Protectors of the Campus Royalties

Chapter 1- Beginning

Julia's Pov

Hey wassup world!!! Ang ganda ng gising ko ngayon dahil first day of school na! Maaga palang eh bihis na ako at handa ng pumasok sa bago kong paaralan. Bumaba ako sa garahe namin at inun-lock ang sasakyan. Agad akong pumasok at pinaandar ang makina. Habang hinihintay na uminit ang makina, kinuha ko muna ang cellphone ko tiningnan ang orasan.

7:20 am

Hoooooo! Very good self at nagising ka ng maaga.

Tatawagan ko na sana ang aking kaibigan ng maunahan ako nito. Sinagot ko naman ito agad.

"Hoy babae! Nasan ka na?!" Sigaw ni Stella na nasa kabilang linya. Ang ganda ng bungad ah, wala manlang good morning.

"Good morning din sayo Stella Kaylee Wilson. At oo maganda gising ko. Kamusta?" Ani ko. Aba ang ganda ganda ng araw ngayon sa Pinas, sinisira niya.

"Abnormal ka ba?! Nasan kana at malapit na ang dating ni Kath galing Canada!!! Don't tell me nakalimutan mo??!!!!!" Agad ko naman nilayo ang cellphone sa tainga. Aba't -wait....

HOLY CRAP!!!

Tama nga pala! 7:35 am ang dating ng isa pang kaibigan ko!

Sabi ko na nga bang may mali eh! Impossible kasi na di ako ma late. Kaya maganda araw ko kasi akala ko maaga ako, yun pala eh late parin.

"Ano tama ako noh?! Tsk,tsk. Ikaw talaga Julia di ka na natuto!!! Pumunta kana dito sa airport, hihintayin ka namin dito. Sabay nadin tayong pumunta ng school. Magdala ka na din ng kabaong mo! Kami na bahala sa pagkain." Psh! Pero alam kong di yun imposibleng mangyari yun. Si Kath pa. HUHUHU.

"Oo na, oo na. Pasensya naman. Malapit na ako. Tsk! At di ako magdadala! Maraming iiyak pagmawalan na naman ng rare species sa mundo. Sayang ang ganda ko." Lagot ako nito kay Kath eh! Ayaw pa naman nun na nasasayang oras niya. Dapat laging on time or earlier than the expected time.

"Ang hangin mo talaga! At yang palusot mo bulok! Alam ko paalis ka pa lang ng bahay niyo hahahaha. Lagot ka kay Kath. Handa na libing mo langit!" At tumawa ng malakas.

"Tsk. On the way na ako! Kita kits na lang pangit."

Sasagot pa sana siya ng binabaan ko na. Mahal ko pa buhay ko noh. Bakit ko kasi nakalimutan na ngayon pala uwi nung isa?!

Binilisan ko naman ang pagda-drive pero maingat parin. Mamatay ako pag na late ako, pero mamatay din naman ako pag nagmadali ako. Jusko lyp!

Nang makarating sa airport, pinark ko agad ang sasakyan ko. Nangmakababa ako, agad kong inilibot ang paningin ko. Natataranta ako! Malayo-layo kasi ang bahay ko sa airport! Blame the road! Not me! Huhuhuhu.

Agad ko namang napansin ang dalawang babae. Masyado silang agaw pansin dahil sa suot nilang uniform. Uniform na suot ko din. Sila na siguro yun. Pinagtitinginan sila ng mga tao na akala mo mga artista! At nakita ko pa ang iba na kumukuha ng litrato. Sumimangot ako! Artista nga pala ang mga baboy kong kaibigan -_-

May lumapit sa kanilang batang lalaki na inilihad ang kanyang notebook. Humihingi ata ng autograph. Lumapit ako sa kanila.

Ng mapermahan ng dalawa yung notebook nito, malapad ang ngiti nitong lumapit sa kanyang ina na kumukuha ng litrato nung dalawa. Tsk! Hindi naman napansin ng dalawa ang paglapit ko dahil agad silang yumuko. They look so defeated.

"Hoy! Di pa ako mamamatay!" Sigaw ko sa kanilang dalawa. Nagulat naman yung dalawa at napatingin sa gawi ko. Pinagtingan tuloy ako at mas lalong umingay ang paligid. Di ko na lang sila pinansin.

