak istedim. ben ne düşünürüm, ne yaparım, ne giyerim, saçlarımı nasıl şekillendiririm veyahut en sevdiğim tatlı nedir? işte, ilk olarak bu tür soruları yanıtladığım bir şey yapmak geçti aklımdan.
sonra düşündüm.
'benim hayatım' kelimeleri zihnimde yankılandığı an tek bir şey belirdi gözlerimin önünde. tek bir kişi. o an hayatımın nasıl aniden tam tersi yönünde değiştiğini ve bu değişimin tüm nedeninin güzeller güzeli bir kadın olduğunu anladım.
çok basit başlayacağım.
deliler gibi severek evlendiğiniz ve evlendikten sonra da hayatınızın mükemmel ilerleyeceğini sandığınız bir hayat düşünün.
düşündünüz mü?
öylesine okuyup geçmeyin ama yazdığım her bir kelimedeki ağırlığı fark edin. zira bunlar çok büyük yük oldu çoktan kamburlaşmış sırtıma. bunları anlatması bile bana zor gelirken bunları yaşamanın nasıl üstesinden geldiğimden emin değilim. derler ya, tanrı bu günlerde sana güç vermek için vardır. işte ben tüm hayatımı bu söz üzerine kurmuştum. bunca dilek ve umut koca bir bulut gibi gökyüzünde süzülürken o buluta göz kulak olan bir tanrı'nın olduğunu düşünmüştüm. sonrasında olanlar ise beni bambaşka birine dönüştürmüştü.
o hayatıma girmeden öncesini düşündüğümde hayatın benim için ne denli zor olduğunu anlayabiliyorum. tek başıma geçirdiğim geceler, düşüncelerimde boğulduğum sayısız gün ve artık hatırlayamadığım kahkahalarım...
her şey bitmişti.
tek değer verdiğim adam tarafından aldatıldığım zaman hayat benim için hiçbir şeydi artık. ne saat vardı ne tarih... öleceğimi düşündüm. kimsesiz bir şekilde odamda uzanırken kahrımdan ölebileceğimi bile düşündüm ve hatta bunu diledim ama olmadı.
iyi ki de olmadı çünkü sonra onunla tanıştım.
bana ev olan, bahçe olan ve kollarında hayatı yeniden bulduğum kadın. öyle ters bir anda giriverdi ki hayatıma ikimiz de bocaladık. ne o hareket edebildi ne de ben. öylece birbirimizi bekledik. bedenlerimizin ve en çok da kalplerimizin bu kavuşmaya öyle çok ihtiyacı olduğunu geç de olsa anladık. bana kahkahalarımı ve yaşama sevincimi geri verdi. benden de hiçbir karşılık beklemedi. karşılıksız sevdi, sevdim. güzel gözlerine her baktığımda daha ve daha çok sevdim. sanki elleri cennetim, kokusu da tanrı'nın bana verdiği hediyesiydi. elleri ellerime, dizleri dizlerime ve dudakları dudaklarıma değdiği her an benim için bir yudum yaşam suyuydu.