"What the hell is wrong with you?!" Malamig at madiin na ani Princess. Yung isa ko pang kaibigan na kasing puti ng snow. Patay na! Galit na si Snow/Quiet Queen. Bat ba ako hingi ng hingi ng death wish ngayon?!

"Eh para kasi kayong binagsakan ng langit. Oh asan na si Kath?" Tanong ko ng mapansing wala pa si Kath. Yes! I'm safe! But its already 8:00. She's late? That's new.

"May good news at bad news kami. Anong gusto mo mauna?" Bigla naman akong kinabahan sa sinabi ni Stella.

"Huh? Ah.......good news..."

"The good news is di ka pa mamamatay. Kita mo namang wala pa si Kath. You're safe."

"Ha? San na yun? Akala ko ba 7:35 dating n-" Napatigil naman ako.

"D-don't tell me her plane c-cra-" Bigla naman ako binatukan ni Princess.

"Aray naman Cess!"

"Are you crazy! Why would you say that?!" May inis na sabi nito. I'm just stating the possibilities! Where is she then?!

"She's alive you dummy! And no. Her plane didn't crash. A kayak talaga ng imagination." She then roll her eyes. Malay ko ba!

"Apperently, her flight was canceled. Mukhang kailangan niya pa ng konting oras para matapos ang kanyang misyon." Stella explained. Kumunot naman noo ko.

"Si Kath nahihirapan makompleto ang misyon?" Sabi ko naman. I mean she's Katherine Abigail Xanders. She never had any difficulties finisheng her job. This is a first.

"I know, kaya nga nagtataka kami." Sabi ni Princess.

"So you're saying nagmadali lng ako para sa wala?! Halos paliparin ko yung sasaykyan ko para makapunta agad! Tapos di siya susulpot?! Bat di niya agad sinabi?!" Di makapaniwalang ani ko. Why life? Ang dami niyang oras para sabihin sa amin na cancelled yung flight niya pero di niya sinabi?! HUSTISIYA!!

Stella just laughed and rolled her eyes at me.

"It's not our fault. Huwag kasing pa late late. Yan tuloy." Eh di sila na mga early bird!

Napatingin naman kami sa cellphone ni Stella ng tumunog ito.

Kath liit calling.....

Napatawa naman ako sa nickname ni Kath. She's the youngest among us four. But don't get me wrong. She's hella tall. Pinaglihi ng tower yang si Kath.

Agad naman itong sinagot ni Stella at ni-loudspeaker.

"Hey! Anong nangyari at na cancel ang flight mo? Do you need any help? Tsk! Nagmadali pa ako di karin naman pala susulpot." Ani ko na may halong inis.

"Tsk! Be thankful Julia. I know you're late again. And you wouldn't like what I would do if I were there. And no I'm fine. I don't need any help." She said coldly. Agad naman ako kinilabutan. Whew! But her voice...... its colder than the usual. Hehehe.

Tama ba? Ewan! Basta may mali!

Nakita ko naman na nagtaka din yung dalawa? Mukhang may problema tong isang toh ah.

"A-are you o-ok?" Kinakabahang tanong ni Stella. Once na ganito na si Kath kalamig, manginginig ka talaga.

She's this cold when she's around people she doesn't know, she's as cold as ice. Trust me! May levels yang pagka-cold ni Kath.

But, she's extra-mega cold towards strangers. Only to strangers. So what's with her tone towards us? Kailan pa kami naging strangers?

"I won't be back until probably next week." What? Ganun katagal?

"Wait, why was your flight delayed? Are you having a hard time doing your mission?" Asked Cess.

"No, I told you, I'm fine. I just have a lot more things to finish. Don't worry, I'll be fine. I'll ask for help when I need it." She may be our baby but she's our leader. She's strong and independent. We know that more than anyone else.

"I'll be back before you even know it. Oh and you better hurry up. You're gonna be late for your first day of school. Oh I have to go. See you soon pigs. Bye." Anito at binabaan kami ng tawag. Wew! Wala man lang I miss you? Tsk tsk. I wonder what's taking her so long? Its been almost two months since she started her mission.

Hmmmm. Busy pa sa kakalipad ang utak ko ng biglang magsalita si Princess.

"Damn! We're late!" Ay oo nga pala!